Corría 1979. Para min, literalmente corría: escapábame todas as semanas do colexio (correndo como un lunático, tras escabullirme por un oco do alambrado); fuxía furioso da casa dos meus pais (correndo a fume de carozo pola baixada dos Cóndores, nas sosegadas alturas de Chaclacayo); fuxía da miña soidade baixo as sabas (fatigando con ardor adolescente a unha foto de Farrah Fawcett). Eu tiña entón catorce anos e só quería ser futbolista.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.