Hoxe remata o 2019, o ano do noso XXX Aniversario.
Cada ano redondo pensamos en facer algunha cousa especial pero ao final simplemente facemos un pouco mais dos mesmo pero con maior ilusión.
Para 2020 esperamos tamén ir facendo cambios nesta web incorporando de xeito máis ordeado informacións das novas entidades que promovimos nos últimos anos, mantendo a idea básica de facer unha publicación cada día.
E agardamos seguir contando coa axuda da Deputación da Coruña.
Ventureiro 2020 para todos!
31 de decembro de 2019
30 de decembro de 2019
Confucio
- A muller é o máis corruptor e o máis corruptible que hai no mundo.
Confucio
(Os sabios antigos teñan istas cousas)
Confucio
(Os sabios antigos teñan istas cousas)
29 de decembro de 2019
28 de decembro de 2019
27 de decembro de 2019
Cantiga
Dorme meu neno, dorme carabeliño
que sae o Apalpador, do seu acochiño
e baixa dos montes, cheiño de frio
e quere atoparte, no leito dormido.
que sae o Apalpador, do seu acochiño
e baixa dos montes, cheiño de frio
e quere atoparte, no leito dormido.
26 de decembro de 2019
Aforismos de Leonardo
383.- E finalmente, se dis: As ciencias non mecánicas son as únicas ciencias que poden chamarse mentais, contestareiche que a pintura é mental, pois así como a música e a xeometría consideran as proporcións das cantidades continuas, e a aritmética as das descontinuas, a pintura considera todas as cantidades continuas, e as calidades das proporcións de sombras e luces e distancias, na súa perspectiva.
25 de decembro de 2019
24 de decembro de 2019
23 de decembro de 2019
Confucio
22 de decembro de 2019
21 de decembro de 2019
HISTORIA DA ARTE
A abundancia de pinturas constata que o virtuosismo das representacións e a maior liberdade expresiva depende sempre do tema e da habilidade do pintor, xa que non todas as tumbas mostran os mesmos logros. Hai pinturas que revelan moita máis destreza na execución, como as da tumba de Nakht, nas que as figuras femininas gozan dun áxil e solto esbozo, tal como apréciase nun fragmento que representa un grupo de músicos femininos. No corpo espido dunha das mozas exprésase o movemento, acentuado pola dirección da cabeza, que se dirixe en sentido contrario e que está indicado mesmo polas liñas «vibrantes» das trenzas do cabelo. O dinamismo da figura sorprende, xa que as outras figuras teñen unha actitude estática. Introdúcense novos temas procedentes das cerimonias funerarias. Represéntase, así, a preparación dos obxectos que constitúen o ajuar funerario, a travesía en barca co defunto, a despedida do defunto e as plañideras -grupos de mulleres que acompañaban o cortexo fúnebre, chorando desconsoladamente-. Na tumba de Ramose, un destes grupos está representado con túnicas azuladas, percorridas por liñas sinuosas en sentido longitudinal, o que produce sensación de tremor e acentúa a expresión de dor dos corpos. As plañideras, profundamente compungidas, alzan os seus brazos ao ceo en sinal de implorar aos deuses, mentres os seus rostros mostran grosas bágoas. As decoracións nas tumbas dos faraóns no Val dos Reyes non reflicten a mesma liberdade expresiva que se pon de manifesto nas tumbas da nobreza. Os temas son máis herméticos, de carácter relixioso e astronómico.
Na tumba do faraón Horemheb, último da XVIII dinastía, as figuras das divindades, de gran tamaño, desfilan coa rixidez das formas antigas. A policromía en tintas planas de vivas cores e a exuberancia ornamental cobre totalmente muros e teito.
Na tumba do faraón Horemheb, último da XVIII dinastía, as figuras das divindades, de gran tamaño, desfilan coa rixidez das formas antigas. A policromía en tintas planas de vivas cores e a exuberancia ornamental cobre totalmente muros e teito.
20 de decembro de 2019
Cantar
Non hai cántiga no mundo
que non teña o seu refrân,
nunca ninguén faga conta
sinon do que ten na man.
que non teña o seu refrân,
nunca ninguén faga conta
sinon do que ten na man.
19 de decembro de 2019
Aforismos de Leonardo
382.- Se me dixeses: hai homes viles que utilizan a pintura; eu preguntareiche: desmerece seica a música posta ao servizo de quen non a sabe?
18 de decembro de 2019
17 de decembro de 2019
16 de decembro de 2019
15 de decembro de 2019
14 de decembro de 2019
HISTORIA DA ARTE
A pintura durante a XVIII dinastía
Durante a XVIII dinastía, no período que abarca do reinado do faraón Tuthmosis I ao de Amenofis III, a pintura adquire unha soltura e riqueza expresiva extraordinaria. Non en balde a construción da necrópole da nobreza, nas proximidades de Tebas, é paralela ao costume, iniciada polos faraóns no Imperio Medio, de construír as súas moradas eternas nas profundidades do Val dos Reyes e no Val das Raíñas. Efectivamente, a proliferación de tumbas permite o desenvolvemento da pintura sobre as paredes e os teitos, revogadas con estuco, para uniformizar as irregularidades e conseguir, así, unha total adherencia do pigmento.
Nas cámaras funerarias dos nobres, a pintura convértese case nunha arte autónoma, no que se pon a proba todos os recursos acumulados pola tradición. É nestas tumbas de particulares onde se manifesta unha vontade de liberdade expresiva que reflicte o gusto polo luxo e as festas; destaca tamén a representación do corpo feminino. O contacto cos pobos asiáticos introduce, ademais, novos elementos, como o interese polo detalle e a afección polas formas máis ornamentadas.
As formas vanse estilizando e aumenta a impresión de movemento dos corpos, que son tamén máis gráciles. Na tumba de Djeserkasereneb hai unha escena que representa a unhas criadas que acicalan a unha invitada para o banquete festivo. Na composición destaca o xesto natural do corpo inclinado da serventa e a ofrenda de colares.
As cores enriquecéronse sutilmente. Xa non se estende o pigmento nunha capa plana opaca, senón que as medias tintas crean gradaciones tonales suaves, deixando paso a zonas translúcidas. O detalle invade a representación con minuciosidade descritiva en vestidos e peiteados, podéndose apreciar incluso as trenzas.
Durante a XVIII dinastía, no período que abarca do reinado do faraón Tuthmosis I ao de Amenofis III, a pintura adquire unha soltura e riqueza expresiva extraordinaria. Non en balde a construción da necrópole da nobreza, nas proximidades de Tebas, é paralela ao costume, iniciada polos faraóns no Imperio Medio, de construír as súas moradas eternas nas profundidades do Val dos Reyes e no Val das Raíñas. Efectivamente, a proliferación de tumbas permite o desenvolvemento da pintura sobre as paredes e os teitos, revogadas con estuco, para uniformizar as irregularidades e conseguir, así, unha total adherencia do pigmento.
Nas cámaras funerarias dos nobres, a pintura convértese case nunha arte autónoma, no que se pon a proba todos os recursos acumulados pola tradición. É nestas tumbas de particulares onde se manifesta unha vontade de liberdade expresiva que reflicte o gusto polo luxo e as festas; destaca tamén a representación do corpo feminino. O contacto cos pobos asiáticos introduce, ademais, novos elementos, como o interese polo detalle e a afección polas formas máis ornamentadas.
As formas vanse estilizando e aumenta a impresión de movemento dos corpos, que son tamén máis gráciles. Na tumba de Djeserkasereneb hai unha escena que representa a unhas criadas que acicalan a unha invitada para o banquete festivo. Na composición destaca o xesto natural do corpo inclinado da serventa e a ofrenda de colares.
As cores enriquecéronse sutilmente. Xa non se estende o pigmento nunha capa plana opaca, senón que as medias tintas crean gradaciones tonales suaves, deixando paso a zonas translúcidas. O detalle invade a representación con minuciosidade descritiva en vestidos e peiteados, podéndose apreciar incluso as trenzas.
13 de decembro de 2019
Cantar
12 de decembro de 2019
11 de decembro de 2019
10 de decembro de 2019
HISTORIA DA ARTE
A pintura e o relevo exipcios no Imperio Novo A pintura durante a XVIII dinastía A reforma de Amarna: unha nova representación na arte As escenas de loitas O Imperio Novo é o período histórico de máximo poder político, económico e social. O faraón é ao mesmo tempo soberano absoluto, xefe militar e heroe; tamén representa a encarnación da divindade. Consérvanse gran número de pinturas murais, procedentes das tumbas da aristocracia tebana e dos templos dos deuses, polo que resulta a época mellor documentada de todo a arte exipcia. Os bajorrelieves do hipogeo de Hatshepsut, en Deir-o-Bahari, destacan sobre todo pola súa temática que nada ten que ver coa representación triunfal guerreira dos soberanos. A raíña Hatshepsut levou a cabo unha política pacifista, polo que non aparece a temática bélica nestas obras. Situadas na segunda terraza do hipogeo, reflicten os intercambios comerciais co país de Punt, un territorio mítico situado no sueste de Exipto, ao que partiron expedicións en busca de herbas aromáticas, ébano, peles e outros produtos. O regreso a Exipto está representado en diferentes frisos, entre os que destaca o inferior, cunha composición que está organizada nunha serie de figuras, case idénticas, que se suceden unha á beira da outra, portando ramas de incenso. No friso superior os barcos navegan cos estandartes reais. No mesmo hipogeo, no santuario dedicado á deusa Hathor (esta aparece representada por unha vaca co disco solar entre os cornos), hai outros fermosos bajorrelieves.
Un deles representa a deusa, majestuosa na súa barca sacra, baixo un dosel. Na parede oposta, Hatshepsut aparece pintada como un raparigo que se aleita das ubres da deusa.
Un deles representa a deusa, majestuosa na súa barca sacra, baixo un dosel. Na parede oposta, Hatshepsut aparece pintada como un raparigo que se aleita das ubres da deusa.
9 de decembro de 2019
Confucio
8 de decembro de 2019
7 de decembro de 2019
6 de decembro de 2019
5 de decembro de 2019
Aforismos de Leonardo
380.- Dela son os simulacros dos deuses, en cuxo ao redor se celebra o culto divino, colaborando, como serventa súa, a música; ela procura aos amantes un símil do obxecto amado; ela conserva as belezas que o tempo e a nai natureza fixeron efémeras; ela perpetúa a imaxe dos homes famosos. E se dixeses: a música faise eterna escribíndoa, o mesmo pasa coas letras que agora trazamos aquí sobre o papel.
4 de decembro de 2019
3 de decembro de 2019
HISTORIA DA ARTE
A observación da natureza
A decoración pictórica nas tumbas rupestres presenta escenas máis complexas e dotadas de maior dinamismo que en épocas anteriores. A escena de caza do pantano é unha das máis importantes e está moi representada en numerosas tumbas seguindo o mesmo esquema. Nunha das tumbas nobres da XI dinastía escenifícase o momento en que a alma do defunto loita contra as forzas demoníacas encarnadas en animais. A composición mostra ao nobre en tres momentos diferentes da caza, destacando o contraste entre a representación preciosista dos animais e a severidade das figuras humanas. A observación da natureza desprégase con todo luxo de detalles en peces e aves. Os paxaros (representados con gran realismo) están dispostos un á beira do outro sobre un arbusto, coma se cada exemplar estivese a ocupar un primeiro plano. Entre eles non existe unha relación de conxunto, son figuras yuxtapuestas e ordenadas, que obrigan ao observador a deterse ante cada unha para contemplalas, pois unha visión global non é posible. A composición reproduce, con gran verosimilitud, a normativa da representación exipcia co predominio absoluto da orde e a claridade do representado. As inscricións que aparecen na composición documentan os títulos do defunto.
Uns epigramas completan as aclaracións sobre a escena, detallando as oracións e os días nos que se deben levar os presentes á tumba.
A decoración pictórica nas tumbas rupestres presenta escenas máis complexas e dotadas de maior dinamismo que en épocas anteriores. A escena de caza do pantano é unha das máis importantes e está moi representada en numerosas tumbas seguindo o mesmo esquema. Nunha das tumbas nobres da XI dinastía escenifícase o momento en que a alma do defunto loita contra as forzas demoníacas encarnadas en animais. A composición mostra ao nobre en tres momentos diferentes da caza, destacando o contraste entre a representación preciosista dos animais e a severidade das figuras humanas. A observación da natureza desprégase con todo luxo de detalles en peces e aves. Os paxaros (representados con gran realismo) están dispostos un á beira do outro sobre un arbusto, coma se cada exemplar estivese a ocupar un primeiro plano. Entre eles non existe unha relación de conxunto, son figuras yuxtapuestas e ordenadas, que obrigan ao observador a deterse ante cada unha para contemplalas, pois unha visión global non é posible. A composición reproduce, con gran verosimilitud, a normativa da representación exipcia co predominio absoluto da orde e a claridade do representado. As inscricións que aparecen na composición documentan os títulos do defunto.
Uns epigramas completan as aclaracións sobre a escena, detallando as oracións e os días nos que se deben levar os presentes á tumba.
2 de decembro de 2019
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)