Ata logo, amigo; ata logo, que, para nós, sexa o que for, sempre será un ata logo.
Ernesto.
Convento de San Tirso, doce horas da mañá do seis de agosto de 1936.
Sobre a porta do despacho daban uns golpes discretos. Xulio meteu rapidamente os papeis na caixiña. Pechouna. Decatouse de que lle quedaba un telegrama fóra. Abriuna. Meteu o telegrama. Pechouna. Foi abrir a porta:
—Marchamos, don Xulio. Era para lle dicir que cha-maron do estudio xeotécnico e mais que Durán xa rematou o choio de Construnova.
—De acordo. Boas noites.
—Siga ben...
A porta cerrouse. Ficou no medio do despacho, indeciso. Oíu aínda o murmurio dos últimos comentarios dos delineantes pondo a gabardina para saíren; despois, a caída do contactor xeral do cadro eléctrico. Por fin, a porta do estudio bateu.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.