CAPÍTULO UNO
O COMEZO DUN DIA INCRIBLE
Hai xa moitos anos, tantos que a maioría de nós pensamos que nunca ocorreu, chegou até unha educada familia londiniense un neno que posuía o marabilloso don de non ter que crecer nunca. Ese pequeno, a quen alguén puxo o nome de Peter, converteuse en pouco tempo no símbolo de todos os soñadores, daqueles que nunca queren perder a maxia que ten ser neno.
Aos poucos a súa presenza invadiu todos os fogares onde había nenos, fíxolles soñar, e lembroulles que a infancia é a época máis marabillosa da nosa existencia, especialmente se poden realizar algunha viaxe ao País de Nunca xamais, esa estrela que é a segunda á dereita.
E aquel día quizá fose como todos os demais para Miguel se non coincidisen dúas circunstancias: unha, os seus pais saíran ao cinema por primeira vez en dez anos deixándolle só en casa; e dúas, ao ser un fin de semana o noso amiguiño non tiña ningunha présa en deitarse temperán. As serias advertencias sobre, "non abras a porta a ninguén", "cóme toda a cea", "recolle os pratos" e "déitache cedo", foron pronto esquecidas en favor da súa ilusión por estar a soas cos seus marabillosos personaxes.
Aproveitou desde os primeiros minutos o seu tempo libre, o primeiro desde que naceu, e púxose a repasar a súa enorme colección de cromos e cómics, entre os que se atopaban todos os que se editaron no tres últimos anos e moitos máis que o seu pai regaláralle. Alí podíanse ver revoltos a Bóla de Dragón xunto ao Guerreiro do Anteface, ao Home Enmascarado coas Tartarugas Ninja, a Superman cos contos de Walt Disney, e até a unhas reliquias do Príncipe Valente compartindo cartafol cos Powers Rangers e Pokémon. Todos constituían para Miguel o seu máis prezado tesouro, o seu mundo particular que non cambiaba por nada nin ninguén.
Aos poucos a súa presenza invadiu todos os fogares onde había nenos, fíxolles soñar, e lembroulles que a infancia é a época máis marabillosa da nosa existencia, especialmente se poden realizar algunha viaxe ao País de Nunca xamais, esa estrela que é a segunda á dereita.
E aquel día quizá fose como todos os demais para Miguel se non coincidisen dúas circunstancias: unha, os seus pais saíran ao cinema por primeira vez en dez anos deixándolle só en casa; e dúas, ao ser un fin de semana o noso amiguiño non tiña ningunha présa en deitarse temperán. As serias advertencias sobre, "non abras a porta a ninguén", "cóme toda a cea", "recolle os pratos" e "déitache cedo", foron pronto esquecidas en favor da súa ilusión por estar a soas cos seus marabillosos personaxes.
Aproveitou desde os primeiros minutos o seu tempo libre, o primeiro desde que naceu, e púxose a repasar a súa enorme colección de cromos e cómics, entre os que se atopaban todos os que se editaron no tres últimos anos e moitos máis que o seu pai regaláralle. Alí podíanse ver revoltos a Bóla de Dragón xunto ao Guerreiro do Anteface, ao Home Enmascarado coas Tartarugas Ninja, a Superman cos contos de Walt Disney, e até a unhas reliquias do Príncipe Valente compartindo cartafol cos Powers Rangers e Pokémon. Todos constituían para Miguel o seu máis prezado tesouro, o seu mundo particular que non cambiaba por nada nin ninguén.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.