31 de agosto de 2024
30 de agosto de 2024
30 de agosto
29 de agosto de 2024
Aforismos de Leonardo
Deus non permita que tan espléndida beleza caia en tan vil tentación! Que tolemia sería a de ir rapar as enxabonadas barbas de rústicos aldeáns e ocuparme de mecánicos traballos! Conveñen a este corpo semellantes exercicios? Certamente, non. Prefiro agocharme nalgún lugar secreto e pasar alí unha vida de tranquilo repouso. E en efecto, pasou uns cuantos meses oculta; pero volta ao aire libre, ao saír do seu mango, viuse convertida en algo semellante a unha ferruxenta serra, e incapaz xa de reflectir na súa superficie ao sol resplandecente.
Con inútil arrepentimento lamentou en balde o dano irreparable, dicindo para si: Oh, canto mellor fose exercitar en mans do barbeiro, o meu tan agudo fío, agora perdido! Onde está a miña lustrosa aparencia? A odiosa e fea ferruxe destruíuna! Tal cousa ocorre aos enxeños que, no canto de exercitarse, entréganse ao lecer. Eles, a semellanza da nosa navalla, perden a súa aguda sutileza, de maneira que a ferruxe da ignorancia deformaos.
28 de agosto de 2024
Novo curso
O inicio do curso tanto no CC Los Rosales como no Casino será co inicio do curso escolar o 11 de setembro.
Pero xa o día anterior o día 10 faremos a presentación da actyividade no CC Los Rosales.
Se tes algunha suxerencia estás a tempo de propoñer.
Na imaxe as brancas levan rei e peón contra rei... Quen vai gañar?
27 de agosto de 2024
Amizades perigosas
E o caos chegou nunha soleada mañá de martes, disfrazado de tabloide de gran difusión e pésima reputación. Archie estaba sentado cómodo no seu despacho, cando entrou a súa secretaria, a sempre eficiente e perpetuamente preocupada Sra. Gribble. ao cuarto coa elegancia dun gato persa que acababa de pisar unha cascuda.
-Gobernador, creo que debería ver isto, dixo, levantando un exemplar do xornal coma se fose un artefacto explosivo.
Archie colleu o xornal cun sorriso indulxente, esperando algún artigo insípido sobre a última disputa parlamentaria ou, con sorte, unha reportaxe sobre a vitoria do equipo local de cricket. O que atopou, en cambio, foi unha imaxe que fixo que o seu corazón latexara forte e o seu cerebro conxelase.
A foto ocupa toda a portada. Amosaba a Archie, vestindo unha camisa hawaiana que só puido ser deseñada por alguén que odiaba o oncepto de combinación de cores, disfrutando dunha bebida na cuberta dun iate de luxo. Ao seu carón, rindo cun sorriso que podería ter derretido o xeo dos polos, estaba nada menos que Vito "O Tiburón" Marconi, un famoso narcotraficante que ata nos seus mellores días parecía fóra de lugar nunha postal de vacacións como un dromedario nun balneario.
Archie intentou lembrar o momento en que fora tomada a foto. Cando carallo coñecera a Vito Marconi? E, o máis importante, como diaños acabou compartindo un cóctel con el no que claramente era un ambiente tropical?
-Isto é..." Archie comezou a dicir, pero detívose, consciente de que non había palabras en inglés, nin en ningún outro idioma coñecido polo home, que puidese captar adecuadamente o horror da situación.
A señora Gribble, que tiña un instinto case sobrenatural para saber cando un político estaba a piques de entrar en pánico, sacou do bolso unha botella de sales con cheiro e acenouno debaixo do nariz de Archie. Isto tivo o efecto inmediato de sacalo do seu transo, pero tamén lle deixou unha sensación residual de ter sido golpeado na cara cunha almofada de lavanda.
—Que me suxire que faga? Preguntou Archie cunha voz que intentaba desesperadamente soar tranquila, pero que en realidade estaba a un paso de converterse nun chirrido histérico.
A señora Gribble, afeita a xestionar crises máis pequenas como desastres nucleares e rebelións populares, simplemente suxeriu:
-Podería negalo todo, señor.
Archie asentiu, pero entón deuse conta de que o plan tiña un pequeno fallo. A foto era demasiado nítida, demasiado clara. Incluso podías ver o nome da marca do cóctel no seu vaso, e non era unha desas fotos borrosas e granuladas que facilmente poden ser descartadas como falsas. Negar que fose o home da foto sería tan efectivo como negar que existise a gravidade ao caer dun penedo.
-Quizais podería dicir que fun vítima dun malentendido, que non sabía quen era o home-, aventurou a señora Gribble, aínda que o seu ton suxeriu que ela mesma non acababa de crer.
Archie aferrou a esa idea como un náufrago nunha balsa inchable.
-Exacto! —exclamou, coa súa mente xa fabricando unha elaborada historia de como subiu por erro ao iate, crendo que era unha festa de recadación de fondos para un orfanato, e como quedara atrapado nunha conversación co encantador, aínda que inusualmente corpulento, Vito.
O plan estaba en marcha. Archie organizou unha rolda de prensa, e alí, coa destreza verbal dun mestre da improvisación, relatou como fora "lamentablemente enganado" por unha "serie de desafortunados malentendidos". Asegurou a todos que a súa única culpa fora ter "un corazón demasiado confiado e un padal demasiado afeccionado aos cócteles exóticos".
O plan tería funcionado perfectamente, se non fose por un pequeno detalle: Vito "O Tiburón" Marconi decidiu, nun xesto de compañeirismo, publicar unha serie de fotos adicionais na súa conta de redes sociais. Nestas fotos, non só se mostraba a Archie brindando con Vito, senón tamén participando con entusiasmo nunha partida de póquer de altos riscos, ensinando aos fillos de Vito a pescar tiburóns (algo que parecía innecesariamente simbólico) e, o máis incriminatorio de todo, levando unha camisola que dicía "Son amigo do tiburón".
A revelación foi devastadora. Pero entón, coma se o universo xogase unha broma final, pasou algo inesperado: a popularidade de Archie disparou. Resulta que os votantes, cansos de políticos insípidos e previsibles, atoparon un sopro de aire fresco en Archie. Un home coa coraxe para ir de vacacións salvaxes, aínda que fose cun narcotraficante, era alguén polo que se podía ver votando.
E así, mentres Archie estaba sentado no seu despacho, aínda intentando entender como pasara de estar ao bordo da ruína a converterse nun heroe popular, recibiu unha última chamada telefónica. Era Vito Marconi, que propoñía unhas vacacións xuntos o próximo verán, esta vez no seu rancho da montaña.
Archie, despois dunha pausa e unha ollada á Sra Gribble, aceptou. Despois de todo, no estraño e confuso mundo da política, onde a realidade adoitaba estar máis distorsionada que un cadro de Escher, quizais, só quizais, ser o "Amigo do Tiburón" non fose tan mala idea despois de todo.
26 de agosto de 2024
25 de agosto de 2024
24 de agosto de 2024
O Concelleiro de deportes
Dentro dese Concello, entre as súas paredes cheas de certificados mal colgados e carteis de campañas políticas esquecidas, estaba o señor Anxo Fotherington. Anxo fora recentemente nomeado Concelleiro de Deportes. Este nomeamento sería unha gran noticia para alguén interesado no deporte, excepto por un pequeno detalle: Anxo sabía tanto de deportes como un peixe sabe da teoría da relatividade. É dicir, nada en absoluto.
Como chegou Anxo a este posto? A resposta, como tantas outras cousas inexplicables na vida, débese a un xiro do destino tan absurdo que semellaba obra dun guionista de comedias mal pagado. A cidade necesitaba un Concelleiro de Deportes urxentemente despois de que o anterior concelleiro decidise mudar a un lugar onde os deportes fosen menos competitivos e máis teóricos. A elección de Anxo debeuse a un malentendido monumental, alimentado polo seu apelido que soaba vagamente deportivo, a súa habilidade para facer unha reverencia perfecta, e un encontro casual co alcalde nunha tarde particularmente húmida na cafetería local.
Anxo, un home cuxa idea de exercicio consistía en levantar a cunca de té máis pesada que puidese atopar, estaba de súpeto na posición envexable (aínda que lixeiramente aterradora) de ter que supervisar todas as actividades deportivas do pobo. Isto incluía o fútbol, o crícket, a natación e, para a súa total confusión, algo chamado "pádel", que sospeitaba que era un prato exótico servido con salsa de menta.
No seu primeiro día no cargo, Anxo decidiu que a mellor maneira de abordar a súa ignorancia era facer o que calquera persoa razoable faría no seu lugar: finxir. Dirixiuse ao estadio local coa firme intención de observar o que el asumía era un partido de fútbol. O que atopou foi un grupo de persoas correndo, berrando e pateando un balón dun xeito que lle recordou vagamente un ritual de apareamento de aves exóticas que vira unha vez nun documental.
"Ah, si!", exclamou con entusiasmo mentres saudaba aos xogadores. "Nada como un bo partido de... este deporte!"
Os xogadores mirárono cunha mestura de confusión e preocupación, pero Anxo mantívose firme. Caminou polo campo, tomando notas nun pequeno bloc que comprara especificamente para este propósito. As súas notas incluían frases como "correr en círculos: estratexia ou simplemente exercicio?" e "balón: obxecto crucial, investigar máis tarde".
O problema real comezou cando Anxo foi convidado a dar un discurso na inauguración do novo campo de crícket. Escoitara vagamente sobre o crícket antes, pero sempre asumira que era algo que a xente facía para pasar un anaco mentres discutían sobre o tempo. Armado con este coñecemento superficial, plantouse ante a multitude, sorriu amplamente, e comezou o seu discurso.
"É unha honra estar aquí hoxe para inaugurar este magnífico... eh... terreo de xogo", comezou. "O crícket é un deporte nobre, cheo de... er... nobreza. E por suposto, todos sabemos que o obxectivo do xogo é... ben, é facer algo moi importante con ese pau longo e esa pequena bola vermella".
A multitude, composta na súa maioría por entusiastas do crícket que pasaran toda a súa vida discutindo sobre como debían ser as dimensións exactas dunha cancha de crícket, mirárono coa boca aberta. Anxo continuou, animado polo silencio da audiencia, que interpretou como un signo de asombro e admiración.
"En resumo", dixo, concluíndo o seu discurso cun floreo verbal que esperaba que fose recordado nos anais da historia deportiva local, "xoguemos ao crícket coa mesma paixón que poñemos noutras actividades importantes!"
O discurso foi recibido cun aplauso dubitativo, o que Anxo interpretou erradamente como un triunfo.
Pero a verdadeira proba para Anxo chegou cando lle pediron que organizase o torneo anual de deportes do pobo. Este evento era a xoia da coroa do calendario deportivo local, unha competición feroz que involucraba a equipos de todo o condado. Sen ter a menor idea do que implicaba organizar tal evento, Anxo decidiu innovar.
Pensou que sería unha excelente idea mesturar diferentes deportes nun só evento. "Ao fin e ao cabo", razoou, "se un deporte é bo, dous deben ser mellores". Así que organizou unha serie de competicións que incluían cousas como "Fútbol con Bate de Crícket", "Natación con Balón de Fútbol" e, a súa favorita persoal, "Tenis no Campo de Rugby".
O día do torneo chegou, e o caos foi, nunha palabra, lendario. Os equipos de rugby intentaron xogar ao tenis, pero descubriron que as raquetas eran inútiles cando se enfrontaban a unha pelota ovalada. Os xogadores de crícket foron descalificados por intentar batear un balón de fútbol a través das porterías, e os nadadores queixáronse de que o balón de fútbol era un estorbo innecesario na piscina.
A pesar do desastre monumental, ou quizais grazas a el, Anxo gañou unha reputación na comunidade. Os veciños adorábano polo seu enfoque "fóra do común" aos deportes, aínda que sospeitaban que probablemente non debía achegarse a ningún evento deportivo real.
Finalmente, e tras unha intervención diplomática do alcalde, Anxo foi reasignado a un posto máis axeitado: Concelleiro de Cultura e Artes. Alí, destacou organizando recitais de poesía nos que accidentalmente contratou a unha banda de rock para a música de fondo e convenceu ao poeta local de que os haikus eran máis efectivos se se recitaban cun megáfono.
23 de agosto de 2024
22 de agosto de 2024
Aforismos de Leonardo
...
21 de agosto de 2024
20 de agosto de 2024
Locomotoras demasiado grandes
Como era o seu costume, estaba pasando pola correspondencia coa calma e o método dun home que levaba a maior parte da súa vida evitando calquera cousa que semellase unha crise. A carta nas súas mans, con todo, tiña un pequeno detalle que acabaría cambiando radicalmente o rumbo daquel tranquilo martes.
"Estimado Sir Horace", comezaba a carta de Briggs & Co., a coñecida fábrica de locomotoras. "Temos o pracer de informar que as novas locomotoras da clase Colossus, encargadas pola súa respectada compañía, están listas para o seu envío. Queremos lembrar que estas impoñentes máquinas, de 15 pes de alto e 9 de ancho, representan o último en tecnoloxía ferroviaria”.
Sir Horace, que chegara ao terceiro grolo do seu té, parou de súpeto. Algo na frase "15 pés de alto e 9 pés de ancho" fixo saltar unha alarma na súa mente, que non se escoitaba desde os afastados días da súa mocidade, cando un tren de vapor especialmente travieso decidira facer o seu propio horario e deixara o mozo Horace varado. nunha estación durante seis horas.Deixou a cunca cun leve tremor e dirixiuse á sala técnica, onde o enxeñeiro xefe, o señor Albert "Algy" Cartwright, estaba absorto nun debuxo do que parecía unha estación de tren que alguén decidira colocar dentro dun labirinto. .
—Algy, vello amigo, tes un momento? dixo Sir Horace, intentando non soar tan alarmado como estaba realmente.
—Por suposto, Sir Horace, respondeu Cartwright, sen apartar os ollos do labirinto. Que está pasando?
—Acabo de recibir unha carta de Briggs & Co. Parece que as nosas novas locomotoras son... un pouco máis grandes do que tiñamos previsto.
—¿Máis grande? Repetiu Cartwright, levantando unha cella inquisitiva.
—Si, segundo a carta, teñen 15 pés de alto. Sir Horace sacou un pano para limpar a fronte. Non cres que os nosos túneles están un pouco máis baixos?
Cartwright, cuxo cerebro funcionaba coa eficacia dunha locomotora ben engrasada, calculou rapidamente as dimensións da súa cabeza e quedou pálida.
—¡Por todos os santos! -exclamou-. Os nosos túneles máis antigos apenas alcanzan os 14 pés. Estas máquinas quedarán atoradas coma tapóns de corcho nunha botella!
Convocouse unha reunión de urxencia con todos os altos cargos da Compañía. Alí estaba o xefe de operacións, Sir Reginald Fortescue, un home coa complexión e temperamento dun rinoceronte que acababa de pisar unha espiña.
—Este é un fallo monumental, Sir Horace, berrou Sir Reginald, golpeando a mesa. Vendéronnos trens que non caben nos nosos propios túneles! Que imos facer agora?
Foi entón cando o señor Cartwright, que estivera nun profundo transo, levantou a man cunha expresión que indicaba que se lle pasou pola cabeza unha idea completamente tola.
—Teño unha solución! -anunciou-. E se... agrandamos os túneles?
Houbo un murmurio no cuarto. Era unha idea tan sinxela e, ao mesmo tempo, tan absolutamente tola que ninguén soubo reaccionar.
—¿Ampliar os túneles? dixo Sir Horace con voz vacilante. Está a suxerir que realicemos un proxecto de enxeñería colosal en toda a nosa rede ferroviaria? E canto tempo nos levaría iso?
—Oh, nada descabellado, quizais uns... dez anos", respondeu Cartwright, coma se suxerise un cambio de tapizado. Pero, mentres tanto, podería deseñar un sistema de poleas e rolos que puidese baixar temporalmente a altura das locomotoras ao pasar polos túneles.
—E como funcionaría exactamente? -preguntou Sir Reginald, co ton de quen está convencido de que está a piques de escoitar unha parvada.
Cartwright, entusiasmado polo seu propio xenio, comezou a debuxar nun encerado. Explicou como, mediante un enxeñoso sistema de poleas e pesos, as locomotoras podían "agacharse" ao entrar nos túneles e despois volver á súa altura normal ao saír.
A explicación era tan confusa e enrevesada que, ao final, ninguén estaba seguro de se Cartwright estaba describindo unha locomotora ou un circo ambulante. Pero ante a falta de alternativas, e o feito de que a Compañía xa desembolsara unha cantidade considerable para as locomotoras, o plan foi aprobado por unanimidade, coa esperanza de que a prensa nunca se enterase.
Así, nunha das operacións máis ridículas xamais realizadas por unha empresa ferroviaria, instalouse o sistema de poleas en todos os túneles afectados. As primeiras probas, como era de esperar, foron desastrosas. Unha locomotora inclinouse tanto ao entrar nun túnel que saíu polo outro lado rodando coma unha pelota, provocando un considerable pánico na estación receptora. Noutra ocasión, unha locomotora quedou atascada a medio camiño, inclinada nun ángulo imposible, coa súa cheminea apuntada cara ao ceo como sinal de socorro.
Finalmente, tras innumerables contratempos e ter desperdiciado unha cantidade de diñeiro que sería suficiente para construír unha nova rede ferroviaria, Sir Horace tomou unha decisión final.
—Señores", dixo nunha reunión final, cun ton de resignación, -temo que non nos queda máis remedio que devolver as locomotoras a Briggs & Co. Non caben nos nosos túneles e non podemos permitir. os nosos trens parecer mais mostras de escapismo que medios de transporte.
A idea foi recibida con alivio xeral. E así, as locomotoras da clase Colossus foron devoltas á fábrica, onde se rumoreaba que foran vendidas a unha compañía de p
arques recreativos.
19 de agosto de 2024
19 de agosto
18 de agosto de 2024
17 de agosto de 2024
Resultados Semana de Xadrez
Rematadas estas actividades o xadrez de Palaestra voltará co inicio do curso o martes 10 de setembro.
Durante estes días iremos publicando algunhas das propostas e novidades.
Resultado Torneo Standard:
1 JORGE RODRIGUEZ, 2117 5 19.0 5 18.0 13.0
2 HUGO HERRADOR, UNIV 1534 4 15.0 4 16.0 10.5
3 FELIX GONZALEZ, 3.5 12.0 3 19.0 13.0
4 MARCO MARCOTE, S12 1547 3.5 11.5 3 16.5 11.0
5 ZOE RODRIGUEZ, S12 1455 3.5 9.5 3 16.0 10.5
6 MAR RODRIGUEZ, S10 1407 2.5 9.0 2 20.0 14.5
7 JORGE ANTONIO MACHUCA, S14 1 6.0 0 17.5 12.5
8 FELIX GARCIA, 1 2.0 1 20.0 14.5
Resultado Torneo Lóstrego:
1 DANIEL CODESIDO, 1837 5 15.0 5 9.0 13.5
2 JORGE RODRIGUEZ, 2087 4 13.0 4 10.0 16.5
3 IAGO SOTO, 1816 4 12.0 4 6.5 11.0
4 FRANCISCO GARCIA, 1772 3 11.0 3 10.0 17.0
5 JOSE ANGEL RODRIGUEZ, 1862 3 10.0 3 8.0 15.0
6 ABRAHAM PEREIRA, 3 9.0 3 6.5 12.0
7 MARCO MARCOTE, 1578 3 8.0 3 7.5 12.0
8 HUGO HERRADOR, 1534 3 6.0 3 5.0 8.5
9 JOSE MANUEL ANDION, 1616 2 7.0 2 7.5 12.0
10 ZOE RODRIGUEZ, 1455 2 6.0 2 9.0 13.5
11 JOAQUIN DEL RIO, 1765 2 6.0 1 7.5 13.0
12 GABRIEL DEL RIO, 1507 2 5.0 1 8.5 13.0
13 MAR RODRIGUEZ, 1407 2 5.0 1 6.0 9.5
14 MARTIN PEREIRA, 1 5.0 0 7.0 12.5
15 LUCAS RODRIGUEZ, 1517 1 2.0 0 8.5 15.5
16 de agosto de 2024
Torneo lóstrego
15 de agosto de 2024
14 de agosto de 2024
13 de agosto de 2024
Semana de xadrez
Lembra que dende ás 17,00 podes aproveitar para ir botar unhas partidas mentras outros xogan o torneo de partidas lentas.
12 de agosto de 2024
Día Internacional da Xuventude.
En 1965, a Asemblea Xeral aprobou, na súa resolución 2037 (XX), a Declaración sobre a promoción, entre a mocidade, dos ideais de paz, respecto mutuo e entendemento entre os pobos. Entre 1965 e 1975, tanto a Asemblea Xeral como o Consello Económico e Social fixeron fincapé en tres temas básicos no ámbito da mocidade: a participación, o desenvolvemento e a paz. Tamén se destacou a necesidade dunha política internacional sobre a mocidade.
O 17 de decembro de 1999, a Asemblea Xeral mediante a resolución 54/120, seguindo as recomendacións da Conferencia Mundial de Ministros de Xuventude (Lisboa, 8-12 de agosto de 1998), declarou o 12 de agosto como Día Internacional da Xuventude.
A Asemblea recomendou que se organizasen actividades de divulgación pública para apoiar o Día como unha forma de promover e dar a coñecer o Programa de Acción Mundial para a Xuventude, aprobado pola Asemblea Xeral en 1996 (resolución 50/81).
O Día Internacional da Xuventude conmemórase cada ano o 12 de agosto para chamar a atención da comunidade internacional sobre os problemas da mocidade e contribuír a desenvolver o potencial dos mozos como socios na sociedade actual.
11 de agosto de 2024
10 de agosto de 2024
Torneos próxima semana
Grazas á Deputación da Coruña
9 de agosto de 2024
8 de agosto de 2024
7 de agosto de 2024
6 de agosto de 2024
Semana de xadrez
Organizan: Centro Comercial Los Rosales e SCD Palaestra.
Datas: Luns 12, martes 13 e mércores 14 de agosto de 2024.
Horario de xogo: Dúas roldas diarias ás 17,00 e19,00.
Local de xogo: Centro Comercial Los Rosales – A Coruña.
Sistema de xogo: Suízo a 6 roldas ou adaptable aos xogadores inscritos.
ELO: O torneo NON será válido para ELO.
Ritmo de xogo: 30´+ 30”
Participación:
1. Aberto a todos os interesados. Non será necesario contar con licenza federativa en vigor.
2. Haberá un máximo de 32 participantes.
Inscricións:
De balde.
Agradécese a entrega de comida (pasta ou arroz) para as nosas accións solidarias.
A inscrición realizarase a través do seguinte formulario:
Desempates: a sortear tras a derradeira rolda entre criterios escollidos na primeira rolda.
Premios:
Trofeo para os tres primeiros postos.
Trofeo para o mellor xogador de cada unha das seguintes categorías: Sub14, Sub12, Sub10 e Sub8
Trofeo para o mellor xogador da Universidade.
Medalla para todos os participantes sub14.
Aspectos varios:
A inscrición no torneo supón a aceptación destas bases e a autorización para publicar datos persoais e/ou fotografías nos diversos medios de difusión e comunicación que a organización considere oportunos para a mellor divulgación do torneo e dos seus resultados.
A organización reservase o dereito de admisión e o dereito a modificar as bases do torneo sen outro requisito que a súa publicación na web.
5 de agosto de 2024
4 de agosto de 2024
3 de agosto de 2024
2 de agosto de 2024
1 de agosto de 2024
1 de agosto
Lug, o gran deus celta, foi asimilado ao Mercurio romano. A festa foi probablemente cristianizada na Asunción. Nas illas de Man o Lugnasad celebrábase o domingo seguinte ao 12 de agosto. O nome significa xogos ou asemblea de Lug. En textos irlandeses fálase de gran variedade de xogos. Brandub parece ser un xogo similar ás damas ou ao xadrez. Os banquetes eran importantes como forma de unión da tribo ou a aldea e ademais servían para redistribuír os botíns. Nestes era importante a presenza dos bardos, do viño, a cervexa e o hidromel.
~ ~ ~ ~ ~
Día da Pacha Mama (mitoloxía inca)
San Fins do Castro, romería en Cabana de Bergantiños
~ ~ ~ ~ ~
1907: Robert Baden-Powell realiza o primeiro campamento scout da Historia.