de verde, vestida,
co refaixo novo,
a dona perdida.
Chea de paxaros,
de froles cheíña,
vén a primavera
muíña, muíña.
No bico do maio
van os bicos dela,
e chegan seus bicos
deica aquela estrela.
A estrela lonxana
i a lúa i o sol
abrochan agora
tal como unha frol.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.