Fragmento de Mario Vargas Llosa

A cidade e os cans 

Comecei a escribir A cidade e os cans no outono de 1958, en Madrid, nunha tasca de Menéndez y Pelayo chamada El Jute, que miraba ao parque do Retiro, e termineina no inverno de 1961, nunha bufarda de París. Para inventar a súa historia, debín primeiro ser, de neno, algo de Alberto e do Jaguar, do serrano Cava e do Escravo, cadete do Colexio Militar Leoncio Prado, miraflorino do Barrio Alegre e veciño da Perla, no Callao; e, de adolescente, ler moitos libros de aventuras, crido na tese de Sartre sobre a literatura comprometida, devorado as novelas de Malraux e admirado sen límites aos novelistas norteamericanos da xeración perdida, a todos, pero, máis que a todos, a Faulkner. Con esas cousas está amasado o barro da miña primeira novela, máis algo de fantasía, ilusións xuvenís e disciplina flaubertiana...