IF...
Se a obra da túa vida podes ver esnaquizada
e sen dicir un chío, volvela a comezar;
ou perder nun día a ganancia de cento
sen un xesto nin un suspiro...
Se podes ser amante e non estar tolo de amor,
se consegues ser forte sen deixar de ser tenro,
e sentíndoche odiado, sen odiar canda ti,
loitar e defenderche...
Se podes soportar que falseen as túas palabras
os pícaros para excitar aos parvos:
e oir como as súas linguas falaces che calumnian
sen que ti mesmo mintas...
Se podes seguir digno aínda que sexas popular;
se consegues ser pobo e dar consello aos reis;
e a todos os teus amigos amar como a un irmán
sen que ningún absórbache...
Se sabes meditar, observar, coñecer,
sen chegar a ser nunca destrutor ou escéptico;
soñar, mais non deixar que o soño che domine;
pensar, sen ser só un pensador...
Se podes ser severo sen chegar á cólera;
se podes ser audaz sen pecar de imprudente;
se consegues ser bo e logras ser un sabio
sen ser moralista nin pedante...
Se alcanzas o triunfo despois da derrota
e acolles con igual calma esas dúas mentiras;
se podes conservar o teu valor, a túa cabeza
cando a perdan outros...
Entón, os Reis, os Deuses, a Sorte e a Vitoria
serán xa para sempre os teus sumisos escravos
e, o que vale máis que a Gloria e os Reis:
serás Home, fillo meu.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.