Sergio Gaut Vel Hartman
Convocárono mediante unha telegrama moi formal, pero el sentiuse coma se arrincárono da cama, espido e sen a dentadura postiza. Concentrárono, xunto cun centenar de homes como el, nunha barraca maloliente; déronlles roupa adecuada, fusiles láser, algunhas granadas e paquetes de tabletas alimenticias.
- Ao monte, non me importan os seus achaques -gritoulles o sarxento; isto é unha guerra.
Unha guerra en serio, díxose; pero, contra quen? Ensináronlle a usar a arma. O fusil láser non era unha arma especialmente sofisticada. Non tiña nada que ver coas miniatómicas, as beluga ou a bomba de pánico. Era unha forma desenvolvida das armas convencionais que poden verse no Museo dos Horrores. Pero de todos os xeitos estaba preparado para matar. Dixéronlle que se inventou unha nova clase de guerra porque soster unha guerra nuclear era impensable. Non somos imbéciles como os gobernantes do pasado, dicían os carteis pegados nas paredes das cidades; asinado: o Goberno. Finalmente comprendérono. Unha vez que a espiral queda fóra de control e os conflitos rexionais transfórmanse en globais... A cuarta realmente pelexaríase con garrotes. Así que os bandos decidiron, de común acordo, como corresponde á xente civilizada usar os garrotes na terceira. Nada de mísiles, oxivas nucleares, submarinos e portavións atómicos, cazas supersónicos e bombardeiros de gran autonomía de voo.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.