31 de xaneiro de 2022

Relato de xadrez. Concurso de relatos.

O alcume  

No mundo do xadrez haiche milleiros de nomes cos que se coñece aos xogadores; o “Ogro de Bakú”, o “Tigre de Madrás”, o “Mago de Riga”, ou mesmo a “Máquina de xadrez” por nomear algúns. Mais o home que  ocupa o meu relato non sae en libro ningún, porén, é o apelativo xadrecístico que máis hei de lembrar.  

Desfrutaba eu os meus anos mozos, e conseguira un traballo nunha vila preto de onde vivía. As miñas tarefas non veñen ao caso, máis podo dicir que tiña o tempo xusto para ir lá de mañanciña na miña bicicleta e voltar a casa no serán. O único momento onde me paraba, era na praza do pobo, á hora do almorzo. Foi aí que comezou o meu romance co xadrez, e foi nese lugar, que coñecín ao home do que vos quería falar.
 
Era el unha persoa de poucas carnes, tal parecía que o fose levar o vento se soltaba o seu caxato. Nunca souben a súa idade coa certeza que me gustaría, pero era un vello con todas as da lei, cabelo branco e engurras sobre engurras. Pero todo aquilo que lle faltaba de corpo e xuventude, sobráballe de miolos; cousa que xa se adiviñaba pola súa mirada. Chegaba aquel  vellote  á  praza,  sacaba  o  seu  taboleiro de  cartón  e  máis  as  pezas,  de  madeira  -se tivera que atinar diría que dalgún carballo- e traballadas a man, o que lles daba un aire único, e  tamén  un  cheiro ao  verniz  que nunca  as  ía  deixar.  A  súa,  era  sempre  a  mesma  rutina, colocaba  o  reloxo  e  comezaba  a  xogar  soíño.  En  contadas ocasións,  algún  veciño  que pasaba por alí xogaba con el, pero pouco duraban.  

Pois ben, por aqueles tempos tíñame por un bo xogador, dende que o meu avó ensinárame a xogar “coas súas regras”. Así que un día achegueime ao seu carón e díxenlle se quería botar unha partida. O home sorriu e cun xesto convidoume a xogar. O que nese momento presenciei non é sinxelo de contar, mais era mesmo como ver un pingüín cando se mergulla na auga, o medio natural dese homiño, non era outro que o taboleiro. A súa axilidade mental era tal, que ata as súas mans semellaban lóstregos apañando as pezas. Con todo a partida, como tódalas outras que habían de vir, rematou nun instante.
 
Aquel baile sobre o taboleiro entre nolos dous  converteuse nunha costume, sen entre nos cruzar máis verbas que “sorte”, “xaque mate” e “boa partida”.  
 
Así foi, que esta estraña sorte de amizade sen nomes nin más historia que as nosas batallas, seguiu  durante  un  par  de  meses.  Un  día,  por  curiosidade,  mentres  estaba  a  traballar, preguntei  na  tasca  que  quedaba  mirando  cara  a  praza  do  pobo  se  alguén  coñecía  aquel home co que eu trabara semellante relación. Ninguén parecía saber del, máis aló de que coma  un  reloxo  chegaba  á  praza  sempre  á  mesma  hora,  cando  non  chovía.  Xa  case desistira, cando unha señora deixou caer un nome. “Ese éche o Cancodrilo”, sentenciou cun sorriso. Pese a que eu cría que se trabucara cando quería dicir “crocodilo”, aconteceu que polo alcume alguén máis tiña ouvido falar del e máis nada. O verdadeiro nome ou o porqué daquel outro ninguén mo puido dicir, e o meu tempo de traballo nunca me permitiu afondar máis niso.   

Coa práctica, cos xestos e miradas do meu velliño, aprendín a ler no seu ollar cando eu facía algún movemento mal dado. Pasou o tempo, e por fin, conseguín gañar un xogo. Dos seus beizos saíu “boa partida”, pero cunha ledicia que eu non chegaba a entender. Tendeume a man  e  apertou  con  esa forza  que  eu  so  lle  tiña  visto  no  xadrez.  Seguimos  xogando  máis veces, pero foi unha das últimas. Co tempo o vello deixou de vir e eu deixei  de traballar nesa vila. Aínda así, o que aprendín con el non o esquecín e no meu tempo na universidade gañei fama de xogador a temer.  

Tivo mesmo que ser o fado, que anos tras o meu tempo nesa vila voltei parar lá. Ía preguntar polo meu vello amigo cando vin un taboleiro de cartón e aquelas pezas co cheiro a verniz ciscadas por el. Cando cheguei á súa altura, ergueuse ante min un cativo duns once anos, que  tiña  apañado  do  chan  o  bispo  que  faltaba  no  xogo.  Sen  darme  tempo  a  dicir  nada, ofreceume xogar. Despois de ver que era un xogador  ben forte para a súa idade, logo de trocarmos unhas palabras puiden saber que era o neto daquel vello que eu tanto estimaba. 

Contoume como o seu avó coñeceu a súa avoa nesa praza cando xogaba ao xadrez sendo el mozo. Polo visto dicía que os seus mellores amigos os tiña coñecido así. E cando eu xa tiña que marchar o raparigo espetoume “Sabes cal é o can máis perigoso?”. Para a súa estrañeza e a máis a miña, souben responder. “O Cancodrilo” afirmei, mentres soltaba unha gargallada. 

29 de xaneiro de 2022

Inicio de ENTRE TANTAS ESTRELAS BRILLANTES

ENTRE TANTAS ESTRELAS BRILLANTES
Nancy Kress

Nancy Kress publicou contos curtos en Omni, Isaac Asimovs Science Fiction Magazine e The Magazine of Fantasy & Science Fiction. Entre os seus libros cóntanse The Prince of morning Bells, The Golden Grove, The White Pipes e Trinity and Other Stories, conto que foi nomeado para o Nebula en 1984.

Así que estou a encher as botellas de salsa de tomate en plena noite e ouvindo a radio que Charlie instalou no teito encima do tabique móbil, cando entra un deles. Comprendo ao momento que se trata dun deles -non hai maneira de equivocarse acerca diso-, aínda que leve un traxe de corte impecable e un chapeu como o que lucía Humphrey Bogart en Casablanca. Pero non o acompaña ninguén, nin un catedrático de universidade nin un empregado do Goberno, como no espectáculo televisivo que organiza a universidade, nin tan sequera un estudante. Está completamente só. E estamos a moitos quilómetros da autoestrada da universidade.

...

28 de xaneiro de 2022

Xuntanza nos Rosales

Hoxe venres 28, como temos pechado o CUR pola festividade de Santo Tomás imos facer unha xuntanza preliga no Centro Comercial dos Rosales (planta superior).

Aproveitaremos para botar unhas partidas ao xadrez e a pasapezas e avanzar na configuración dos equipos para a Liga Galega que se non hai novidade empezará o sábado 12 de febreiro.

Quen sexa mellor hoxe levara o trofeo Imbolc.

Imbolc é unha das catro principais festas do calendario celta, e celebrçabase na noite do 31 de xaneiro ao 1 de febreiro. Era unha festa no medio do inverno. En varios sitios derivou á Candeloria. Unha festa da luz, reflectindo os días cada vez máis longos e a esperanza da primavera. Na antiga Roma celebrábase as "Lupercales", cunha procesión con candeas acendidas de noite. 

A festa do Imbolc é un culto de tipo agrario no que valorábase a función produtiva, coincidindo tamén coa chegada do período de lactación das ovellas, aprestas a dar a luz na primavera, así que é tradición comer queixo e produtos lácteos, e beber leite.

A festividade parecía estar dedicada á deusa Brigit, señora da mediciña, as artes e a profecía cristianizada en Santa Brígida, a segunda patroa de Irlanda. 

Cando a Candeloria chora, medio inverno vai fóra; que chore, que deixe de chorar, mitá do inverno está por pasar.

Venres 28 de xaneiro
20,00
Centro Comercial Los Rosales.
Para alumnado da Univesidade da Coruña, membros da escola de Xadrez de Palaestra e socios do CIDU

27 de xaneiro de 2022

Aforismos de Leonardo

490.- Catoblepas (gnu).- Nace en Etiopía, preto das fontes do Niger (Nigricapo). É un animal de moderado tamaño, perezoso en todos os seus membros. A súa cabeza é tan grande que a leva traballosamente, sempre inclinada cara ao chan. Grazas a esta circunstancia, non é fatal ao home, pois todo aquel a quen mira morre instantaneamente. 

26 de xaneiro de 2022

Humor malo

- Voume a divorciar. 
- Por curiosidade, a túa parella é infiel? 
- Por curiosidade non, por costume.

25 de xaneiro de 2022

Inicio de A GRAVIDADE DESAPARECEU

A GRAVIDADE DESAPARECEU
Alexander Beliaev
 
I - Unha misteriosa quinta de verán
 
Durante os meus paseos polas aforas de Simeiz, en Crimea, a solitaria quinta de verán que se erguía na saia dunha montaña chamou a miña atención. Ningún camiño conducía até ela e estaba moi ben valada por todos os lados, co seu único enreixado sempre pechado. Por encima do valo non asomaba ningún arbusto nin a copa dunha soa árbore, e ao redor dela todo eran rocas amareladas, con algún ocasional enebro de aspecto enfermizo ou un retorto piñeiro aquí e alá.
A quen podía habérselle ocorrido vivir naquel deserto? Supondo que viviría alguén alí... Adoitaba preguntarmo mentres merodeaba ao redor da misteriosa quinta de verán.
Nunca vin saír a ninguén do lugar. A miña curiosidade foi en aumento, e debo confesar que tratei de botar unha mirada ao interior do valo rubindo ás rocas máis altas do contorno. Pero a quinta estaba situada de modo que, calquera que fose o meu observatorio, só podía divisar un recuncho do patio.
Con todo, ao cabo duns cuantos días de observación, conseguín ver a unha anciá vestida de negro que cruzaba o patio.
Aquilo foi un novo estímulo para a miña curiosidade.

...

24 de xaneiro de 2022

Inicio de BILENIO

BILENIO
J.G. Ballard
 
 
Durante todo o día, e a miúdo nas primeiras horas da mañá, ouvíase o ruído dos pasos que subían e baixaban pola escaleira. O cubículo de Ward fora instalado nun cuarto estreito, na curva da escaleira entre o cuarto piso e o quinto, e as paredes de madeira terciada dobrábanse e cruxían con cada paso nas vigas dun ruinoso muíño de vento. No tres últimos pisos da vella casa de veciñanza vivían máis de cen persoas, e ás veces Ward quedaba esperto até as dúas ou tres da mañá, tendido de costas no catre, contando mecanicamente o número de inquilinos que regresaban do estadio cinematográfico nocturno a tres cadras de distancia. A través da xanela alcanzaba a ouvir uns longos fragmentos de diálogo amplificado que resoaban sobre os teitos. O estadio non estaba nunca baleiro. Durante o día o guindastre alzaba o vasto cubo da pantalla, despexando o terreo onde se sucederían logo os partidos de fútbol e as competencias deportivas. Para a xente que vivía ao redor do estadio o estrondo debía de ser insoportable.
Ward, polo menos, gozaba de certa intimidade. Había dous meses, antes de vir vivir á escaleira, compartira un cuarto con outros sete nun piso baixo da rúa 755, e a marea incesante que pasaba xunto á xanela deixáralle un esgotamento crónico. A rúa estaba sempre colmada de xente: un clamor interminable de voces e de pés que se arrastraban. Cando Ward espertaba ás seis e media, e corría a ocupar o seu sitio na cola do baño, as multitudes xa cubrían a rúa de beirarrúa a beirarrúa, e os trens elevados que pasaban sobre as tendas de en fronte puntuaban o estrépito cada medio minuto. 

22 de xaneiro de 2022

Humor

- Gostaría vivir nunha illa deserta... 
- A min tamén. 
- Merda, xa estamos a enchela! 

21 de xaneiro de 2022

Xadrez os venres

CLASES GRATUÍTAS E TORNEOS.


Clases para calquera interesado sub14 (nacidos en 2008 ou seguintes). Clases de nivel básico para os que están aprendendo a xogar.

Serán os venres de 18,00 a 19,30, cun máximo de 8 persoas.

Nos torneos, a celebrar ás 18,30 o máximo de participación será de 16 xogadores.

Días de actividade:
Primeiro trimestre: 21 e 28 de xaneiro / 4, 11 e 18 de febreiro / 4, 11 e 18 de marzo 

Nos torneos Palaestra entregará unha máscara FFP2 aos asistentes e distintos premios segundo o número de torneos que cada xogador dispute. 

No primeiro torneo disputado ademais da máscara FFP2 entregaremos un libro de xadrez básico.
No segundo torneo disputado ademais da máscara FFP2 entregaremos un pequeno bote de xel.
No terceiro torneo disputado ademais da máscara FFP2 entregaremos unha máscara con xadrez.
No cuarto torneo disputado ademais da máscara FFP2 entregaremos unha gorra de Palaestra.
No quinto torneo disputado ademais da máscara FFP2 entregaremos unha mochila de cordóns.
No sexto torneo disputado ademais da máscara FFP2 entregaremos un avion de foam.
No séptimo torneo disputado ademais da máscara FFP2 entregaremos uns auriculares.
No octavo torneo disputado ademais da máscara FFP2 entregaremos un pack de chaveiro e bolígrafo.

As clases son de balde e para participar nos torneos pedimos que cada xogador aporte 1 kilo de comida non percedeira (pasta, arroz...)

20 de xaneiro de 2022

Aforismos de Leonardo

489.- Armiño.- Come frugalmente unha soa vez ao día; e preferirá caer en mans do cazador a mancillar nalgún sucio pantano a brancura delicada da súa pel. 

19 de xaneiro de 2022

Visto nas redes

Coñecidas como superbacterias, cumpren todos os requisitos para ser supervilás. Así o indica o estudo do Global Research on Antimicrobial Resistance, que sinala a resistencia antimicrobiana como unha das principais causas de morte a nivel global.

Ver a info 

18 de xaneiro de 2022

Liga AGAX Sub12

Voltamos coa Liga AGAX Online, que agardamos siga contando coa axuda do Concello da Coruña. Chega a edición de inverno da LIGA AGAX ONLINE SUB12. Como no 2021 a nosa intención é facer neste novo ano a liga de inverno, a de primavera e a de outono.

Coma nas edicións anteriores os encontros xogaranse en Lichess.

1. Sistema de xogo.
A competición desenvolverase durante oito xornadas, sendo un torneo independente cada xornada, que cada semana publicaremos neste espazo web. En principio serán torneos a ritmo de cinco minutos finish na modalidade Arena e que durarán unha hora.  Contarán os tres mellores xogadores de cada equipo.

2. Clasificación da Liga.
Os primeiros clasificados sumarán puntos cada semana (5 o primeiro, 4 o segundo, 3 o terceiro, 2 o carto e 1 o quinto). Establecerase deste xeito unha clasificación de toda a competición. Isto farase tanto para a clasificación por colexios como individual.

3. Participantes.
Poderán participar equipo representativos de centros de ensino da Coruña. Poden solicitar a inscrición en correo@agax.org. Os equipos teñen que estar formados polo alumnado que nacera no ano 2010 ou seguintes. Poden participar tódolos xogadores que o desexen dun mesmo centro e ir variando ao longo da proba. Igoalmente poden incorporarse equipos novos ao longo da duración do torneo. Os clubs autorizados a xogar non poderán optar aos premios de equipos.

4. Premios.
Na clasificación final da Liga recibirán un trofeo os tres primeiros equipos clasificados e tamén os tres mellores xogadores.

5. Datas e horario de xogo.
22 e 29 de xaneiro / 5, 12 e 19 de febreiro / 5, 12 e 19 de marzo
16,00 horas (nalgún dos folletos aparece por erro as 17,00)
Caso de iniciarse a Liga Galega estudiarase a posibilidade de reducir o tempo dos torneos semanais para asistir á mesma.

LIGA AGAX ONLINE SUB 12 
(NADOS EN 2010 OU SEGUINTES)

SABADOS DE 16,00 A 17,00 EN LICHESS.ORG
Torneos sistema area, de partidas a 5 minutos sen berseker e sen puntos extras por vitorias consecutivas.

Se queres xogar na Liga por equipos Sub 12:

1. Crea unha conta en Lichess.org (se xa a tes creada continua cos puntos 2 e 3) 

2. Escolle o equipo ao que pertenzas e comproba que xa estás inscrito como xogador. Se non terás que pedir ingreso... e atento a resolver o mate en unha xogada que te pedirá para enviar a solicitude.


Se non estás nalgún dos anteriores equipos pero queres participar escríbenos a correo@agax.org.

3. Unha vez inscrito, cada sábado con partida terás que anotarte e escoller o teu equipo (para iso tes que estar xa dentro do mesmo). Publicaremos as ligazóns neste mesmo espazo. Así que cada xornada entra en www.xogandocoxadrez.eu para participar na proba do día.


17 de xaneiro de 2022

Inicio de O amor e as estrelas

O amor e as estrelas
por Kate Wilhelm

A autora da que falaramos na entrada do pasado sábado publicou o relato do que colocamos o inicio en xuño de 1959.


Era unha festa completamente estúpida. Sammy nunca puido lembrar despois por que se celebrara. Quizais alguén lograra un aumento de soldo, ou se prometeu, ou cumprira anos... Ou morrera. Non o sabía.
      
Burlouse da parella coa que tropezou no escuro corredor camiño do cuarto de baño, onde pasou un mal momento. Despois volveu á sala e recuperou o seu vaso de mans de Miriam, que lle obsequiou cunha parva risiña.

-Que che ocorre, Sammy? Xa non aguantas a bebida? É o mellor whisky do mercado, non o sabías?
      
Miriam arrimouse a el, musitando palabras absurdas. Quitousella de enriba e buscou á súa esposa. Sally non se achaba na sala e encolléndose de ombreiros, volveu á longa mesa onde as botellas de whisky aliñábanse xunto aos medio derretidos cubitos de xeo e as pringosas pastas, que provocaban repugnancia con só ver a súa masa verdosa e rosada. 

Apresurouse a apartarse da confusión e atopouse mirando un vaso acabado de encher que alguén movía dun lado a outro ante os seus ollos. Aceptouno e tragouse o transparente lume líquido.
      
-Haberá que irse -dicía alguén monótonamente, unha e outra vez-. Teño que traballar mañá, sabes?

-Eu terminei por esta semana -respondeu outra voz pastosa, que podería pertencer á mesma persoa, a xulgar polo que se parecía á anterior.
     
 «Eu tamén -pensou Sammy-. Para sempre.» Esta noite diríallo aos demais. Máis tarde, cando sentirase mellor. Esperara tres días, pero agora confesaríao.
      
Divisou nun recuncho a Melvin e Freddy, sobrios en aparencia, e abriuse paso cara a eles. O bo de Freddy... Confiaba en que continuase sobrio cando se acabase a bebida. Mellor dito, temíao. Diríallo primeiro a Freddy. Logo, buscaría a Sally e iríanse un intre ao Remiendo.
     
-Toma un grolo, Fred, amigo.
      
Estendeu o seu vaso e só entón advertiu que estaba baleiro outra vez.

-Será mellor que o deixes, Sammy. Segundo parece, xa bebiches bastante.
      
Fred era o seu amigo. Tiñan a mesmo quenda, de dez a catro, os mércores, xoves e venres. E divertíanse e bebían xuntos o resto da semana, nos mesmos lugares. O bo de Freddy... Só que el non se emborrachaba nunca. Melvin declaraba cunha voz demasiado aguda e falando con excesiva rapidez:

- Sigo dicindo que prefiro traballar catro días e ver o que estou a facer que pasarme tres días enteiros sentado e apertando botóns, sen decatarme nunca do resultado.

-Bo, nese caso, dime algún traballo que che permita seguilo desde o principio até o fin.

- Exacto. A ver, onde está ese traballo? -conveu xuiciosamente Sammy.

- O dos traballadores da construción, por exemplo. Polo menos, ven rematadas as casas que constrúen.
      
Melvin negábase sempre a ceder en canto adoptaba unha determinada postura. Na próxima festa, talvez argumentase en contra coa mesma facilidade.

- Bah! Carpinteiros! Tes a anticuada idea de que saben o que fan.  Pois direiche unha cousa. Un tío da miña muller é carpinteiro e nin unha soa vez na súa vida soubo en que traballaba ata que estaba terminado, entregábao e víao un día por casualidade. Rumores, máis nada que rumores. O xefe sábeo, pero crees que se vai a pasar a vida explicándollo aos traballadores? Estaría bo... Todo o que fai o tío de Ellen é axustar o taboleiro posterior esquerdo ao taboleiro lateral esquerdo. A súa seguinte operación consiste en axustar outro taboleiro posterior esquerdo a outro taboleiro lateral esquerdo. E así sucesivamente. E niso traballa catro días á semana, mentres que eu síntome ante meu cadro de mandos e manipulo os botóns que montan os freos dun triciclo. E pregúntoche, seica non se que estou a facer?
      
-Exacto. -Sammy tomou o partido de Freddy en contra de Melvin-. Fabricamos triciclos. Todos os días vemos triciclos. Ti tes un, eu teño un, Freddy ten un... Todo o mundo ten un triciclo. Fabricamos triciclos tres días á semana, e agora todo o mundo ten o seu.
      
Mirou o seu vaso unha vez máis con severidade e, sen engadir nada, deixou aos outros dous discutindo a verdade de se todo o mundo posuía ou non un triciclo. Polo momento, esquecera que desexaba contarlle a Freddy. Necesitaba outro grolo. Licor legal ou ilegal... Que máis daba? Tamén todo o mundo tiña whisky ilegal. Mirou vagamente ao seu ao redor en busca de Sally. 
      
Ao non vela, dirixiuse á cociña. Creu que non conseguiría achegarse á mesa, debido a aquel tufo a queixo e a sardiñas. O volume da música era excesivo, e por un instante preguntouse por que ninguén o baixaba. En realidade, carecía de importancia. Con toda seguridade, ninguén se acordaba de onde estaban os mandos. Hayward durmía a mona desde facía varias horas, e o piso pertencíalle. «A familia vaise de viaxe -díxolles-, vinde á miña casa.» Quizá por iso daba a festa. Sen familia durante o longo fin de semana. «O meu pai, a miña nai, Carol e os nenos se han ir... Vinde á miña casa.» Iso díxolles. Unha razón bastante boa para celebrar unha festa, pensou Sammy, e riuse ao tratar de explicarllo a quen se prestaron a escoitarlle.
      
Tres parellas se besuqueaban no sofá. Fixou a súa atención nas mulleres, pero Sally non se atopaba entre elas. Dúas das parellas botáronlle de alí. A terceira nin sequera advertiu a inexpresiva curiosidade dos seus ollos.

...

15 de xaneiro de 2022

A Ciencia Ficcion de hai 70 anos; Kate Wilhelm

A década de 1950 foi testemuña dunha crecente infiltración das mulleres no campo da ciencia ficción. Coincidiu cun período en que as posturas sociolóxicas empezaban a substituír á ciencia dentro do  xénero e cando a caracterización e sensibilidade volvéronse tan importantes como os detalles tecnolóxicos. Entre a nova brigada, sobresaía Kate Wilhelm. Aínda hoxe conserva o seu posto na xerarquía.
      
Katherine Meredith, o seu nome de solteira, naceu en Toledo, Ohio, o venres 8 de xuño de 1928. En maio de 1947, contraeu matrimonio con Joseph Wilhelm, e en consecuencia presentouse co nome Kate Wilhelm ao empezar a vender as súas obras en 1956. E seguiu usando devandito nome despois de divorciarse e converterse na esposa de Damon Knight, en febreiro de 1963.
      
O seu primeiro relato importante, The Mile-Long Spaceship (A gran astronave), ao redor dun home que establece contacto telepático cunha nave invasora extraterrestre, foi publicado, cousa non tan sorprendente como parece a primeira vista, por Astounding. Esta narración serviu posteriormente de base á primeira colección de Wilhelm, do mesmo título (1963), que incluíu o novo relato Andover and the Android (Andover e a androide), unha enxeñosa historia sobre un home que decide casar cunha androide por razóns comerciais e, en contra dos seus propósitos, namórase dela.
      
Aínda que segueu escribindo relatos breves con regularidade -The Planners (Os proyectistas), publicado en Orbit 3 en 1968, recibiu o premio Nebula-, concentrouse logo en diversas novelas, por exemplo The Killer Thing (A cousa asasina) (1965), The Nevermore Alfair (O caso do nunca xamais) (1967) e Margaret and I (Margaret e eu) (1971). O seu interese polos seres humanos ou case humanos revelouse na súa anterior colaboración con Theodore L. Thomas, The Clone (O clon) (1965) e na súa novela Where Late the Sweet Birds Sang (Onde cantaron os doces paxaros) (1976).

14 de xaneiro de 2022

Inicio de Os Habitantes do Pozo

Os Habitantes do Pozo
ABRAHAM MERRITT

Este relato, situado nesa dificilmente definible fronteira que bascule entre a SF e o fantástico, foi publicado no número do 5 de xaneiro de 1916 de revísta All-Story, e del dixo o excelente crítico Sam Moskowitz: Ás veces é gratuíto o dicir que unha obra é digna de ser escrita por Edgar Allan Poe, pero se Poe escribise Os habitantes do Pozo, hoxe en día seria considerada como unha das máis brillantes xoias na diadema de obras mestras que coroan o seu xenio.

* * *

Cara ao noso norte, un dardo de luz alzábase até case chegar o cenit. Xurdía por detrás da áspera montaña cara á que nos estiveramos dirixindo durante todo o día. O dardo atravesaba unha columna de néboa azul con costados tan ben delimitados como a choiva que cae dos bordos dunha nube tormentosa. Era como o feixe dun proxector que atravesase unha nube azul, e non creaba sombras.
Mentres subía ao alto recortaba con arestas duras e fixas as cinco cimas, e vimos que a montaña, no seu conxunto, estaba modelada en forma de man. E, mentres a luz silueteabaos, os xigantescos picos que eran os dedos parecían estenderse, e a tremenda masa que formaba a palma empuxar. Era coma se movérase para rexeitar algo. O feixe brillante permaneceu así durante uns momentos, logo dispersouse nunha multitude de pequenos globos luminosos que se movían dun a outro lado e caían suavemente. Parecían estar a buscar algo.
O bosque quedouse moi silencioso. Cada un dos ruídos que antes o enchían contiña a respiración. Notei como os cans apertábanse contra as miñas pernas. Tamén eles estaban silenciosos, pero cada un dos músculos dos seus corpos tremía; tiñan o pelo dos lombos erizado, e os seus ollos, cravados fixamente nas faíscas fosforescentes que caían, estaban cubertos por unha fina película de terror.

...

13 de xaneiro de 2022

13 de xaneiro

Estaríamos hoxe, día 13, no primeiro dos días das resortes, que serven para confirmar ou non o que teoricamente as sortes determinaban.

Ata o de agora este foi o tempo:


Deixándonos un pouco destas lerias que algúns crían, hai un dito popular galego que di A ferreña de xaneiro non vai ao palleiro.

Sabes a que se refire? Así aparece na nosa web de información diaria, pero noutros sitios en vez de non ir ao palleiro non vai ao poleiro. 

Ferreña, segundo a RAG pode ser:
1. Que contén ferro na súa composición.
Augas ferreñas. SINÓNIMO ferruxinoso
2. Que ten a dureza ou a cor do ferro.
Armas ferreñas. Pedras ferreñas. SINÓNIMO ferruxinoso
3. Que semella de ferro pola súa dureza ou resistencia.
Disciplina ferreña. SINÓNIMOS de ferro, férreo
4 . figurado
Que permanece aferrado a unha idea ou a unha maneira de actuar, e que a defende con moita firmeza.
Deus, que ferreño! Non hai quen o desmonte. SINÓNIMOS cabezán, cabezón, cabezudo, cachamoulán, cachán, cacholán, carneirán, carneiro, cazurro, cornán, cornelán, gurrón, obstinado, teimoso, teimudo, tenaz, testalán, testán, testudo, turrón

Así que probablemente trátese deste sentido figurado de que a dureza de xaneiro, do inverno, non produce para o agricultor (sexa para meter no palleiro ou para o poleiro). De feito hai outros semellantes como Os pitos de xaneiro, pouquiños van ao poleiro.

Por outra banda, tal día coma hoxe pero de 1809 as tropas inglesas fan volar o polvorín da Coruña, o que din foi a explosión mais grande provocada polo home ata aquela (campións en estoupidos). 
En 1854 Anthony Foss, músico belga, patenta o acordeón. Na noite de 1998 A Dicoverer Enterprise racha as estachas de madrugada e vai bater contra a Ponte das Pías, deixando a Ferrol sen a súa principal vía de comunicación.

12 de xaneiro de 2022

12 de xaneiro

Estamos xa a día doce, así que segundo as sortes o tempo de hoxe corresponderá ao mes de decembro. Curiosas estas ideas que se tiñan no pasado. Despois e ata o día 24 virían os días de confirmalas.

E sobre esta data noutros anos lembramos que en 1991 o Congreso dos Estados Unidos autoriza o uso de forza militar para expulsar a Iraq do Kuwait. E en 1998 morreu Ramón Sampedro, mariñeiro e escritor tetrapléxico español.

11 de xaneiro de 2022

11 de xaneiro

Hoxe día once segundo as sortes sería o correspondente ao mes de novembro. Parece que non será moi mollado.

Nas efemérides de hoxe destacamos que en 1560 morreu en Santiago a abadesa do convento de Santa Clara, Sor Isabel de Granada, filla do rei Boabdil.

En 1809, chega á Coruña o exército de Moore.

E como curiosidade en 1963 abre a primeira discoteca do mundo nos Estados Unidos. O seu nome era rechamante: The Whisky-a-gogo.

10 de xaneiro de 2022

10 de xaneiro

De cumprirse as sortes parece que non imos ter un agosto e setembro quentes. Hoxe día 10, sería o correspondente a outubro.

E que pasou tal día coma hoxe?

No 49 a. C. Xulio César cruza o río Rubicón, inicio da Segunda Guerra Civil da República de Roma, unha frase que quedou como expresión de xa non hai volta atrás.

En 1809, escapando dos franceses entra en Betanzos o exército de Moore (ese que ten o monumento no xardín de San Carlos).

Morren neste día en 1862 Samuel Colt, inventor do revólver que leva o seu nome e en 1917 Buffalo Bill, cazador e showman estadounidense.

Hoxe retómanse as clases nos colexios e para os interesados nas nosas actividades de xadrez lembramos as propostas para o primeiro trimestre.

8 de xaneiro de 2022

8 de xaneiro

O día 7 choveu un pouco, xa veremos que pasa no mes de xullo.

Tal día coma hoxe o 1369, os monxes de Sobrado piden que Fernán Pérez de Andrade non faga o castelo de Peña Leboreiro (nas alturas sobre Pontedeume) que segundo eles está nas súas terras.

En 1870 naceu Miguel Primo de Rivera, militar e presidente español entre 1923 e 1930 e catro anos mais tarde naceu Antonio Palacios Ramilo, arquitecto galego.

Hoxe temos pouca actividade. Recuperamos ás actividades da escola de xadrez dos sábados no Sporting Club Casino, que agardamos se complementen a partir do martes coas clases no Centro Comercial Los Rosales.

7 de xaneiro de 2022

7 de xaneiro

Estamos a 7 de xaneiro. Os días 5 e 6 estiveron inestables, pero sen queixa, parece que o clima de maio e xuño non estará mal. 

Veremos o que acontece hoxe, que estaríamos a referirnos ao mes de xullo. (Si, estamos a falar das sortes que comentamos o día un).

Nun día coma hoxe, pero dun lonxano 1355 morría Inés de Castro. Se non sabes quen era, proba a buscar algo sobre ela.

En 1914 a canle de Panamá foi cruzada por primeira vez en barco, aínda que a inauguración oficial retrasouse ata o 15 de agosto.

E estes días que temos?

Hoxe retomamos en Palaestra as clases de xadrez para socios no Sporting Club Casino. As clases dos venres mantense de 17,30 a 18,30 e a dos sábados de 12,00 a 14,00

Pero ademais hoxe iniciamos unha actividade nova; o Club de Xogos de Mesa (de aí a ilustración desta noticia) Será no Centro Comercial Los Rosales ás 19,00 horas. 

6 de xaneiro de 2022

c5?

Do concurso de relatos de AGAX

C5?

-Cabalo e7,...,non, mellor Cabalo f6

Xurxo axustouse as luvas de látex e a máscara, virou o  pomo da porta da súa casa e saíu ás escaleiras. 

Era verán, o 15 de Agosto de 2020 e a corentena había vinte días que quedara atrás, pero non había que confiarse, o virus podía estar en todas partes porque non entendía de calendarios, no interruptor da luz, no ascensor, en todas partes...

Baixou andando e unha vez no portal abriuno coidadosamente co cóbado, tal e como lle ensinara o seu pai e saíu á rúa. Os raios de sol cegárono levemente pero a calor e a luz eran reconfortantes despois de tantos meses entre catro paredes.

-Cabalo f6, é mellor deixar o cabalo defendendo un posible enroque curto.

Os seus pensamentos estaban enfocados nun único obxectivo, derrotar por fin a Dani e converterse por primeira vez no taboleiro número un do seu colexio, o María Barbeito. A corentena atrasara o momento, pero a hora chegara. Por fin acabaríanse as risas e a broma. Desde que catro anos antes inscribísense nas clases de xadrez, Xurxo xamais derrotara a Dani en partida oficial. Si, gañáralle algunha partida amigable, pero sen nada importante en xogo. Nos torneos, e á hora da verdade, o seu compañeiro de clase sempre se impuña.

- Até logo Xurxo - Xurxo saudou cunha leve inclinación de cabeza á súa veciña do 5º cando se cruzaron na beirarrúa. Nunca lle caera ben, e ademais non podía permitirse o luxo de perder a concentración. 

Dani sempre abría con e4, el respondíalle con e5, entraban en posicións da apertura italiana e seis ou sete xogadas despois e, non sabía moi ben como, xa tiña dous ou tres peóns de menos e iso púñao nervioso.  A Xurxo gustáballe xogar con material de máis, maldita sexa, e a quen non...

Xurxo cruzou polo paso de peóns principal de rua Mosteiro de Caaveiro e con paso firme continuou a marcha até o seu colexio.

-A ver que cara pos cando mova o peón a c5...

Xurxo sorriu. Preparara a conciencia a defensa siciliana grazas a uns vídeos tutoriales de YouTube. E non unha liña calquera, a variante Najdorf, a favorita do seu ídolo, Kasparov. Dani prefería a Carlsen, pero na humilde opinión de Xurxo, Garry tiña algo que lle faltaba ao noruegués, aínda que non sabía explicar moi ben o que. Uns anos mais tarde atoparía a palabra que buscaba, carisma,  pero tiña 12 anos, non 16...

Claro que Dani podía empezar con d4 e nese caso...

O coche golpeouno practicamente á altura da cadeira e arroxouno cinco metros cara atrás. Xurxo sentiu un estalido vermello brillante cando a súa cabeza impactou contra o asfalto quente. O último que escoitou foron os berros desesperados da súa veciña do 5º pedindo axuda, esa que lle caía mal...

Xurxo esquecera a regra de ouro de calquera xadrecista, nunca perdas de vista as ameazas reais.

A pouca distancia, o semáforo que se acababa de saltar, pasou da cor vermella ao verde.

-Mal...dito Dani..., outra vez vaise... librar...- pensou Xurxo antes de desvanecerse.

FIN

5 de xaneiro de 2022

5 de xaneiro

O día 4 de xaneiro xa veu mais mollado, así que de se cumprir o das sortes teríamos o primeiro mes pasado por auga. Será por manter o de en abril augas mil.

Hoxe é a Noite de Reis, un dos reis chamase Gaspar, o nome que lle puxeron a Jovellanos, nado neste día de 1744. 

O grande Isaac Díaz Pardo hai hoxe dez anos que nos deixou.

Polo que respecta ás nosas actividades, hoxe temos de novo xadrez no Centro Comercial Los Rosales.

Adestramentos gratuitos e libres de 17,00 a 19,00 e posteriormente un torneo de partidas a 5 minutos.


4 de xaneiro de 2022

4 de xaneiro

Seguindo co das sortes das que falamos estes días, hoxe polo menos na Coruña houbo unha boa mañá e logo pola tarde caeu moi esporadicamente algo de choiva... asi que parece que teremos bo tempo xaneiro, febreiro e marzo.

Tal día como hoxe, pero de 1882, aparecía o primeiro número do xornal La Voz de Galicia.

No 1929 as dúas Fundacións Rockefeller fúndense nunha, que se converte na organización filantrópica máis poderosa do mundo, 64 anos mais tarde ten lugar a xuntanza fundacional da asociación de Iniciativas Culturais e Deportivas Universitarias (INCUDE), creada nesta data pero en 1993.

Por certo que se gostas de concursos literarios de contos curtos, visita a súa web, porque este ano teñen pensado facer varias cousas. incude.udc.es

3 de xaneiro de 2022

3 de xaneiro

Sortes. 
Lembrando o comentado hai dous días sobre as chamadas sortes, de facerlles caso parece que xaneiro e febreiro van ser quentes. Hoxe é día 3 así que o tempo marcaría o que pase en marzo.

Nesta data, pero noutros anos aconteceron algúns sucesos que podemos lembrar. No 1496 acontece un deses feitos que aparece reproducido moitas veces; Leonardo dá Vinci proba por vez primeira a súa máquina voadora. 

Cumprirían anos CiceronTolkien e tamén os cumpre unha empresa. En 1977 constitúese Apple Computers Inc.

Se queres ver mais efemérides do día lembra que temos o espazo www.palaestra.info lembrando os sucesos de interese de cada día.

E por outra banda... que imos facer de xadrez esta semana?

Iso o podes ver na nosa web principal www.palaestra.net, pero imos tener actividades no Centro Comercial Los Rosales varios días desta semana.

1 de xaneiro de 2022

1 DE XANEIRO

Aninovo

En moitas partes de Galicia crese que os primeiros días do ano indican como será o resto do ano. As sortes son os primeiros doce días do mes de xaneiro e prognostican que vai acontecer durante cada mes do ano. Así, o tempo que fai o día 1 será o tempo que fará en xaneiro, o do día 2 corresponderá a febreiro, etc. 
As resortes son os doce días seguintes, do 13 ao 24, e serven para ratificar ou contradicir ó prognóstico que anunciaron as sortes. Hai quen di que hai que fiarse máis do que din as resortes.


Algunhas cousas que pasaron nesta data pero noutros anos:

No 404 en Roma tivo lugar a última competición coñecida entre gladiadores. Tamen de xogos, pero menos cruentos en 1996 tivo lugar o primeiro Torneo de Aninovo de Xadrez, xerme das Xornadas Lúdicas de Nadal de Palaestra.

Moitos galegos pasaron por un centro que abriuse en 1892; o de Ellis Island, o máis famoso centro de inmigración dos Estados Unidos. Tan só 7 anos despois, en 1899, España entregou outro destino habitual dos emigrantes galegos, a illa de Cuba, a Estados Unidos, que alí mandaron durante tres anos Sesenta anos mais tarde, nesta mesma data, empezou o goberno de Fidel Castro.

Como curiosidade bélica nesta mesma data en 1944 Erwin Rommel foi nomeado subcomandante en xefe do grupo de exércitos en Francia e Franco negouse a recoñecer a república fascista de Salò, constituída por Mussolini (os amigos cando están en horas baixas deixan de ser amigos).

~ ~ ~ ~ ~
Vivir na terra é caro, pero iso inclúe unha viaxe gratis ao redor do sol todos os anos.
~ ~ ~ ~ ~