Descubrindo Lugo: Pazo de Tor

Xadrez no final de xullo

O vindeiro domingo, Día de Galicia, hai marcado o segundo torneo deste mes do circuito dos Dominios Online. Será xa o torneo 23.

Domingo 25 de xullo ás 17,00 horas

DOMINGOS ONLINE Arena #RoFeuWcO • lichess.org

Por outra banda para os interesados en turismo e xadrez e se non coñecedes o Pazo de Tor (Monforte de Lemos) ide reservando o sábado 31 para ir por alí.

Aforismos de Leonardo

465.- Van sempre en tropas, co máis vello á cabeza e o que o segue en idade detrás de todos. Son púdicos, ocúltanse na sombra da noite para axustarse, e non retornan ás súas tropas senón despois de lavarse no río. Non pelexan nunca coas femias, como outros animais. 

Son tan compasivos por natureza, que evitan facer dano aos menos fortes, e se tropezan cunha manda de ovellas, desvíanas coa trompa, por medo a pisalas: e non fan mal, se non son provocados. Se un cae nunha gabia, os outros achegan ramas, terra e pedras para enchela; e elevando o fondo, salvan ao seu compañeiro. Asústalles o gruñir dos puercos, que os fai ir reculando, co que non fan menos dano aos seus compañeiros que aos inimigos. Senten gran pracer vagabundeando na proximidade dos ríos, pero o seu enorme peso impídelles pasalos a nado. Engolen pedras, e os troncos das árbores son o seu alimento favorito. Detestan as ratas. As moscas, atraídas polo seu cheiro, póusanselles encima, pero eles mátanas, apertándoas entre os pliegues da súa pel. 

Garcilaso de la Vega - Sonetos

Cuando me paro a contemplar mi’stado 

y a ver los pasos por dó me han traído, 
hallo, según por do anduve perdido, 
que a mayor mal pudiera haber llegado; 

mas cuando del camino’stó olvidado, 
a tanto mal no sé por dó he venido; 
sé que me acabo, y más he yo sentido 
ver acabar comigo mi cuidado.

Yo acabaré, que me entregué sin arte 
a quien sabrá perderme y acabarme 
si quisiere, y aún sabrá querello;

que pues mi voluntad puede matarme, 
la suya, que no es tanto de mi parte, 
pudiendo, ¿qué hará sino hacello?

PEON EN SEPTIMA

XXIX TORNEO DE SEMIRRAPIDAS DA UDC

O Centro Universitario de Riazor acolleu o XXIX Torneo de Semirrápidas con partidas a 15 minutos. O vencedor foi Rodrigo Pena, alumno de Socioloxía. O segundo clasificado foi Pablo Lastra.

Suso Ramos ocupou a terceira praza, seguido de David Presno e Anxo. 

Aforismos de Leonardo

464.- É clemente e sabe prever os perigos. Se atopa a un home só e extraviado, recondúceo ao camiño que perdeu. Se descobre as pegadas dun home antes de velo, temendo unha emboscada, detense, resopla, a mostra a outros elefantes, e todos en fila ponse en marcha con prudencia. 

Camilo Díaz Baliño

O 14 de xullo de 1899 nace Camilo Díaz Baliño.

Rebuscando atopamos esta foto dunha maqueta para Ultreia de Cotarelo Valledor.

Está realizada en 1935, un ano antes do seu asasinato.

INICIO DE DEUS SEDIENTO

DEUS SEDENTO

Margaret St.Clair

 

Brian cabalgaba briosamente cando, ao crepúsculo, chegou ao santuario. Rebentara dúas monturas desde o día anterior, e a pesar da súa marcha os Hrothy, aullando como unha manda de derviches, estaban moi preto. Alzouse sobre os estribos e mirou angustiadamente cara atrás.

Si, dentro de corenta segundos, aproximadamente, os parentes de Megath estarían a tiro de ballesta. Se o atrapaban, colgaríano polos nocellos e dispararíanlle unhas aguzadas frechas que lle farían agonizar dous ou tres días antes de morrer. Estremeceuse. A entrada da capela estaba ás escuras e non resultaba moi alentadora, pero estaba case seguro de que os Hrothy respectaríana polo seu carácter sacro, e o santuario parecíalle, pola súa inexperiencia en tales cuestións, unha capela semellante ás que punteaban a superficie do segundo planeta. Era unha sorte que a atopara. Saltou do ruano e afundiuse na escuridade.

Os Hrothy atraparon ao animal cincuenta segundos despois. Era fácil adiviñar onde estaba Brian. Contempláronse mutuamente en silencio. O tío de Megath, que fora o máis ansioso na persecución, lanzou unha curta risotada. Os homes foron desmontando sen falar.

Os Hrothy consideraban que Brian, pola súa violación e subseguinte abandono de Megath, acababa de cometer un pecado imperdoable. En realidade, non lles importaba tanto a violación da moza como o abandono cando se cansou dela. A isto opúñanse rotundamente. Ía en contra dos seus costumes. Desexaban que o violador aceptase para sempre á súa vítima. Pero pensaban, polos relatos que leran e polas súas experiencias, que se Brian permanecía no interior da capela doce horas, as súas ansias de vinganza quedarían satisfeitas. Megath quedaría vingada. Silenciosamente, os homes da tribo sentaron en semicírculo diante da capela.

...

CO2

O chan de Galicia é o que absorbe máis CO2 de España. 

O seu potente efecto sumidoiro evita a liberación de case mil millóns de toneladas de dióxido de carbono á atmosfera.

Michael Bolton - How am I supposed to live without you - Lotta på Lisebe...

INICIO DE Á OUTRA BEIRA DO RIO,

Á OUTRA BEIRA DO RIO, 
CIifford D. Simak
 
Aqueles dous raparigos dicían que ela era a súa avoa, pero era imposible E con todo...

Os dous raparigos viñeran camiñando afanosamente polo carreiro. Era a época de facer conserva de mazás, cando florecían as primeiras varas de San Xosé e despregábanse as margaridas silvestres. Cando Mrs. Forbes reparou neles desde a xanela da cociña, parecían uns nenos que viñesen da escola, pois ambos levaban un saco no cal podían estar os seus libros. Como Carlos e Santiago, como Micia e Margarida... pero xa se achaban nun afastado pasado a época en que este catro falan atravesado o carreiro nos seus diarios percorridos á escola. Agora tiñan fillos propios que ían a ela.

Volveu ao fogón a remover as mazás que cocían, para as que esperaban sobre a mesa os tarros de ancha boca, e logo mirou de novo a través da xanela da cociña. Os dous nenos achábanse xa máis preto e viu que o mozo era o maior dos dous... dez anos, seica, e a rapziña non máis de oito. Pensou que poderían ir de paso, aínda que aquilo non parecía probable, pois a senda conducía á súa granxa e a ningunha outra parte.

Os raparigos deixaron o carreiro e penetraron no camiño que conducía á casa, seguindo tenazmente por el. Non había ningunha vacilación neles; sabían onde estaban a ir. Dirixíronse á porta de reixa da cociña e detivéronse ante ela, quedándose mirando á muller. O neno dixo:

- Ti es a nosa avoa. Papá dixo que tiñamos que dicirche deseguido que eras nosa avoa.

- Pero iso non é... - dixo ela, e detívose. Estivera a piques de dicir que iso era imposible, que ela non era a súa avoa. E mirando ás serenas caritas infantís, sentiu contenta por non pronunciar aquelas palabras.

- Eu son Elena - dixo a nena, con voz de frauta.

- Vaia, é estraño - dixo a muller -. Ese é tamén o meu nome.

O raparigo dixo:

- Eu chámome Pablo.

Mrs. Forbes abriu a porta e os pequenos entraron, quedándose calados, examinándoo todo en derredor, coma se nunca visen unha cociña.

XXIX XADREZ LOSTREGO

Levamos xa 29 anos de torneos de partidas lóstrego na Universidade. Neste curso foi a proba que decidiuse que fora aberta a tódolos interesados.

A proba realizouse conxuntamente ao peche con actividades de billar da Asociación Hercle, ambas na Reunión Recreativa de Artesanos.

O vencedor foi Francisco Pedreira, que neste curso leu o seu doutorado na USC, segundo clasificado Rodrigo Pena, alumno de Socioloxía.

Francisco Javier García, Daniel Codesido, Suso Ramos e Fernando Castro foron, nesta orde, os seguintes clasificados.

Aforismos de Leonardo

463.- Enterra os seus cabeiros cando se lle caen de vellez. Dos seus dous dentes, emprega un para escavar as raíces de que se alimenta; o outro, que conserva puntiagudo, sérvelle para combater. Cando é vencido polos cazadores e o cansazo abátelle, rompe os seus dentes, arríncallos, e con eles rescátase.  

Fragmento dunha arta de Seoane a del Riego

Hai 71 anos desta carta:

Buenos Aires, 8 de Xullo de 1950

Querido Del Riego:

Vai a Meira, seu pobo fronteirizo, e a recorrer coa sua dona raudamente Galiza, un amigo noso, un hirmán; verdadeiro hirmán no namoro e na teima: Xosé Abraira. Eiquí debémoslle moitas cousas, moito traballo feito a cotío en pro da terra e débeselle o seu entusiasmo case isolado nunha coletividade de tarados (na transcripcion na RAG aparece barado, pero pensamos que será isto)

De todos cantos foron a visitar Galiza nos últimos anos, e con desvariadas representaciós d-eiquí, é o úneco que meresce o voso agasallo, a vosa estima, porque é tamén dos poucos que non vai, sendo galego americano, a “visitar” Galiza.

...

Extraido de:

http://consellodacultura.gal/fondos_documentais/epistolarios/epistola.php?id=319&epistolario=1651

O bispo asasinado

Entre a Rúa do Vilar e a Rúa Nova existiu unha vez unha rúa chamada Entrerrúas, e digo existiu 
porque foi tapiada por orde do Cabido da catedral para eliminar o lugar maldito onde morreu asasinado o arcebispo Don Suero Gómez de Toledo en 1366. 

A historia deste asasinato nace arredor dun preito por cuestións de terras e dominios entre a poderosa familia pontevedresa dos Deza-Churruchao e os monxes do Mosteiro de Aciveiro. 

Unha polémica concesión do arcebispo de Santiago, Don Diego de Xelmírez, que nomeou para o cargo de xuíz meiriño a Don Suero Froilaz, da casa dos Traba, por cuestións políticas, provocou enfrontamentos entre os adversarios durante case douscentos anos ata chegar ao tráxico suceso en 1366 do axustizamento dun Deza polos seus actos contra propiedades dos monxes. Alonso Pérez de Deza foi condenado e acabou encarcerado en Compostela, falecendo ao pouco tempo. A súa viúva, a Marquesa de Camba, e o seu fillo, Fernando Pérez-Churruchao, xuraron vinganza. 

Neste polémico momento, o país está sumido nunha guerra civil entre Don Pedro I e Enrique II de Trastámara. Dunha banda, está a alta nobreza galega, partidaria do rei Pedro I, e, doutra, o señorío eclesiástico e as casas menores da nobreza, que son partidarios de don Enrique. 

A morte deste nobre de primeira orde é o detonante final. Aproveitando o apoio do rei Pedro I, Fernando Pérez marchou a Santiago de Compostela coa súa nai e, conseguindo burlar a garda, asasinou o deán e alcanzou o arcebispo, que caeu morto entre a Porta Faxeira e a Rúa Nova. 

Existe unha variante desa lenda que asegura que este asasinato foi realmente ocasionado por mor dos celos. Pedro I o Cruel, nunha das súas numerosas viaxes a Galicia, coñeceu unha dama da que se namorou. Comezáronlle a chegar rumores de que o arcebispo de Santiago se gababa de compartir co rei os favores desa dama. Así que o rei Don Pedro aproveitou o odio dos Deza-Churruchao cara ao arcebispo para eliminar a competencia amorosa. Como di a cantiga popular: 

Pretiño da Rúa Nova 
Na Casa da Balconada 
Mataron un arcebispo 
Por celos dunha madama. 

O texto está recollido dun folleto TurGalicia

Cocteau

Jean Maurice Eugène Clément Cocteau naceu o 5 de xullo de 1889 en Maisons-Laffitte, unha pequena cidade preto de París. Fillo de Georges Cocteau e de Eugénie Lecomte. En 1898 Georges Cocteau, rentista fillo de avogados, suicidouse disparándose unha bala na cabeza. Isto, xunto co posterior traslado de Marthe e Paul ao fogar dos seus avós, fixo que Eugénie Lecomte fose unha nai 
sobreprotectora co pequeno Jean. 
En 1900 ingresou no Lycée Condorcet, do que foi expulsado por indisciplina no ano 1904. En 1906 
ingresou no Lycée Fénelon, onde nunca logrou un rendemento regular, por culpa do seu pouco interese. 
En 1908, Édouard de Max, fanático da poesía do mozo Cocteau, presentouno nunha Matinée Poética no Théâtre Muller, onde non dubidou en declaralo como un novo prodixio da poesía. Aínda non cumprira 20 anos.

Jon Bon Jovi sorprende y canta en boda

Don Gaiferos

Chegaron a Compostela e foron 
á catedral, desta maneira falou 
Gaiferos de Mormaltán: 

-"Gracias, meu Señor Santiago, 
aos vosos pés me tes xa. 
Se queres tirarme a vida, pódesma, 
señor, tirar, 
que eu morrerei contento 
nesta santa catedral". 

E o vello das brancas barbas 
caeu tendido no chan. 
Pechou os seus ollos verdes 
verdes como a auga do mar. 
O bispo que isto veu, 
alí o mandou enterrar: 
Así morreu, meus señores, 
Gaiferos de Mormaltán. 
Este é un dos moitos milagres que 
Santiago Apóstolo fai. 

Xadrez en xullo

Tras as actividades de xadrez da semana pasada, agora imos ter un pouco mais de relax.
En principio estas son algunhas actividades que temos previstas:

1. Presencial. Curso de Finais
A vindeira semana de luns a venres de 11,00 a 14,00. Curso de finais básicos.
Tedes a información en www.xadrezuniversitario.org

2. Online. Curso de docentes
A semana do 12 polas tardes. Online (as clases colgaríanse e poden verse noutros horarios)
Necesitaremos 10 persoas que se anoten antes dp vindeiro martes.
Tedes a información en www.xadrezuniversitario.org

3. Online. Domingos Online
A actividade dos Domingos Online en xullo será só os domingos 4 e 25.
www.deporcultura.eu

4. Outras actividades
Estamos ultimando a celebración dunha pequena proba presencial o último sábado de xullo e algunha outra cousa. En canto concretemos informaremos por este medio.

Aforismos de Leonardo

462.- Elefante.- O gran elefante posúe por natureza o que de cando en cando se atopa nos homes: probidade, prudencia, equidade e observancia relixiosa. Ao renovarse a Lúa, vai a purificarse nos ríos, lavándose solemnemente e, despois de saudar ao planeta, volve ás selvas. Cando enferma, bótase co lombo sobre o chan e arroxa herbas cara ao ceo coma se quixese facer un sacrificio. 

CARTA DE SEOANE A DÍAZ PARDO

CARTA DE SEOANE A DÍAZ PARDO. 

29/06/1970

...Buñuel no toma partido, se mantiene al margen o por veces se muestra ateo. La bandera actual de España me pareció verla del revés, la corona del escudo hacia abajo y unos anarquistas precedidos de su bandera roja y negra matan en sueños al Papa. Una película muy española, difícil también de que la entiendan los que no lo son. Simultáneamente blasfema y religiosa. Su guión podría haberlo escrito León Felipe o Valle Inclán y lo hubiese entendido muy bien Don Miguel de Unamuno. Es posible que no la entendiesen, en cambio, Ramiro de Maeztu, ni Baroja, pero es que los dos tenían sangres ajenas, inglesa e italiana, que no habían tenido tiempo, faltaban generaciones, de incorporarse a la española...

Inicio de MISIÓN EN VENUS

MISIÓN EN VENUS
Por J. T. McINTOSH
      

A astronave avariada descendía ululando cara a Venus, en posición vertical, virando lentamente sobre o seu eixo, cos seus toberas de exección silenciosas. Os grises farrapos das nubes retorcíanse ao redor das súas aletas, para ascender en tiras temblorosas polo seu brillante custados. 
Xunto á portilla de proa, Warren Blackwell esforzaba a vista tratando de atravesar aquela atmosfera gris e fervente, pero coñecía a atmosfera venusiana e sabía que estaba a perder o tempo. Vería o chan cando a nave estivese a quince metros do mesmo, e entón xa seria demasiado tarde.

A porta da sala de mandos abriuse, e entrou a moza que durante as comidas sentaba fronte a el na mesa.

- Envíame o capitán por se podo axudarlle -díxolle.

- E tamén para librarse de vostede.
Ela sorriu forzadamente.
- Sen dúbida.
- Como se chama vostede? -preguntoulle el
- Virginia Stuart, pero pode vostede chamarme Virginia a secas. Non nos queda moito tempo para perdelo en formulismos, non lle parece? Vostede é Blackwell, verdade?... O famoso Blackwell.
- Se se refire vostede ao que gañou todas esas medallas, en efecto, son eu. Cantos quedan?
- Da tripulación? O capitán e o segundo oficial. E o capitán non está moi ben que digamos. Pronto empezará a sufrir os efectos da radiación.
Warren observouna e chegou á conclusión de que a moza podería soportar a verdade.
- Volva e faga saír a un deles -ordenoulle-. Só fará falta un para que dea toda a potencia que nos queda cando eu dea o sinal. Pero temos que dispor dun home. Non quedan moitas probabilidades de salvación, fóra desta.
- Comprendido -dixo ela-. Funciona o teléfono?
- Non. Só a alarma.

Ela asentiu e foise. Warren escrutou de novo as nubes grises. Ía como simple pasaxeiro no Merkland, pero contouse con el cando a nave empezou a quedar sen goberno por mor dun escape de enerxía. Sabía mais sobre Venus que calquera dos membros da tripulación. Aínda que iso pouco importaba en realidade. O único que el podía facer naquela conxuntura era quedar onde estaba e facer soar a alarma cando vise o chan. 
...

Voluntariado ambiental

Con motivo da celebración do Xacobeo 2021-2022, e co fin de incentivar o espírito solidario no marco desta efeméride, a Consellería de Política Social pon en marcha un novidoso programa de voluntariado ambiental no Camiño de Santiago, que se desenvolverá durante a semana (de luns a venres) nos meses de xullo, agosto e principios de setembro.
A finalidade deste programa é dar a coñecer, por parte das persoas voluntarias, o rico patrimonio natural existente ao pé das diferentes rutas do Camiño de Santiago, co obxectivo de favorecer o seu coñecemento e preservación, así como impulsar un itinerario formativo de sensibilización medioambiental no uso sostible do Camiño.

O programa desenvolverase coas medidas preventivas necesarias e con todas as garantías de seguridade e saúde fronte a Covid-19, limitándose as prazas a 10 persoas por acción en función das quendas sinaladas no calendario, ofrecéndose deste xeito un total de 100 prazas.
 
Os requisitos de participación serán os seguintes:
- Ter 18 anos cumpridos.
- Residir na comunidade autónoma de Galicia.
- Cumprimentar o formulario de participación na web de voluntariado (www.voluntariadogalego.org).

LASERTAG OUTDOOR | XORNADA TACTICA #1 - Hercle

Os nosos amigos de Hercle facendo unha xornada de Lasertag.

A máscara

Xadrez este fin de semana

Estes días temos cousas distintas para pasar os tres días do Fin de Semana. 

Convén prestar atención, porque hai cousas bastante distintas.

VENRES ÁS 20,00

Unha vez rematado o Circuito de Primavera de INCUDE, non temos previsto moitas actividades nos venres. De feito hoxe teríamso que ter a última xornada do Universitario de Semirrápidas. Pero desenvolveuse con rapidez (rematou coa vitoria de Rodrigo Pena).

Aproveitamos para facer ás 20,30 o primeiro torneo da Asociación SEDA, que é unha entidade que ten varios anos e que por ser de ámbito nacional é a que empezamos a empregar para algunha actividade fora de Galicia.

O Torneo terá lugar a través do equipo de Lichess de SEDA.

Non berseker, non puntos extras por vitorias consecutivas.

Ritmo 3+2 durante 45 minutos

TORNEO SEDA Arena #aMpO7XNR • lichess.org

SÁBADO ÁS 17,00

Rematada tamén a Liga AGAX Sub12, este sábado temos o XXIX Torneo Lóstrego da UDC.

Aberto a todos os interesados. 

Unha actividade que se engloba no peche de curso da Asociación estudantil Hercle. Podes inscribirte en www.hercle.org

(Se queres podes asistir a unha actividade de billar e mesmo de maxia).

DOMINGO DE 11,00 A 14,00

Sesión de mañán do Día do deporte na rúa na Coruña. Teremos varios taboleiros para botar unhas partidas nos xardíns de Méndez Núñez.

DOMINGO DE 16,00 A 18,00

Sesión de tarde do Día do deporte na rúa na Coruña. Temos dúas actividades a propoñer;

O Domingo Online habitual ás 17,00. Torneo de AGAX e do Club Deportivo Auténtico a través do Club CC Los Rosales de lichess.org. (Ven a xogalo alí e así xa xogas logo o seguinte presencial). www.deporcultura.eu

Amigable de rápidas ás 18,00. Torneo final do Día do Deporte. Suizo a 5 roldas.

CURSOS

No verán imos facer varios cursos.
Polo de agora temos previsto os de INCUDE; un de finais elementais (dende o 5 ao 9 de xullo) e outro de formación de monitores (do 12 ao 19 de xullo).

FEDERARSE

Lembra que se queres federarte para xogar xadrez presencial podes pasar polo espazo do CIDU (PREME) ou de Xadrez das Mariñas (PREME)

Aforismos de Leonardo

461.- Tigre.- Nace en Hircania. A súa pel manchada aseméllalle algo á pantera. É animal terriblemente veloz. Despois de levar os seus cachorros, o cazador pon algúns espellos no sitio de onde os roubou e foxe enseguida, montando no seu rápido cabalo. Cando volve a nai e observa os espellos postos sobre o chan, mírase neles e cre ver os seus cachorros. Rabuñando coas súas garras, descobre o engano, e entón, husmeando o cheiro dos cachorros, sae en persecución do cazador. 

Cando este vea preto, deixa caer un dos cachorros, que a nai colle e leva enseguida á súa cova, volvendo logo a correr tras o cazador, o cal abandona outro cochorro, e así até chegar cos restantes ao bote que o espera. 

Nacemento de Xocas

Hoxe 23 de xuño, no que moitos estarán coas cacharelas do San Xoan, temos que lembrar a Xaquín Lorenzo Fernández, coñecido como Xocas, que naceu en Ourense un 23 de xuño pero de 1907.

Ramón Otero Pedrayo dicía del que fora o maior etnógrafo da península ibérica. 

Tivo unha intensa vida adicada á cultura galega e foi impulsor e primeiro presidente do Museo do Pobo Galego. A foto corresponde á inauguración en 1977.

Información da vida de Xocas na Galipedia: https://gl.wikipedia.org/wiki/Xaqu%C3%ADn_Lorenzo 

Inicio de Avery, o pirata afortunado

Avery, o pirata afortunado 
Daniel Defoe

Ningún destes atrevidos aventureiros deu tanto que falar, durante algún tempo, como Avery, quen produciu tanto balbordo como agora Meriveis, ((xefe local do Afganistán que encabezou a rebelión contra a dominación persa en 1720)) e foi tido por persoa de gran importancia; en Europa dicíase que chegara a erixirse á dignidade de rei, e que sen dúbida era fundador dunha nova monarquía; que apresara, segundo dicían,  inmensas riquezas, e casado coa filla do gran mongol, á que collera nun barco indio que caeu nas súas mans, e que tivera dela moitos fillos, vivindo con gran realeza e pompa; que construíu fortes, erixiu almacéns e foi dono dunha poderosa escuadra de barcos, tripulada por xentes hábiles de todas as nacións; que ordenaba comisións no seu propio nome aos capitáns dos seus barcos e aos comandantes dos seus fortes, e era recoñecido por eles como o seu príncipe. 

Escribiron unha obra dramática sobre el, titulada Succesful Pyrate, e todos estes relatos obtiveron tal crédito que foron presentados ao Consello varios proxectos para armar unha escuadra para prenderlle, mentres outros se inclinaban por ofrecerlle a el e aos seus compañeiros un edicto de graza e convidarlles a regresar a Inglaterra con todos os seus tesouros, non fose que o seu crecente poderío entorpecese o comercio de Europa coas Indias Orientais. 

Con todo, todo isto non eran senón falsos rumores, aumentados pola credulidade dalgúns e o humor doutros, que gustaban de contar cousas estrañas; pois mentres se dicía que aspiraba a unha coroa, andaba sen un chelín; e polo mesmo tempo en que contaban que posuía prodixiosas riquezas en Madagascar, morría de fame en Inglaterra. 

Indubidablemente, o lector terá curiosidade por saber que pasou con este home, e cal era o fundamento de tantos falsos relatos sobre el; así que, da maneira máis breve posible, referirei a súa historia. Naceu no oeste de Inglaterra, preto de Plymouth, en Devonshire; sendo educado para a mar, serviu como piloto nun mercante durante varias viaxes comerciais: sucedeu que antes da paz de Ryswick (1697), en que se asinou unha alianza entre España, Inglaterra, Holanda, etc., contra Francia, os franceses da 
Martinica facían contrabando cos españois do continente na parte do Perú, cousa que polas leis de España non está permitido aos amigos en tempos de paz, pois ninguén senón os españois de nacemento están autorizados a traficar naquelas rexións, nin pisar terra, sen exporse en todo momento a ser detidos e levados prisioneiros, polo que manteñen constantemente certos barcos vixiando a costa, os chamados gardacostas, con orde de apresar a toda embarcación que sorprendan dentro das cinco leguas da costa. 

Agora ben, como os franceses volvéronse moi atrevidos no comercio e os españois andaban escasos de barcos, non sendo de ningunha forza os que tiñan, sucedía a miúdo que cando descubrían aos contrabandistas franceses, non eran o bastante fortes para atacarlles; así que España decidiu alugar dous ou tres poderosos barcos estranxeiros para o seu servizo; ao saberse isto en Bristol, algúns mercadores desta cidade armaron dous barcos de trinta e pico canóns, con 120 homes cada un, ben provistos de vituallas e munición e todos os demais pertrechos; e acordándose o prezo por certos axentes para España, ordenóuselles partir rumbo á Coruña [Groine], a fin de recibir ordes e tomar a bordo a determinados cabaleiros españois, que debían ir como pasaxeiros a Nueva España. 

...

O Toxa

Hai uns días visitamos a fervenza do Toxa.

Un sitio fermoso que aconsellamos ver tras uns días de choiva.

Deixamos mais fotos nesta ligazón

https://photos.app.goo.gl/k817JfaKXCchUfE3A 

EL ELO

Leer ou non leer

Quen non le bos libros non ten vantaxe algunha sobre quen non sabe ler.

Fin de semana de xadrez

Este fin de semana retomamos os dous torneos online que protagonizaron case todo o que levamos de ano.

SÁBADO ÁS 16,00

Só para os nados en 2009 ou seguintes.

LIGA AGAX SUB12 ás 16,00

https://xogandocoxadrez.blogspot.com/2021/01/liga-agax-online-sub12.html

Torneo deste sábado: 

Batalla por equipos LIGA AGAX SUB12 #CVymuMEw • lichess.org

DOMINGO ÁS 17,00

Torneo de AGAX e do Club Deportivo Auténtico a través do Club CC Los Rosales de lichess.org. O Circuito Domingos Online en principio ocupará uns 40 domingos deste 2021. Cada xogador que logre vencer nun dos torneos levará unha camisola. Para xogar hai que pertencer ao club online (non hai cota).

www.deporcultura.eu

FEDERARSE

Lembra que se queres federarte para xogar xadrez presencial podes pasar polo espazo do CIDU (PREME) ou de Xadrez das Mariñas (PREME)

SER MONITOR

En xullo teremos un curso de docentes de xadrez.

Infórmate en https://www.xadrezuniversitario.org/2021/06/curso-de-docentes-en-xadrez.html

Aforismos de Leonardo

460.- Camelos.- Os bactrianos teñen dúas chepas; os árabes unha. Son veloces nos combates e utilísimos como bestas de carga. É observador moi exacto de regras e medidas. Non se move, si o cargan máis do afeito; e tamén se se lle quere obrigar a facer unha viaxe demasiado longa, bruscamente detense, forzando aos viaxeiros a acampar alí mesmo.

Proposta de AGUEA en xuño

AGUEA no mes de xuño envia a proposta ao Conselleiro de Cultura para incluir unha data no calendario escolar que sirva para lembrar a importancia do patrimonio cultural.

Profecias autocumplidas

W.W. Wagar dixo que "a última función da profecía non é predicir o futuro, senón construílo. "E P. Watzlawick di que "a profecía do suceso leva ao suceso de profecía ".
Ambos definen profecías autocumplidas, que son profecías precisas non porque prevean o futuro, senón porque, ao crer neles, o comportamento modificouse e iso levou ao seu cumprimento. Aquí está o futuro que determina o comportamento do presente.

Peche do curso no Eume

PECHE CURSO 2020-2021 da Asociación Hercle

1. XORNADA KAIAKS

Día 19/06/2021 - sábado

De 16,00 a 20,00 HORAS

Fragas do Eume Kayak - 15619 Monfero

Cotas: 12,50 en kaiak dobre e 15 en individual

2. PECHE NO CAMPUS DE FERROL

Día 22/06/2021 - martes

1. Xornada Universitaria de Billar. (17,00-19,00)

2. Xornada Universitaria de Xadrez. (19,00-20,30)

3. Entrega de premios. Posible actuación de Mago (20,30-21,00)

Espazo: Casino Ferrolano – Tenis Club en trámite de solicitude.

3. PECHE NO CAMPUS DA CORUÑA

Día 26/06/2021 - sábado

1. Xornada Universitaria de Billar. (17,00-19,00)

2. Xornada Universitaria de Xadrez. (19,00-20,30)

3. Entrega de premios. Posible actuación de Mago (20,30-21,00)

Espazo: Reunión Recreativa e Instructiva de Artesanos en trámite de solicitude.

Nas actividades de xadrez e billar entregaremos un trofeo ao mellor en cada campus. 

Inscríbete aqui: https://forms.gle/d5GeA9AjA2YMsyRC7

FAUNA GALEGA | GALICIA SALVAXE #12 - Hercle

Inicio Sobre o Cine Cómico

JUDITH ÉRÈBE
SOBRE O CINE CÓMICO E SOBRE TODO SOBRE BUSTER KEATON

Comprácenos considerar o humor como unha forma de arte absolutamente superior, xa que paródica e crítica, pero restrinxida e sutil, presupón o coñecemento das outras artes que supera e recrea ao xulgalas e, por dicilo todo, unha auténtica cultura. Esta cultura constitúe incluso a base da construción humorística que, baixo o disfrace dunha casa de cartas, ten sempre un sólido punto experimental de apoio. Arte alusiva, reside o seu sabor sobre todo no imprevisto, a abreviatura, a transposición.
Ata agora, só o cine cómico parece atopar algunhas leis e un certo rigor de construción, grazas ao cal establécense imaxes que satisfagan tanto a necesidade de lóxica como o desexo de evasión.
O microcosmos, o cine burlesco pode incorporar elementos dramáticos, espertar emoción e isto con toda a maior eficacia en que non insistir neles. Se o drama usa elementos cómicos, a súa dosificación esixe tal habilidade que o equilibrio raramente molestase en detrimento da emoción. Parece que esta fórmula acadou certa aceptación. Hai que ter moito tacto para non caer no melodrama onde aparece un ou dous personaxes para coller o alento do público tremendo con algunha trapallada.

...

Inicio de Volpla

Volpla
Wyman Guin

Tres deles viviron. Decenas de pequenos mutantes débiles que farían un zoólogo convencional histérico xacían alí no acelerador metabólico. Non obstante, viviron tres deles. O meu corazón saltou un latexo.
Escoitei o son dos pés da miña filla nos cuartos dos animais e o golpe dos seus patíns. Pechei o acelerador e dirixinme á porta do laboratorio. A rapaza xirou violentamente o mango, intentando atopar unha combinación que o abrise.
Desbloquei a porta, suxeiteina contra o seu empuxe e desliceime para que, malia a súa curiosidade, non puidese ver nada. Mireina cara abaixo.
-Non podes axustar os teus patíns?- Preguntei de novo.
-Papá, tenteino unha e outra vez e non podo apertar o suficiente esta vella clave.
Seguín observándoa.
-Papi, non podo!"
-Apértao o suficiente".
-Que?
-Non se pode apertar a clave antiga.
-Iso dixen.
-Moi ben, pequena. Senta nesa cadeira.
Inclineime e botei un zapato nun monopatín. Encaixaba perfectamente. Atou as correas do nocello e tentei usar a chave para apertar a grapa.

...

Aforismos de Leonardo

459.- Pantera.- Ten a forma dunha leoa, pero é máis alta de patas e máis delgada e longa. É toda branca, punteada de manchas negras e redondas. Todos os animais deléitanse en mirala. Estarían de boa gana ao seu redor, se non fóra polo terrible do seu aspecto. Ela, que o sabe, esconde a cara, deixa que os animais a rodeen, crendo poder gozar seguros de tanta beleza; arróxase entón sobre o que está máis preto e devórao. 

9 de xuño: Fragmento de carta de Seoane

CARTA DE SEOANE A DÍAZ PARDO. 
09/06/1970

Hai uns días falecía o fillo dun dos citados neste fragemento dunha carta que cumpre hoxe 51 anos. O Museo, hoxe pechado, é o centro dunha xuntanza onde se citan algunhas obras que os impulsores donaron ao mesmo.

.

(...) Antes de salir de ahí hablé con Martínez Barbeito, quien enviará, dijo, más obras para el Museo. El dibujo de Maside fue una primera entrega. El viernes, nos ofreció una comida Álvaro Gil en su casa, en la que estuvieron presentes Felipe y Totora, los Rey y Paz Andrade. Álvaro Gil dona un Frau, el pintor vigués de la generación de Maside, y un Grandío. Está entusiasmado con el Museo. Se trata de una donación inmediata, independientemente de las otras. Felipe Armesto dona la caricatura de Prudencio Canitrot hecha por Castelao, a cambio de otra, de Cousas da Vida, que Valentín prometió darle. De recoger las obras donadas por Álvaro Gil quedó encargada Beatriz Rey. Fue una comida muy simpática en la que todos parecían unos vendedores del rastro o del Mercado de las Pulgas (...) 

A ESCOLA DE LOVECRAFT OU A DIALÉCTICA DA AMBIGÜIDADE

INICIO DE A ESCOLA DE LOVECRAFT OU A DIALÉCTICA DA AMBIGÜIDADE 

DE CARLO FRABETTI
 
Ocorre a cotío cos autores malditos, relegados durante anos (con frecuencia até bastante despois da súa morte), que cando dun modo ou outro son «descubertos» todo o mundo tenta apropiarllos. 
Desprezado durante moito tempo pola crítica oficial como un mediocre discípulo de Poe, e hoxe universalmente recoñecido como un dos mestres indiscutibles da literatura fantástica, tanto os esexetas da ciencia ficción como os pontífices do «realismo fantástico» e os oráculos da cultura da droga reclaman a Lovecraft como ilustre precursor; gnósticos, teósofos e ocultistas alíñano nas súas filas, e a escola psicoanalítica junguiana ve na súa narrativa a ilustración literaria dos seus postulados. E o máis curioso é que poida que todos teñan razón, polo menos en parte. Mesmo os seus detractores, aínda que non quen lle ignoraron ou desestimaron a importancia da súa obra. 
Pois na narrativa lovecraftiana hai un tal cúmulo de elementos heteroxéneos, con frecuencia contraditorios, que, persoalmente, dubido moito que se poida dar dela unha interpretación unívoca, como a miúdo tentouse. 
Dos numerosos estudos sobre Lovecraft e a súa escola -a maioría superficiais, meramente descritivos ou divagatorios, e até tendenciosos- debo recomendar vivamente ao lector interesado en profundar no tema (a pesar do antiestratéxico que resulta facer propaganda da competencia) os extensos prólogos de Rafael Llopis á súa antoloxía dos Mitos de Cthulhu e ao ciclo de aventuras oníricas de Randolph Carter 
(ambos os publicados por Alianza Editorial). 
A alusión non é do todo desinteresada, xa que as conclusións de Llopis serviranme de excelente pretexto para ilustrar a miña tese sobre a ambigüidade lovecraftiana. 
Ao longo das súas análises, Llopis compara acertadamente a típica estrutura narrativa lovecraftiana cos ritos iniciáticos e as experiencias psicodélicas; sostén que a lectura de Lovecraft comporta unha liberación da necesidade reprimida de vivir experiencias fantásticas, polo que o seu efecto é psicoloxicamente saudable, e que, grazas á súa capacidade «evocadora do arquetípico», a obra de Lovecraft resulta basicamente progresiva. Afirma, ademais, que ao manifestarse e liberarse a través da arte, evítase que esta reprimida tendencia cara ao numinoso cristalice en mitos ou en actitudes 
ideolóxicas irracionalistas, e que os contos de Lovecraft non comportan unha evasión da realidade posto que non pretenden facernos crer que o que neles se narra é real. 
Aínda que en xeral estou bastante de acordo con Llopis, opino que algunhas das súas afirmacións entrañan máis dun equívoco, polo que creo conveniente, se non refutarlas, polo menos matizalas: 
A non pretensión de verosimilitude non é condición suficiente para determinar a índole non evasiva dunha obra. Varias das consideracións de Llopis sobre a narrativa lovecraftiana poderían aplicarse, por exemplo, aos cómics de Superman; tampouco nestes preténdese convencernos de que exista un superhome voador, e constitúen así mesmo unha forma «artística» de gratificar a ansia de experiencias fantásticas. Con todo, os cómics de Superman son basicamente evasivos, alienantes e reaccionarios, en función do esquema de valores que propoñen e da súa defensa implícita da moral vixente. 
Do mesmo xeito, na narrativa lovecraftiana abundan os elementos reaccionarios, na medida en que reflicte e fomenta determinados prexuízos (os raciais e os clasistas, por exemplo), na medida en que propugna solapadamente unha determinada concepción ético-estética («Nulla estética sine ética»), en función do seu maniqueísmo subxacente. 
(Todo isto é especialmente certo se por «narrativa lovecraftiana» entendemos non só a obra do propio Lovecraft, senón tamén a dos seus seguidores.) 
É verdade que, tal como afirma Llopis, unha lectura «distanciada» de Lovecraft pode resultar á vez reveladora, liberatoria e revulsiva, e polo tanto beneficiosa. Pero tamén a visión «distanciada» dun spaghetti-western, un anuncio publicitario ou o máis tópico filme de terror pode ser revulsiva, sen que iso impida que devanditos produtos sexan basicamente evasivos, e que de feito, a gran escala, cumpran unha función alienante.

...

Eólicos

Galicia é excedentaria en enerxia e non por iso a pagamos mais barata (xusto ao contrario) e os impostos das empresas eléctricas non se pagan aqui.

Nestas circunstancias, ten algún sentido seguir a destrozar a paisaxe?

Bradbury

Hai só dúas cousas coas que un pode deitarse: unha persoa e un libro
Ray Douglas Bradbury, nado en Waukegan (Illinois) o 22 de agosto de 1920 e finado o 6 de xuño de 2012.

Inicio de O OSO E O DRAGÓN.

O OSO E O DRAGÓN.
(The Bear and the Dragon).

TOM CLANCY. 

DO PRÓLOGO...

 
O MERCEDES BRANCO. 

Ir ao traballo era igual en todas partes e o cambio de marxismo/leninismo ao capitalismo caótico non modificara moito as cousas; bo, talvez empeorounas un pouco. Agora era máis difícil circular polas anchas rúas de Moscova, cando case todo o mundo podía ter coche e o carril central dos seus vastos bulevares xa non estaba custodiado por axentes da milicia para o Politburó e o uso dos membros da Xunta Central, que o consideraban o seu paso privado, como os príncipes do zarismo cos seus trineos. Agora converteuse nun carril para virar á esquerda, utilizado por calquera que posuíse un Zil ou calquera outro coche privado. No caso de Sergey Nikolay'ch Golovko, o coche era un Mercedes 600 branco, o de grandes dimensións con carrozaría clase S e doce cilindros de potencia alemá baixo o capó. Non había moitos como ese en Moscova e era realmente unha extravagancia que debía facerlle sentir vergoña allea... pero non o facía. Poida que a nomenklatura xa non fose vixente na cidade, pero o rango tiña os seus privilexios e el era o director da SVR. O seu piso era tamén grande, estaba situado na última planta dun alto edificio de Kutusovskiy Prospekt, era unha estrutura relativamente nova e ben construída, incluídos os electrodomésticos alemáns, que constituían un luxo reservado tradicionalmente aos altos funcionarios gobernamentais. 

...

Xadrez online no primeiro fin de semana de xuño

A nosa proposta de actividades para estes días. 

VENRES ÁS 21,30

Lembramos que vai finalizar o Circuito de Primavera de INCUDE.

www.xadrezuniversitario.org

SÁBADO ÁS 16,00

Só para os nados en 2009 ou seguintes.

LIGA AGAX SUB12 ás 16,00

https://xogandocoxadrez.blogspot.com/2021/01/liga-agax-online-sub12.html

Clasificación por equipos:

Clasificación individual:

Torneo deste sábado: 

https://lichess.org/tournament/JoVVxTSf

DOMINGO ÁS 17,00

Torneo de AGAX e do Club Deportivo Auténtico a través do Club CC Los Rosales de lichess.org. O Circuito Domingos Online en principio ocupará uns 40 domingos deste 2021. Cada xogador que logre vencer nun dos torneos levará unha camisola. Para xogar hai que pertencer ao club online (non hai cota).

www.deporcultura.eu

FEDERARSE

Lembra que se queres federarte para xogar xadrez presencial podes pasar polo espazo do CIDU (PREME) ou de Xadrez das Mariñas (PREME)

Carboeiro e o Toxa

Hai uns días tivemos que aplazar esta saída, pero o vindeiro sábado agardamos achegarnos por esta zona. Unha tarde de natureza e patrimonio.

Tes mais datos na publicación do 19 de maio.

https://www.brigantium.org/2021/05/sendeiro-polo-entorno-do-mosteiro-de.html

Fragmento dunha carta de Seoane a Díaz Pardo

Dunha carta de Seoane a Díaz Pardo o 2 de xuño de 1964

(...) Nosotros continuamos pensando en volver. Os envidiamos la primavera de Galicia y las escapadas a la playa de Fontán. 

Nosotros miramos de vez en cuando desde la terraza al río, más que por su belleza, por su posibilidad de camino de regreso, sabiendo que después de él está el mar y, a quince días, Galicia (...)

A nova AGUEA

Hoxe Luis Seoane tería cumpridos 111 anos. E neste mes de xuño a antiga AGUEA cumpriría 65. Parécenos unha boa data para botar a andar o proxecto da nova AGUEA e animar á Fundación Sargadelos á apertura do Museo Carlos Maside.

Vocabulario médico galego

xurisprudencia 

s.f. Estudio ou aplicación científica dos principios da lei e da xustiza. // X. médica Aplicación dos principios legais á práctica da medicina. 

Nick Kamen - I promised myself

Neste mes que remata morreu Nick Kamen, un antigo protexido de Madonna que hay 35 anos facíase famoso (ademais de polo anterior) por esta canción. 

Visto nas redes

 

The Bangles - Eternal Flame (Subtitulos en Español) HD

Aforismos de Leonardo

458.- A cólera.- Contar do oso que vai ás colmeas a roubar o mel ás abellas e que, picado por estas, deixa o mel e busca o modo de vingarse. Querendo vingarse de todas, non logra vingarse de ningunha. Cheo de rabia arróxase ao chan e, sacudindo pés e mans, trata, pero en balde, de defenderse dos seus atacantes. 

Inicio de Unha filla de Ramsés

UNHA FILLA DE RAMSES
Lord Dunsany 
       
Hai días en que a atmosfera está sobrecargada. Ataféganos até o punto de que o noso humor languidece. Non é culpa da nosa filosofía; ocorre sinxelamente que non estamos feitos para soportar o atroz peso do aire, polo menos cando se axita mentres a Terra dorme e pésanos máis do que estamos afeitos. Recordo que un día camiñaba cara ao club completamente fatigado e oprimido a causa, segundo crin entón, das       perplexidades dos asuntos da raza humana. Debería buscar unha causa máis importante, pero un lóstrego que atravesou o ceo como un pranto desgarrado pronto me indicou que a miña sensación dos problemas en marcha procedía do inminente esforzo da Terra por desprenderse de parte da electricidade que dalgunha maneira estaba a molestarlle ou ameazando. Pero cheguei ao club antes que o lóstrego, de maneira que  seguía sen saber que era o que me atafegaba. Así é que, no canto de mirar o barómetro para ver realmente de que ía a cousa, busquei o paliativo máis a man preguntándolle a Jorkens, que estaba sentado pesadamente entre varios socios silenciosos.

...

Nova entidade

O pasado 24 de marzo tivo lugar a xuntanza fundacional da Asociación Galega de Universitarios, Escritores e Artistas (AGUEA), entidade que ten como obxectivo:

...O fin xenérico da asociación será o de recoller, difundir e fomentar os feitos de calquera orixe ou as obras de todo autor que signifiquen unha exaltación para Galicia e un enriquecemento do seu acervo cultural ou das súas posibilidades vitais, auspiciando ou creando seccións e organismos que tendan ao mellor coñecemento dos valores históricos e actuais de Galicia e ao estudo e solución dos problemas que lle afecten. 

Nos próximos días agardamos informar de actividades previstas por esta entidade.

Vocabulario médico galego

zambro-a 

adx. Que ten as pernas ou os pés torcidos, especialmente o que ten genu valgo. Tamén se di pateño