18 de novembro de 2016

Inicio de NON TEÑO BOCA. E DEBO GRITAR

NON TEÑO BOCA. E DEBO GRITAR.
Harlan Ellison

O corpo de Gorrister colgaba, fláccido, no ambiente rosado; sen apoio algún, suspendido ben alto por encima das nosas cabezas, na cámara da computadora, sen balancearse na brisa fría e oleosa que sopraba eternamente ao longo da caverna principal. O corpo colgaba cabeza abaixo, unido á parte inferior dun retén pola planta do seu pé dereito. Extraéraselle todo o sangue por unha incisión que se practicou na súa garganta, de orella a orella. Non habían rastros de sangue na puída superficie do piso de metal.

Cando Gorrister uniuse ao noso grupo e mirouse a si mesmo, xa era demasiado tarde para que nos désemos conta de que unha vez máis, AM fálanos enganado, fixera a súa broma, a súa diversión de máquina. Tres de nós vomitamos, apartando a vista uns doutros nun reflexo tan arcaico como a náusea que o provocou.

Gorrister púxose pálido como a neve. Foi case coma se vise un ídolo de vudú e sentísese medorento polo futuro. "Divos meu!", murmurou, e afastouse. Tres de nós seguímolo durante un intre e achámolo sentado coa cabeza entre as mans. Ellen se arrodilló xunto a el e acariñou o seu cabelo. Non se moveu, pero a súa voz chegounos dará a través do pano das súas mans:

- Por que non nos mata dunha boa vez? Señor! non se canto tempo vou ser capaz de soportalo.

Era o noso centesimonoveno ano na computadora.

Gorrister dicía o que todos sentiamos.
...

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.