Convencionalmente hai dúas tipoloxías para a representación de personaxes de rango divino: sedente ou de pé. No modelo de estatua sedente a figura articúlase en ángulos rectos formando un todo cos dous planos do bloque, un vertical e outro horizontal.
Os brazos apóianse sobre as coxas ou están cruzados sobre o peito, sen espazos baleiros entre os membros e o tronco.
As pernas dispóñense en paralelo, cos pés espidos, deixando a miúdo material pétreo entre elas. A simetría das masas volumétricas é absoluta. Impera pois a simplificación das formas cunha auténtica regularidade xeométrica. O esquema de composición é o mesmo para todas as esculturas sedentes. O asento convértese nun plano abstracto, unido ao corpo, o que dá rixidez á figura. Anúlase, así, calquera referencia engadida a ela, fóra de inscricións jeroglíficas, que proporcionan datos sobre o personaxe representado. Escapan a estas normas escríbalos, quen se representa sentados no chan cos brazos e as pernas algo despegados do resto do corpo, pero conservando a simetría axial.
Nas representacións de faraóns e persoas de rango social elevado os personaxes parecen atemporais. Os códigos escultóricos seguen ademais unha estrita aplicación da policromía: o marrón avermellado para o home e o amarelo pálido para a muller. Os reis aparecen representados cunha serie de atributos que os caracteriza.
Normalmente os monarcas mostran o torso espido, visten unha saia plisada e presentan a cabeza cuberta pola dobre coroa do baixo e Alto Exipto.
Unha das estatuas que resume magníficamente o arquetipo escultórico de modelo sedente pertence ao rei Chefren da IV dinastía, de quen se achou numerosas representacións en diferentes materiais pétreos. A figura do rei está protexida polas ás do deus Horus. Este, na súa forma de falcón, abraza coas súas ás -desde as costas- a cabeza do rei, en actitude de imposición do hálito divino. O rei considerábase o descendente directo de Horus, o divos falcón fillo á súa vez de Osiris. O corpo forma un bloque unido ao trono cos brazos sen despegarse do torso. En bajorrelieve están gravadas as flores do Alto e Baixo Exipto.
No modelo dos personaxes representados de pé, o corpo permanece erguido cunha repartición equitativa do volume a ambos os dous lados do eixo. Xeralmente, os brazos están pegados ao longo do tronco cos puños pechados e o pé esquerdo adiantado, en actitude de marcha. A estatua dobre de Nimaatsed (Museo Exipcio, O Cairo), da V dinastía, é un excelente exemplo desta tipoloxía. Representa por duplicado ao sacerdote Nimaatsed en pedra calcaria policromada. Ambas as figuras comparten o bloque de pedra que serve de pedestal e de fondo, sendo en verdade unha repetición da mesma figura en estrita simetría. A aplicación da cor detalla algunhas características do personaxe, como o fino bigote.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.