15 de setembro de 2021

Inicio de A RUÍNA DE LONDRES

A RUÍNA DE LONDRES
Robert Barr
  
1. A arrogancia do século XX.
 
Confío en estar o bastante agradecido porque se me fixo graza da vida até chegar a ver a época máis brillante na historia do mundo: mediados do século XX. Resultaría inútil que algún home menosprezase as enormes realizacións do cincuenta anos últimos; e se me atrevo a chamar a atención sobre o feito, agora aparentemente esquecido, de que a xente do século XIX logrou levar a cabo moitas cousas notables, non se debe imaxinar que pretendo con iso desestimar en medida algunha os inventos marabillosos da era actual. Os homes tiveron sempre certa inclinación por considerar con certa condescendencia a quen viviron cincuenta ou cen anos antes que eles. 

Esta paréceme a debilidade particular da era actual; un sentimento de arrogancia nacional, que, cando existe, débese, polo menos manter o máis subordinado que sexa posible. Asombrará a moitos saber que tal era tamén o vicio da xente do século XIX. Imaxinaban vivir nunha era de progreso; e aínda que 
non son tan parvo como para tratar de probar que fixeron algunha cousa digna de lembrar, cabe que calquera investigador obxectivo admita que os seus inventos foron, polo menos, chanzos para chegar aos de hoxe. Aínda que o teléfono e o telégrafo, e todos os demais aparellos eléctricos, non se atopan xa máis que nos museos nacionais ou nas coleccións privadas daqueles poucos homes que se interesan algo polas actividades do século pasado, de todas as maneiras o estudo da agora anticuada ciencia da electricidade conduciu ao descubrimento recente do éter vibrátil, que se ocupa tan satisfactoriamente 
do manexo do mundo. Os do século XIX non eran parvos, e aínda que teño plena conciencia de que esta afirmación será recibida con desdén, se alguén chega a prestarlle algunha atención, quen pode dicir que o progreso na próxima metade do século non chegará a ser tan grande como o da que acaba de terminar, e que a xente do século próximo non nos considerará co mesmo desdén que sentimos nós por quen viviron cincuenta anos atrás.

...

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.