- Son un home do espazo solitario, afastado do meu fogar... -cantaba Jefferson Wells baixo a ducha. Sentía moi ben, ben preparado para afrontar ao fin o seu exame de astrofísica-... lonxe de Manhattan, onde quixese estar...
A súa voz terminou nunha exclamación, cando a pastilla de xabón se lle escurrió das mans, foi darlle no nariz e desapareceu baixo o vapor da auga que rodeaba os seus pés. Buscouna ás apalpadelas mentres a ducha seguía manando a dobre presión polos orificios da parede para compensar a gravidade artificial da Academia Espacial.
A porta da ducha non se abriu e, con todo, Jeff ouviu con toda claridade un berro e de súpeto sentiu a presenza de alguén. No mesmo instante o seu pé atopou o xabón.
- Aaahhh! ?exclamou ao caer fóra de control encima de alguén ao que apenas podía ver debido á nube de vapor.
- Non se permite a presenza de humanos espidos ante a realeza vestida -dixo un aguda e imperioso voz-. E ademais, aquí hai demasiada humidade. As miñas roupas de viaxe están empapadas.
Outra voz amable, pero metálica, dixo:
-Síntoo, Jeff. Pecharei a auga -anunciou outra voz metálica que unicamente podía pertencer ao robot mestre de Jeff.
- Norby! Que fixeches?
- Pechar a auga. Non estamos mellor así? Agora podemos vernos uns a outros -repuxo Norby mentres viraba o bidón de metal que facía as veces de corpo e parpadeaban os dous pares de ollos que asomaban baixo a á do seu redondo sombrerete.
- Pola Gran Galaxia! -exclamou Jeff á vez que arroibaba e envolvíase na toalla-. Trouxeches a Renda e Pera!
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.