é un airiño lixeiro.
Á Chaira ven enxugar
o seu aquel mariñeiro.
Aínda non ten modales
e non sabe ser sutil.
¡Roxe polos carballales
nos amenceres de Abril!
O vento que ven do mar
hase facer vento fino
cando deprenda a cantar
de beizos dun estornino.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.