Fragmento de As Crónicas do Sochantre, de Alvaro Cunqueiro (I)

En 1911, un 22 de nadal nacía Álvaro Cunqueiro.

III
Tódolos presentes cumprimentaron ao finado de Quelven, tratándose mui amistosos e dándose por coñecidos e de cotidián trato, e perguntándose pola parentela. O difunto era un home gordo e colorado, a peluca branca mui empoeirada, mestas celias roxas, os ollos azúes mui franco, chato el, grandes mostachos caídos, e boa talla; tiña os brazos curtos da xente de curia, e vestía de rigoroso loito, pechando a casaca cun cintillo de ouro. Bicoulle a man á madame de Saint-Vaast e sentouse onde cadraba que xa estaba sentada a sombra de Guy Parbleu. Pro non sentou derriba déla, que denantes de que se sentase foi o sieur de Coulaincourt e colleuna a dúas mans e pousouna nunha enrella que tina a carroza sober do asento dianteiro, e na que xa iba o cabás do médico Sabat. Aló enriba seguía tabatexando o criado do Demo. O finado tiña un tic que somellaba que no espinazo se lle soltase un resorte, e brincaba de cintura coma tomado do hipo. Parecía contente de atoparse en tan tratábel compañía. Fitou pra o sochantre e sorriu.