9 de xaneiro de 2014

¿Sabes de onde é este fragmento?

Estaba e non estaba. 
Ocorrera antes e estaba a ocorrer novamente. Dalgunha maneira así era como debía ser. Dispúxose a esperar. 
-Alguén quere irse -dixo Brannon. 
A mirada de Cramer percorreu o comedor de paredes brancas, a mesa de madeira, baleira, os bancos longos coidadosamente abulonados ao piso, o remolino de homes con vestimenta verde e branca. A alarma soara había uns instantes. Agora estaba calada. Os homes movéronse coma se os pisos estivesen a lume vivo. Era coma se todo o comedor pegase un brinco 
Empuxáronse os uns aos outros, saltando por encima de bancos e mesas para chegar ás xanelas. Cramer abriuse camiño até unha das xanelas. Os barrotes verticais cortaban o seu campo visual. Sentía amontoarse a masa de xente ás súas costas. Conservou o seu lugar, aferrándose para non tocar os barrotes, que se electrificaron. 
Escudriñou o panorama a través da xanela. Víase un treito de céspede otoñal baixo un ceo encapotado e ameazador, algunhas árbores descortezados e sen follas. e ao lonxe, case tocando o horizonte, o muro.
...

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.