Visto nas redes

 

Aforismos de Leonardo

Alegorías 

- I - 
Bestiario 

452.- León.- Este animal co seu atronador ruxido esperta os seus cachorros de tres días e avívalles os sentidos, adormentados; e todas as feras da selva foxen cheas de pavor.

Einstein

Cóntase que un día, Albert Einstein púxose a escribir no encerado:

9x1 = 09
9x2 = 18
9x3 = 27
9x4 = 36
9x5 = 45
9x6 = 54
9x7 = 63
9x8 = 72
9x9 = 81
9x10 = 91

No salón fixéronse moitas burlas, porque Albert Einstein equivocouse. Xa que a resposta correcta de 9x10 é 90. Moitos alumnos riron diso.

Entón Albert Einstein esperou a que todos calasen, e dixo:

- A pesar de acertar as 9 preguntas ninguén me felicitou, con todo cando fallei só unha moitos empezaron a reir; iso significa que, a pesar de ter moito éxito, a sociedade fixarase no teu máis minimo erro e burlarase diso. Non deixes que unha simple critica destrúa os teus soños"

"A ÚNICA PERSOA QUE NON SE EQUIVOCA É A QUE NON FAI NADA"

Vocabulario médico galego

zónula 

s.f. Zona pequena. // Z. ciliar ou de Zinn Fibras que forman o ligamento suspensorio do cristalino, e van desde os procesos ciliares ó cristalino.

FAUNA GALEGA | GALICIA SALVAXE #8 - Hercle

Morat - Nunca Te Olvidé

Visto nas redes

 

Aforismos de Leonardo

451.- A escultura non ten a beleza das cores nin a súa perspectiva; non pode, como a pintura, pór en perspectiva e desdebuxar os contornos das cousas remotas, porque para a escultura os contornos dos obxectos afastados son tan determinados como os dos obxectos próximos. Non saberá ocultar máis os obxectos remotos, mediante o aire interposto entre eles e o noso ollo, para que aparezan velados, como as figuras que mostran a espida carne baixo os veos que as cobren. 

Non poderán, en fin, representar miúdos guijarros baixo a superficie de augas transparentes. 

Boa resposta

Estaba o filósofo Dióxenes ceando lentellas cando lle viu o filósofo Aristipo, que vivía confortablemente a base de adular ao rei.

E díxolle Aristipo:

- Ai, Dióxenes! Se aprendeses a ser máis sumiso e a adular máis ao emperador, non terías que comer tantas lentellas. 

Dióxenes contestou: 

-Se ti aprendeses a comer lentellas non terías que ser sumiso e adular tanto ao emperador.

ROMANCE XI DE LA INFANTA DOÑA URRACA

ROMANCE XI DE LA INFANTA DOÑA URRACA, QUE SE FUE PARA CABEZÓN A QUEJARSE 
MUY MALAMENTE AL REY SU PADRE 

—Morir vos queredes, padre, ¡San Miguel vos haya el alma! 
Mandastes las vuestra tierras a quien se vos antojara: 
diste a don Sancho a Castilla, Castilla la bien nombrada, 
a don Alfonso a León con Asturias y Sanabria, 
a don García a Galicia con Portugal la preciada, 
¡y a mí, porque soy mujer, dejáisme desheredada! 
Irme he yo de tierra en tierra como una mujer errada; 
mi lindo cuerpo daría a quien bien se me antojara, 
a los moros por dinero y a los cristianos de gracia; 
de lo que ganar pudiere, haré bien por vuestra alma. 
Allí preguntara el rey: —¿Quién es esa que así habla? 

Respondiera el arzobispo: —Vuestra hija doña Urraca. 
—Calledes, hija, calledes, no digades tal palabra, 
que mujer que tal decía merecía ser quemada. 
Allá en tierra leonesa un rincón se me olvidaba, 
Zamora tiene por nombre, Zamora la bien cercada, 
de un lado la cerca el Duero, del otro peña tajada. 
¡Quien vos la quitare, hija, la mi maldición le caiga! 
Todos dicen: "Amen, amen", sino don Sancho que calla. 

Anónimo 

Vocabulario médico galego

zoófago-a 

adx. Que come alimentos de orixe animal. 

🟤 Vira de Sampriz I Arcos

INICIO DE O CASO DA SEÑORITA AMELIA

Rubén Darío

O caso da señorita Amelia

Que o doutor Z é ilustre, elocuente, conquistador; que a súa voz é profunda e vibrante ao mesmo tempo, e o seu xesto avasallador e misterioso, sobre todo despois da publicación da súa obra sobre A plástica da ilusión, quizais poderiades negarmo ou aceptarmo con restrición; pero que a súa calva é única, insigne, fermosa, solemne, lírica se gustades, oh, iso nunca, estou seguro! 

Como negariades a luz do sol, o aroma das rosas e as propiedades narcóticas de certos versos? Pois ben; esta noite pasada pouco despois de que saudamos o toque das doce cunha salva de doce taponazos do máis lexítimo Roederer, no precioso comedor rococó dese sibarita de xudeu que se chama Lowensteinger, a calva do doutor alzaba aureolada de orgullo, o seu bruñido orbe de marfil, sobre o cal, por un capricho da luz, víanse sobre o cristal dun espello as chamas de dúas buxias que formaban, non se como, algo así como os cornos luminosos de Moisés. O doutor endereitaba cara a min os seus grandes xestos e as súas sabias palabras. Eu soltara dos meus beizos, case sempre silenciosos, unha frase banal calquera. Por exemplo, esta:

-Oh, se o tempo puidese deterse!

...

Visto nas redes

 

Aforismos de Leonardo

450.- Esta arte contén e encerra en si todas as cousas visibles, o cal non está ao alcance da pobre escultura. Ela pode representar as cores e as medias tintas e figurar os obxectos transparentes, que o escultor reproducirá da natureza sen ningún artificio; o pintor mostrará a diversidade das distancias, mediante a variación que sofren as cores pola interposición do aire entre os obxectos e o ollo; e as néboas a través dos cales penetran con dificultade as imaxes dos obxectos; e as choivas, coas nubes e os montes e os vales tras de si; e o rebumbio que levantan os pés dos combatentes e que os cobren a eles mesmos; e as fumaredas máis ou menos densas; e os peixes que rebuldan baixo a superficie da auga, e o fondo desta; e, sobre as limpas areas da canle dos ríos, guixarros puídos de diversas cores, mesturados con herbas ondulantes; e as estrelas de diferentes alturas sobre nós; e así, outros obxectos innumerables, aos que non alcanza a escultura.