LUZBEL:
Ah, do escuro reino do espanto,
estancia da dor, mansión do pranto,
onde xa doutro dano sen receo
a desesperación é o consolo!
estancia da dor, mansión do pranto,
onde xa doutro dano sen receo
a desesperación é o consolo!
Abride; e ti, de quen a miña rabia fía
desa nobre e eterna monarquía
o goberno na miña ausencia,
ven á miña voz.
desa nobre e eterna monarquía
o goberno na miña ausencia,
ven á miña voz.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.