31 de outubro de 2021

Vídeo do 12 de Octubre | Correos

Un anuncio de Correos que nos parece interesante poñer no blog. Seguro que sabedes porqué.




30 de outubro de 2021

Cita

Escribo, porque ao facelo recoñézome, perdóome e acompáñome.      

Ana Chassini   

29 de outubro de 2021

Fin de semana de xadrez

Fin de semana da ponte con distintas cousas.

VENRES 29

Dende as 19,00 teremos mesas dispostas no Centro Comercial Los Rosales onde ás 20,15 teremos un torneo do Circuito de Outono de Xadrez, (www.xadrezuniversitario.org)

SÁBADO 30

Teremos unha nova xornada da Liga AGAX Sub12.

Para nados en 2009 ou seguintes.


Pero a actividade presencial vai seguir o sábado coa Copa AGAX (www.xadrecista.eu). Unha combinación de torneo suizo e de Copa con eliminatorias. Será Nos Rosales
Ritmo: Na Copa o sistema de xogo será por eliminatorias xogadas por Armagedón, no que as Brancas terán 5 minutos e Negras 4 minutos, sendo as táboas valoradas como vitoria das negras. No Torneo Tódolos Santos o ritmo será de 10 minutos finish. 
De 17,00 a 20,40 aprox.

DOMINGO 31

Torneo do Circuito dos Domingos Online. Ás 17,00 horas.

28 de outubro de 2021

Aforismos de Leonardo

479.- Bisonte.- Nace en Panonia. Ten crins sobre o pescozo, como o cabalo; pero é semellante ao touro no resto do corpo, salvo nos seus vasos, dobrados cara a dentro, impídenlle dar coces; e por iso non ten outro medio de salvación que a fuga, durante a cal vai arroxando estiércol nun traxecto de catrocentas brazas. Ese estiércol queima canto toca, como lume. 

27 de outubro de 2021

A ESTIRPE DE CAÍN TINA ROSENBERG PROLOGO de Horacio Verbitsky

A ESTIRPE DE CAÍN 
TINA ROSENBERG 
PROLOGO de Horacio Verbitsky 

Así como Borges dicía que no Corán non hai camelos porque foi escrito por árabes, ningún escritor arxentino ha dado contas de como foi posible que as cumes do horror se alcanzasen no que Tina Rosenberg chama "o país máis europeo e desenvolvido de Latinoamérica" e por obra da máis civilizada e aristocrática das súas Forzas Armadas", cabaleiros que sentían chamados a salvar o mundo occidental e desprezaban aos cabecitas negras. Os seus diálogos con ex prisioneiras que non sabían se o oficial que golpeaba á porta das súas celas íaas a levar á mesa de tortura ou a comer á Recoleta; con almirantes que se vanglorian de non ser africanos e cren que hai un modo civilizado de torturar e asasinar; con ex oficiais que contan como na ESMA ensináronlles a secuestrar e aplicar a picana eléctrica; con coroneis que narran a esencia inhumana da formación militar recibida durante xeracións; con militantes polos dereitos humanos para quen Astiz chegou a ser unha obsesión persoal; co afable pai do mariño que lle abre as portas da súa casa; as súas referencias ao espírito de Cruzada que dominou ás Forzas Armadas naqueles anos; ao uso da tortura como castigo máis que como instrumento para obter información; ás influencias superpuestas do prusianismo xermano, o colonialismo francés e a contrainsurxencia estadounidense; ao rol da xerarquía eclesiástica en apoio do masacre, e ao ánimo rencoroso e vengativo que a partir do golpe de 1930 impregnou toda a política arxentina, brindan un cadro tan desagradable como impresionante da nosa sociedade, intolerante, necrofilica e feroz, que ninguén interesado na verdade debería ignorar. Algunhas das súas páxinas son estremecedoras, como a bebedeira na que o torturador e a súa vítima choran xuntos a morte dun militante que se suicidou para evitar o secuestro. 
Astiz é unha silueta borrosa que se vai tornando máis nítida a partir dos diversos testemuños de quen foron os seus amigos de infancia, os seus camaradas na ESMA, as súas vítimas ou quen tentaron levalo ante a Xustiza. Non é un monstro, anota, sorprendida, Tina Rosenberg, ao avanzar na comprensión dun 
fenómeno máis complexo que os lugares comúns cos que iniciara o seu itinerario. Amante da música clásica e da lectura, dos bos cadros e da escultura, fascinado polos prisioneiros, con quen quedaba falando interminablemente na ESMA, onde sentía verdadeiramente vivo, e incapaz de dar un paso por fóra do carreiro marcado polas ordes, as xerarquías, os prexuízos e as mentiras do útero institucional que o contén, Astiz vai xurdindo a medida que progresa o relato como un personaxe cada vez máis inquietante, non un marxinal na Armada, senón o seu prototipo mesmo, non un psicópata como o Tigre 
Acosta, senón o bo mariño que loitou polas súas conviccións, capaz das peores atrocidades sen sequera esa marxe de dúbida que Aldo Rico definiu dunha vez para sempre como a jactancia dos intelectuais. 
...

26 de outubro de 2021

Cita de Xenofonte

Só a forza de favores conquístase aos espíritos mezquinos, aos corazóns xenerosos gáñaselles co afecto.

25 de outubro de 2021

A ESTIRPE DE CAÍN TINA ROSENBERG PROLOGO de Horacio Verbitsky

A ESTIRPE DE CAÍN 
TINA ROSENBERG 

PROLOGO de Horacio Verbitsky 

Tina Rosenberg é unha das mellores xornalistas norteamericanas, autora de libros de investigación que non quedan na superficie e tratan de chegar ao corazón dos feitos. Así ocorreu con Children of Cain. Violence and the violent in Latin America, sobre a sociedade, a guerrilla e a represión nas décadas de chumbo, e con The Haunted Land, achega do postcomunismo en Europa Oriental, que o ano pasado obtivo tanto o Premio Nacional do Libro dos Estados Unidos como o Pullitzer. Lamentablemente ningún deles foi traducido ao castelán, omisión que comeza a salvar parcialmente hoxe, coa publicación do capítulo dos Fillos de Caín dedicado a Alfredo Astiz e á Escola de Mecánica da Armada. A súa actualidade non require maior explicación. 
Cando llo propuxen, pregúntome que podería agregar o seu traballo, publicado en 1991, é dicir antes das confesións de Pernías e Rolón, de Scilingo e de Astiz, a todo o que xa saben os arxentinos acerca da guerra sucia. Talvez non demasiado en canto a información sobre os feitos, aínda que o capítulo non deixa de ser un bo resumo do sucedido, digno de figurar en calquera biblioteca arxentina. Pero Tina Rosenberg ten a distancia que a nós nos falta. Fala cos sobrevivientes como ningún xuíz ou xornalista arxentino fíxoo nunca. 
Trata de entender, non de xulgar, e penetra nalgúns trazos da sociedade arxentina cunha profundidade iluminadora, aínda que sexa, posible disentir con máis dunha das súas afirmacións. Talvez haxa que esperar a que un intelectual como Martín Grass decídase a escribir as súas Memorias daquel Inferno para ir máis alí de onde Tina Rosenberg con tanta sutileza condúcenos. Por agora, a lectura deste relato axuda a entender a guerra sucia e aos seus actores, pero tamén á Arxentina e os seus mitos, como o da illa de refinamiento do vello mundo nun océano de barbarie. 
...

23 de outubro de 2021

Día 22 de outubro San Martiño de Dumio

Onte, día 22 de outubro, Braga especialmente rememora a San Martinho de Dume ou Dumio, un dos homes máis ilustres que pasou polo sólio arquiepiscopal. Martinho era natural da Panónia, provincia romana situada no territorio da actual Hungría, nacendo presuntamente en 520. 
Ao que se supón, Martinho fundou tamén o máis antigo mosteiro (cenóbio) existente en territorio portugués, situado en Dume, nas aforas de Braga. Foi, por iso mesmo, ordenado Bispo de Dume en 556, sendo máis tarde (569) elevado a bispo metropolitá de Braga, dotado de influencia sobre todas as dioceses da provincia da Galécia. 
Morreu no 579, escasos anos antes da rendición suévica perante o dominio visigótico.  Martinho Dumiense, tamén coñecido como Martinho de Braga, aparece no seo dun pobo en proceso de conversão ao cristianismo e exerce sobre el unha acción civilizadora sen precedentes. En tempos de heresias, conseguiu converter o rei suevo Carriarico ao cristianismo e, desta forma, converter todo o Reino. 
Morreu ao 20 de marzo de 579, sendo considerado o Apóstolo dos Suevos.  A súa festa foi fixada a 22 de outubro, data que sinala a trasladação dos seus restos mortais para a Sé Primaz, ocorrida este día o ano de 1606, por iniciativa do Arcebispo D. Frei Agostinho de Jesus.

22 de outubro de 2021

FIN DE SEMANA DE XADREZ

Estas son as propostas para este fin de semana:

VENRES ÁS 20,00
A recuperación do pasado venres estivo bastante ben e repetimos.
Será o segundo torneo do Circuito de Outono.
A información en: www.xadrezuniversitario.org

SABADO ÁS 16,00
O sábado pasado empezou a Liga AGAX de Outono Sub12 Online.
Dominicos gañou nesta primeira xornada, seguido de Compañía de María que se estreaba nesta proba. En terceira posición quedou o Pardo Bazán.
Só para os nados en 2009 ou seguintes, alumnado dalgún dos centros educativos da cidade da Coruña.
Rolda do sábado 23/10/2021: 

Se non estás en ningún equipo ou queres coñecer as normas básicas desta liga amigable, tes a información da Liga en: 

Clasificacións actuais:



E mais tarde:

SABADO ÁS 19,30
Os nosos amigos de Portugal preparan outro torneo Sub12.
Así que se queres seguir adestrando é unha boa oportunidade.
Para nados en 2009 e seguintes.


DOMINGO ÁS 17,00
Novo torneo dos Domingo Online
Mira no espacio do club online ou visita

E LEMBRA...
Para alumnos, PDI, PAS e exalumnos da Universidade da Coruña, INCUDE ven de abrir a inscrición no seu xa clásico torneo online da UDC.

21 de outubro de 2021

Aforismos de Leonardo

478.- Alce.- Nace na illa Escandinavia. Ten a aparencia dun cabalo grande, pero distínguese do cabalo na considerable lonxitude do pescozo e das orellas. Pace a herba recuando, pois ten o beizo superior tan saínte que cubriría con el a herba, se quixese comela avanzando. Ten as pernas sen conxunturas e, por esta razón, cando se apresta a durmir, ten que apoiarse contra unha árbore. Os cazadores, que saben onde afai durmir, cortan case todo o tronco da súa árbore preferida, e así, cando o alce vén durmir, cae ao chan e os cazadores apodéranse del. Por ningún outro medio conseguiríano, porque a velocidade da súa carreira é incrible. 

20 de outubro de 2021

Relatos e debuxo de xadrez

Do concurso de relatos e debuxos de xadrez de AGAX do pasado ano 2020.

O alcume  

No mundo do xadrez haiche milleiros de nomes cos que se coñece aos xogadores; o “Ogro de Bakú”, o “Tigre de Madrás”, o “Mago de Riga”, ou mesmo a “Máquina de xadrez” por nomear algúns. Mais o home que  ocupa o meu relato non sae en libro ningún, porén, é o apelativo xadrecístico que máis hei de lembrar.  

Desfrutaba eu os meus anos mozos, e conseguira un traballo nunha vila preto de onde vivía. As miñas tarefas non veñen ao caso, máis podo dicir que tiña o tempo xusto para ir lá de mañanciña na miña bicicleta e voltar a casa no serán. O único momento onde me paraba, era na praza do pobo, á hora do almorzo. Foi aí que comezou o meu romance co xadrez, e foi nese lugar, que coñecín ao home do que vos quería falar.
 
Era el unha persoa de poucas carnes, tal parecía que o fose levar o vento se soltaba o seu caxato. Nunca souben a súa idade coa certeza que me gustaría, pero era un vello con todas as da lei, cabelo branco e engurras sobre engurras. Pero todo aquilo que lle faltaba de corpo e xuventude, sobráballe de miolos; cousa que xa se adiviñaba pola súa mirada. Chegaba aquel  vellote  á  praza,  sacaba  o  seu  taboleiro de  cartón  e  máis  as  pezas,  de  madeira  -se tivera que atinar diría que dalgún carballo- e traballadas a man, o que lles daba un aire único, e  tamén  un  cheiro ao  verniz  que nunca  as  ía  deixar.  A  súa,  era  sempre  a  mesma  rutina, colocaba  o  reloxo  e  comezaba  a  xogar  soíño.  En  contadas ocasións,  algún  veciño  que pasaba por alí xogaba con el, pero pouco duraban.  

Pois ben, por aqueles tempos tíñame por un bo xogador, dende que o meu avó ensinárame a xogar “coas súas regras”. Así que un día achegueime ao seu carón e díxenlle se quería botar unha partida. O home sorriu e cun xesto convidoume a xogar. O que nese momento presenciei non é sinxelo de contar, mais era mesmo como ver un pingüín cando se mergulla na auga, o medio natural dese homiño, non era outro que o taboleiro. A súa axilidade mental era tal, que ata as súas mans semellaban lóstregos apañando as pezas. Con todo a partida, como tódalas outras que habían de vir, rematou nun instante.
 
Aquel baile sobre o taboleiro entre nolos dous  converteuse nunha costume, sen entre nos cruzar máis verbas que “sorte”, “xaque mate” e “boa partida”.  
 
Así foi, que esta estraña sorte de amizade sen nomes nin más historia que as nosas batallas, seguiu  durante  un  par  de  meses.  Un  día,  por  curiosidade,  mentres  estaba  a  traballar, preguntei  na  tasca  que  quedaba  mirando  cara  a  praza  do  pobo  se  alguén  coñecía  aquel home co que eu trabara semellante relación. Ninguén parecía saber del, máis aló de que coma  un  reloxo  chegaba  á  praza  sempre  á  mesma  hora,  cando  non  chovía.  Xa  case desistira, cando unha señora deixou caer un nome. “Ese éche o Cancodrilo”, sentenciou cun sorriso. Pese a que eu cría que se trabucara cando quería dicir “crocodilo”, aconteceu que polo alcume alguén máis tiña ouvido falar del e máis nada. O verdadeiro nome ou o porqué daquel outro ninguén mo puido dicir, e o meu tempo de traballo nunca me permitiu afondar máis niso.   

Coa práctica, cos xestos e miradas do meu velliño, aprendín a ler no seu ollar cando eu facía algún movemento mal dado. Pasou o tempo, e por fin, conseguín gañar un xogo. Dos seus beizos saíu “boa partida”, pero cunha ledicia que eu non chegaba a entender. Tendeume a man  e  apertou  con  esa forza  que  eu  so  lle  tiña  visto  no  xadrez.  Seguimos  xogando  máis veces, pero foi unha das últimas. Co tempo o vello deixou de vir e eu deixei  de traballar nesa vila. Aínda así, o que aprendín con el non o esquecín e no meu tempo na universidade gañei fama de xogador a temer.  

Tivo mesmo que ser o fado, que anos tras o meu tempo nesa vila voltei parar lá. Ía preguntar polo meu vello amigo cando vin un taboleiro de cartón e aquelas pezas co cheiro a verniz ciscadas por el. Cando cheguei á súa altura, ergueuse ante min un cativo duns once anos, que  tiña  apañado  do  chan  o  bispo  que  faltaba  no  xogo.  Sen  darme  tempo  a  dicir  nada, ofreceume xogar. Despois de ver que era un xogador  ben forte para a súa idade, logo de trocarmos unhas palabras puiden saber que era o neto daquel vello que eu tanto estimaba. 

Contoume como o seu avó coñeceu a súa avoa nesa praza cando xogaba ao xadrez sendo el mozo. Polo visto dicía que os seus mellores amigos os tiña coñecido así. E cando eu xa tiña que marchar o raparigo espetoume “Sabes cal é o can máis perigoso?”. Para a súa estrañeza e a máis a miña, souben responder. “O Cancodrilo” afirmei, mentres soltaba unha gargallada. 

19 de outubro de 2021

Citas de Xenofonte

XENOFONTE 

(dErkhia, c 430-Corinto, c 355 ANE) Escritor e filósofo grego. Foi discípulo de Sócrates. Loitou como mercenario para defender o trono de Ciro o Mozo. A súa longa viaxe até Bizancio foi relatada na Anábase, a súa obra máis destacada. Desatada a guerra entre Atenas e Esparta, retirouse a vivir nunha facenda en Escilo, xunto a Olimpia, cedida polos espartanos en recoñecemento dos seus servizos. 

Nas súas obras maniféstase hostil cara á democracia ateniense e oriéntase cara a formas máis autoritarias, como as que coñeceu en Esparta e en Persia. A derrota dos espartanos (371) obrigoulle a trasladarse a Lepreo e, máis tarde, a Corinto, onde morreu. Sobresaen as súas obras As Helénicas, historia de Grecia que continúa a de Tucídides, e Ciropedia, especie de novela histórica de intención moralizante. Outras obras notables son as Memorables de Sócrates, Apoloxía de Sócrates, O banquete, Da equitación, O hipárquico e A constitución de Esparta. 

Os ricos que non saben usar as súas riquezas son dunha pobreza incurable, porque é pobreza de espírito.

18 de outubro de 2021

11 anos

O 18 de outubro de 2010 nacía este blog, que viña a substituir a outro no que durante un tempo foramos facendo probas. Este nacia coa intención de publicar algo cada día, contribuíndo modestamente á actividade da Sociedade Cultural e Deportiva Palaestra, aínda que naceu sobre todo para a lectura, hoxe acolle cultura de todo tipo.

Levamos mais de 4000 entradas, correspondentes a outros tantos días. o número de visitas nunca foi importante para nos, pero neste último ano, será cousa da pandemia, aumentaron notablemente. o pico mais alto no mes de maio deste 2021 no que estivemos preto das 12.000 visitas mensuais, aínda que o día con mais visitas, con case 900 foi no pasado mes de setembro.

Aquí seguiremos, publicando de todo, dende o mais parvo ao mais filosófico. 

E agardamos que vos sigades aí, seguindo o blog.

www.brigantium.org 


16 de outubro de 2021

Inicio de "Fixenche eu"

FÍXENCHE EU 
Walter M. Miller 

Desfíxose do inimigo, e estaba canso. Xeado, sombrío, abafando; achábase sentado sobre a rocha, baixo o negro ceo, e rozaba o chan cos seus pés, mentres a súa orella discoidal movíase en lentos compases que exploraban a superficie do terreo e do firmamento. Todo estaba silencioso e sen aire. Nada se movía, excepto algo que restregaba debilmente na gruta. Estaba ben que nada se movese. Odiaba o son e o movemento. Estaba na súa natureza aborrecerlos. Cos da cova, non podía facer nada ata que amencese. Ouvía a súa voz farfullando entre as rocas... 
Socorro! Estades mortos todos? Podedes ouvirme? Aquí Sawyer. Sawyer chamando a calquera, Sawyer chamando a calquera... 
O farfulleo era irregular, átono. Desatendíao, rexeitando escoitalo. Todo estaba rezumando frío. O sol fórase, e unha semioscuridade levaba instalada duascentas cincuenta horas; só había a difusa luz do orbe celeste que non proporcionaba ningún sustento, e as estrelas polas cales sinalaba a hora. Sentado, derrengado sobre a rocha, esperaba ao inimigo. Este viñera á carga xurdindo do submundo ao luscofusco. Fixérao á brava sen ningunha manobra defensiva, sen lume ofensivo. El esnaquizounos facilmente... primeiro aos compoñentes que avanzaban con estrondo de artefactos rodantes, e logo aos pequenos que se escurrían precipitadamente da masa. Habíaos ido varrendo un por un, excepto ao que se arrastrou á cova e ocultábase tras unha greta no túnel...

(...)

15 de outubro de 2021

Fin de semana de xadrez

Imos recuperar algunhas das actividades de xadrez, estas son as nosas propostas para estes días.

VENRES ÁS 20,00
Recuperamos no Centro Universitario de Riazor os torneos presenciais.
Damos inicio ao Circuito de Outono.
A información en: www.xadrezuniversitario.org

SABADO ÁS 16,00
Tamén neste fin de semana retomamos a Liga AGAX SUB12.
Só para os nados en 2009 ou seguintes, alumnado dalgún dos centros educativos da cidade da Coruña.
Empeza a Liga de Outono, que serán 8 sábados.

Se xa estás nalgún dos equipos e coñeces as normas podes ir directamente ao espazo do torneo deste sábado. Alí terás que indicar con que equipo vas xogar:

Se non estás en ningún equipo ou queres coñecer as normas básicas desta liga amigable, tes a información da Liga en:


DOMINGO ÁS 17,00
Novo torneo dos Domingo Online
DOMINGO ONLINE Arena #kAKfxcna • lichess.org

E tamén para alumnos, PDI, PAS e exalumnos da Universidade da Coruña, INCUDE ven de abrir a inscrición no seu xa clásico torneo online da UDC.

14 de outubro de 2021

Aforismos de Leonardo

477.- Hipopótamo.- Cando vese enfermo, bótase a buscar espiñas ou, onde poida achalos, os fragmentos cortados de canas, e con eles fregase ata que consegue abrirse unha vea e, despois de extraer o sangue necesario, pecha con lodo a ferida. A súa forma é parecida á do cabalo, pero ten as pezuñas fendidas, a cola torta, dentes de xabaril, o pescozo cuberto de crins; a súa pel é impenetrable cando está seca; nútrese de cereais. Entra nos campos de cú, de xeito que pareza seguir a dirección contraria. 

13 de outubro de 2021

Paco Pestana

Ante o falecemento de Paco Pestana andivemos a buscar unha foto dunha obra pouco coñecida que está no Museo Carlos Maside. 

E aqui a temos. A deixamos sen poñer o título e cada un disfrute da obra sen condicionantes.

12 de outubro de 2021

LIGA XADREZ ONLINE

Volvemos coa Liga AGAX Online en colaboración co Concello da Coruña. Tras as edicións de inverno e primavera, chega a edición de outono da LIGA AGAX ONLINE SUB12. Cumprimos así a nosa proposta de principios de ano, cando bastante mais confinados propusimos facer tres ligas neste 2021, no primeiro, segundo e cuarto trimestre.

Coma nas edicións anteriores os encontros xogaranse en Lichess e contarán os tres mellores resultados de cada equipo.

No mes de decembro teremos unha actividade aberta a colexios de calquera parte do mundo, pero agora a competición está destinada a colexios da cidade da Coruña, pero se o teu colexio non ten equipo (irán engadíndose algúns estes días) contacta con nos. 

Na proba contarán os tres primeiros representantes de cada colexio. Poden participar tódolos xogadores que o desexen dun mesmo centro e ir variando ao longo da proba. Igoalmente poden incorporarse equipos novos ao longo da duración do torneo.

LIGA AGAX ONLINE SUB 12 
(NADOS EN 2009 OU SEGUINTES)

SABADOS DE 16,00 A 17,00 EN LICHESS.ORG
Torneos sistema area, de partidas a 5 minutos sen berseker e sen puntos extras por vitorias consecutivas.

Se queres xogar na Liga por equipos Sub 12:

1. Crea unha conta en Lichess.org (se xa a tes creada continua cos puntos 2 e 3) 

2. Escolle o equipo ao que pertenzas e comproba que xa estás inscrito como xogador. Se non terás que pedir ingreso... e atento a resolver o mate en unha xogada que te pedirá para enviar a solicitude.
Se non estás nalgún dos anteriores equipos pero queres participar escríbenos a correo@agax.org.

3. Unha vez inscrito, cada sábado con partida terás que anotarte e escoller o teu equipo (para iso tes que estar xa dentro do mesmo). Publicaremos as ligazóns neste mesmo espazo. Así que cada xornada entra en www.xogandocoxadrez.eu para participar na proba do día.
Serán oito sábados. Datas previstas: Outubro: 16, 23 e 30. Novembro: 6, 13, 20 e 27. Decembro: 4

4. Trofeos. Despois das oito xornadas da Liga teremos unha clasificación de circuito (realizada ao xeito tradicional de AGAX contando os cinco primeiros) tanto para equipos como por xogadores individuais.
Os tres primeiros de cada dunha desas categorías recibirán un trofeo.


11 de outubro de 2021

Adestramentos de xadrez

ADESTRAMENTOS ATA FINAIS DE 2021


Este novo curso 2021-2022 empezou cun destacado éxito na nosa escola do Sporting Club Casino e tentaremos consolidar a actividade no C.C. Los Rosales, iniciada no curso pasado.

Para os interesados será obrigatorio ser socio de Palaestra. 
É un pago único de 10 € e o periodo de asociación remata o 31/08/2022. 
Cada anotado recibirá:
* Camiseta con motivos de xadrez.
* Máscara hixiénica con motivo de xadrez.
* Libro de xadrez con mates básicos.

Tamén será Obrigatorio contar coa ficha federativa na Federación Galega de Xadrez.
Recomendamos facelo co CIDU www.xadrezuniversitario.org. Hai a opción de anotarse para xogar a liga (custo anual 25€) ou so para estas actividades cun custo de 12€ (3€ até 14 anos). Outra posibilidade é federarse co Sporting Club Casino, caso de ser socio. 
Importante: O periodo de validez da ficha federativa é por ano natural, así que en caso de federarse de novo a ficha ten vixencia ate o 31/12/2021.

Actividade proposta no Centro Comercial Los Rosales. 
Buscamos manter grupos pequenos coma no pasado, cun máximo de 6 asistentes. 

Grupo A: Xoves de 17,30 a 18,30. Iniciación. 
Grupo B: Xoves de 18,30 a 20,00. Xogadores con experiencia.

Días de actividade: 
Outubro: 14, 21 e 28 / Novembro: 4, 11, 18 e 25 / Decembro: 2, 9 e 16

Custo da actividade outubro-decembro:
45 € para o grupo de 1 hora.
60 € para o grupo de hora e media.

Lembramos novamente que hai que engadir a cota de federación para aqueles que non estiveran federados en 2021 e a cota 2021-2022 da S.C.D. Palaestra.

Actividade presencial - Actuación COVID.
É obrigatorio o uso da máscara. Será de aplicación o protocolo da Secretaría Xeral para o Deporte e Federación Galega de Xadrez sobre medidas de prevención ante a COVID.

Os interesados deben anotarse no formulario e facer os pagos oportunos na conta que se comunique por whatsapp.




7 de outubro de 2021

Aforismos de Leonardo

476.- Golfiño.- A natureza concedeu aos animais non só o coñecemento das súas vantaxes, senón, ademais, o das desvantaxes dos seus inimigos. O golfiño ten conciencia do que vale o fío das aletas que leva sobre o lombo. Sabe tamén cuán facilmente penetrable é o bandullo do crocodilo. Así, cando combate con el, achégaselle por baixo e mátao abríndolle o ventre. 

O crocodilo é temible para o que foxe del, pero en extremo covarde co que o persegue. 

4 de outubro de 2021

XXVII TORNEO DO ROSARIO

Asociación Galega de Xadrecistas vai celebrar o XXVII Torneo do Rosario, un dos mais antigos de cantos celebramos, xa que o iniciamos en 1995. 

Nome do Torneo: XXVII TORNEO DO ROSARIO

Datas: 9 e 10 de outubro de 2021.

Lugar: Sábado no Colexio Dominicos (entrada pola rúa Maestranza) e Domingo no Sporting Club Casino (Rúa Real) - A Coruña.

Ritmo: 10 minutos + 3 segundos en ambos torneos

Horario:
Os dous días terán os mesmos horarios:
1ª Rolda: 17,00
2ª Rolda: 17,35
3ª Rolda: 18,10
4ª Rolda: 18,45
5ª Rolda: 19,20
6ª Rolda: 19,55
Entrega de Trofeos: 20,30

Situación COVID:
Os participantes deberán ter posta a máscara en todo momento e cumprir as indicacións dos organizadores.
Haberá xel en tódalas mesas de xogo.
O número máximo de participantes será de 40.
O sábado disputarase no Pavillón do Colexio Dominicos e o domingo na 4ª planta do Casino, espazos doadamente ventilables.

Premios:
O sábado haberá trofeo para os 3 primeiros da categoría sub12 (2009 e 2010) os tres primeiros da categoría sub10 (2011 e 2012) e os tres primeiros da categoría sub8 (nados en 2013 ou seguintes)
Haberá tamén medalla para todos.
O domingo pode anotarse quen desexe, independentemente da súa idade e haberá trofeos para os tres primeiros.

Inscricións: 3 euros 
(de balde para alumnos de Dominicos o sábado, para socios do Casino o domingo e en xeral para os socios de AGAX).
Para facerse socio de AGAX prema AQUI.

Exclusivamente a través do formulario ligado:

PREME PARA INSCRIBIRSE

Advertencia 1: Dacordo coa normativa COVID aprobada pola Secretaría Xeral para o Deporte e a Federación Galega de Xadrez esta proba que non vale para ELO será considerada unha actividade de adestramento. Os asistentes ou os seus pais deberán cubrir o formulario de aceptación de riscos antes do inicio do torneo.

Advertencia 2: Dacordo coa lexislación vixente é obrigatorio que o participante teña un seguro de accidentes. No caso dos socios do Casino o seu seguro cubre a participación no torneo do domingo. Para o resto é obrigatorio contar con licencia federativa de xadrez. Se o xogador interesado non está federado debe informarse das posibles opcións na súa escola de xadrez ou no noso correo.

Advertencia 3: Os participantes na proba autorizan a publicación dos sus datos persoais nos diferentes medios que a organización considere oportunos para a necesaria difusión do evento (resultados, clasificacións, participantes... etc.) así como a súa presencia nas fotos realizadas cos mesmos propósitos.

Advertencia 4: Para o mellor funcionamento do Torneo os organizadores poden ampliar as bases do mesmo antes da celebración da proba.

A participación leva aparellada a aceptación destas normas.

1 de outubro de 2021

Inicio de O NOME DO MUNDO É BOSQUE

O NOME DO MUNDO É BOSQUE

Título do orixinal en inglés:THE WORD FOR WORLD IS FOREST
Ursula K. Le Guin

Un
Dúas imaxes da véspera persistían aínda na mente do capitán Davidson cando espertou, e durante un intre permaneceu deitado na oscuridade, contemplándoas. Unha positiva: o novo cargamento de mulleres chegara. Créano ou non.
Xa estaban aquí, en Centralville, a vinte e sete anos luz da Terra por NAFAL e a catro horas por helicóptero de Campamento Smith, a segunda cintrada de femias de cría para Colonia Nova Tahiti, todas sas e aptas, duascentas doce cabezas de gando humano de primerísima selección. Ou suficientemente primerísima, en todo caso. Unha adversa: o informe de Illa Dump sobre o fracaso
das colleitas, a erosión incesante, o diluvio.
A fileira de duascentas doce figuras exuberantes, retozonas e apetecibles esfumou da mente de Davidson, desprazada pola visión da auga que caía en torrentes sobre os campos arados, azoutando a terra até convertela en lodo, diluíndo o lodo nun caldo avermellado que corría por entre as rocas e envorcábase nun mar batido pola choiva. A erosión comezara antes que Davidson marchásese da illa para ir tomar as rendas do goberno en Campamento Smith, e como estaba dotado dunha memoria visual prodixiosa, desas que chaman eidéticas agora o revivía todo con demasiada claridade. Un habería pensado que Cranio Van Kees tiña razón, que era necesario á fin e ao cabo deixar moitas árbores nos
terreos que proxectaban destinar á agricultura. Pero Davidson non entendía por que había que desperdiciar tanto espazo en árbores nun cultivo de soia, se se traballaba a terra en forma verdadeiramente científica. En Ohio non era así: se un quería cereais sementaba cereais, e ninguén malgastaba terreo en árbores e pamplinas. Aínda que doutra banda a Terra era un planeta domado, e Nova Tahiti non o era. Pero xustamente para iso estaba el alí, para domarlo. E se Illa Dump non era agora máis nada que unha chea de rocas e barrancos, pois ben, borráballa do mapa; e a empezar de novo noutra illa e a facer mellor as cousas. Non sempre nos vas a derrotar, planeta maldito deixado da man de Deus.
Nós somos Homes. Pronto saberás o que isto'significa, pensou Davidson, e sorriu na escuridade da cabana, pois Davidson gústaba dos desafíos. Pensando Homes, pensou Mulleres, e unha vez máis desfilaron pola súa mente as duascentas doce figuras insinuantes, risueñas, bulliciosas.
...