Un mozo xardineiro persa di ao seu príncipe:
-Sálvame! Atopei á Morte esta mañá. Fíxome un xesto de ameaza. Esta noite, por milagre, quixese estar en Ispahan.
O bondadoso príncipe préstalle os seus cabalos. Pola tarde, o príncipe atopa á Morte e pregúntalle:
-Esta mañá, por que fixeches ao noso xardineiro un xesto de ameaza?
-Non foi un xesto de ameaza -respóndelle- senón un xesto de sorpresa. Pois o vía lonxe de Ispahan esta mañá e debo tomalo esta noite en Ispahan.
-Sálvame! Atopei á Morte esta mañá. Fíxome un xesto de ameaza. Esta noite, por milagre, quixese estar en Ispahan.
O bondadoso príncipe préstalle os seus cabalos. Pola tarde, o príncipe atopa á Morte e pregúntalle:
-Esta mañá, por que fixeches ao noso xardineiro un xesto de ameaza?
-Non foi un xesto de ameaza -respóndelle- senón un xesto de sorpresa. Pois o vía lonxe de Ispahan esta mañá e debo tomalo esta noite en Ispahan.
Jean Cocteau, Lle Gran Ecart.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.