Eutifrón
EUTIFRÓN. -Que sucedeu, Sócrates, para que deixes as túas conversacións no Liceo e empregues o teu tempo aquí, no Pórtico do rei? Pois é seguro que ti non tes unha causa ante o arconte rei, como eu téñoa.
SÓCRATES. -- A isto meu, Eutifrón, os atenienses non o chaman causa, senón acusación criminal.
EUT. -- Que dis? Segundo parece, alguén presentou contra ti unha acusación criminal? Pois non podo pensar que a presentaches ti contra outro.
SÓC. -- Certamente, non.
EUT. -- Pero si outro contra ti.
SÓC. -- Exactamente.
EUT. -- Quen é ese home?
SÓC. -- Non o coñezo ben eu mesmo, Eutifrón, pois parece que é novo e pouco coñecido. Segundo creo, chámase Meleto e é do demo de Piteo, por se coñeces a un Meleto de Piteo, de pelos longos, pouca barba e nariz aguileña.
EUT. -- Non o coñezo, Sócrates. Pero, que acusación presentouche?
SÓC. -- Que acusación? Paréceme que de altas aspiracións. En efecto, non é pouca cousa que un mozo comprenda un asunto de tanta importancia. Segundo di, el sabe de que modo corrómpese aos mozos e quen os corrompen. É probable que sexa algún sabio que, observando a miña ignorancia, vén acusarme ante a cidade, como ante unha nai, de corromper aos da súa idade. Paréceme que é o único dos políticos que empeza como cómpre: pois é sensato preocuparse en primeiro lugar de que os mozos sexan o mellor posible, do mesmo xeito que o bo agricultor preocúpase, naturalmente en primeiro lugar, das
plantas novas e, logo, das outras. Quizá así tamén Meleto elimínanos primeiro a nós, os que destruímos os brotes da mocidade, segundo el di.
EUTIFRÓN. -Que sucedeu, Sócrates, para que deixes as túas conversacións no Liceo e empregues o teu tempo aquí, no Pórtico do rei? Pois é seguro que ti non tes unha causa ante o arconte rei, como eu téñoa.
SÓCRATES. -- A isto meu, Eutifrón, os atenienses non o chaman causa, senón acusación criminal.
EUT. -- Que dis? Segundo parece, alguén presentou contra ti unha acusación criminal? Pois non podo pensar que a presentaches ti contra outro.
SÓC. -- Certamente, non.
EUT. -- Pero si outro contra ti.
SÓC. -- Exactamente.
EUT. -- Quen é ese home?
SÓC. -- Non o coñezo ben eu mesmo, Eutifrón, pois parece que é novo e pouco coñecido. Segundo creo, chámase Meleto e é do demo de Piteo, por se coñeces a un Meleto de Piteo, de pelos longos, pouca barba e nariz aguileña.
EUT. -- Non o coñezo, Sócrates. Pero, que acusación presentouche?
SÓC. -- Que acusación? Paréceme que de altas aspiracións. En efecto, non é pouca cousa que un mozo comprenda un asunto de tanta importancia. Segundo di, el sabe de que modo corrómpese aos mozos e quen os corrompen. É probable que sexa algún sabio que, observando a miña ignorancia, vén acusarme ante a cidade, como ante unha nai, de corromper aos da súa idade. Paréceme que é o único dos políticos que empeza como cómpre: pois é sensato preocuparse en primeiro lugar de que os mozos sexan o mellor posible, do mesmo xeito que o bo agricultor preocúpase, naturalmente en primeiro lugar, das
plantas novas e, logo, das outras. Quizá así tamén Meleto elimínanos primeiro a nós, os que destruímos os brotes da mocidade, segundo el di.
Despois disto, é evidente que se ocupará dos da miña idade e será o causante dos maiores bens para a cidade, segundo é presumible que suceda, cando parte de tan bos principios.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.