28 de novembro de 2024

Aforismos de Leonardo

617.- A noz e o campanario.- Sucedeu que a noz era levada por unha cornexa ao alto dun campanario. Deixola caer o paxaro nunha greta do muro, e así a noz viuse librada do mortal pico da cornexa. Suplicou entón ao muro que a socorrese, pola graza que Deus concedéralle de ser tan eminente e ornado de belas campás de tan venerable son; e que non a abandonase na desdicha que lle impediu caer baixo as verdes ramas do seu vello pai e sobre a branda terra cuberta de follas caídas, realizando así o voto que fixera mentres se achaba no fero pico da fera cornexa, de acabar a súa vida, se escapaba deste perigo, en calquera modesto recunchiño. Movido a compaixón, consentiu o muro en hospedala no lugar onde ela caera. Ao pouco tempo, empezou a noz a abrirse e botar raíces por entre as fisuras das pedras e ramas fóra da súa cova, ata que estas ramas eleváronse por encima do edificio e aquelas raíces, cada vez máis grosas e retortas, abriron os antigos muros e sacaron as pedras dos seus vellos sitios. Tarde e en balde deplorou entón o campanario a razón da súa desgraza, cando viu en pouco tempo arruinados os seus muros. 

21 de novembro de 2024

Aforismos de Leonardo

616.- O ligustro e o merlo.- O ligustro sentía nas súas delgadas ramas, cargadas de froitos novos, as feridas que lle causaba coas súas garras e o seu pico un importuno merlo; e acusábao con doentes queixas, pedíndolle que, xa que lle roubaba os seus delicados froitos, deixáselle polo menos as follas que o defendían do quemante sol, e non o descortezase, espíndoo coas súas agudas uñas, da súa tenra pel. A iso contestou o merlo con groseira aspereza: 

-Cala, vil arbusto! Ignoras que a natureza che manda estes froitos para o meu nutrimiento? Non sabes que se estás no mundo é para alimentarme? Non prevés, vilán, que no próximo inverno farán lume coa túa leña? 

Palabras todas estas que foron pacientemente escoitadas pola planta, aínda que non sen bágoas. Pouco tempo despois, o merlo foi collido nunha rede e os cazadores cortaron algunhas ramas para construír unha gaiola onde encarceralo, sendo casualmente elixidas para formar o enrejado da gaiola algunhas flexibles varas do ligustro. Cando estas observaron que eran causa da perda de liberdade do merlo, festexaron o caso, dirixíndolle estas palabras: 

-Oh merlo! Aquí estamos, non consumidas aínda polo lume, a pesar dos teus prognósticos: vémosche a ti preso antes que ti véxasnos queimadas! 

14 de novembro de 2024

Aforismos de Leonardo

615.- O salgueiro que, grazas ás súas longas ramas, pretende superar ás demais árbores, por haber trabado compañía coa vide, podada todos os anos, era estragado sempre ao mesmo tempo que ela. 

13 de novembro de 2024

12 de novembro de 2024