16 de xaneiro de 2017

Inicio de Conto do Mordomo

Conto do Mordomo
Godfred Chaucer

Aquí empeza o conto do mordomo.

Por Trumpington, non lonxe de Cambridge, pasa un regato, e sobre este hai unha ponte; xunto ao arroio vese un muíño. E. conta que todo que vos digo é a verdade mesma. Había moito tempo que o habitaba un muiñeiro, que era orgulloso e lascivo como un pavo real. Sabía tocar a gaita, pescar, compor redes, tornear vasillas, loitar e tirar ben co arco. Levaba no seu cinto un longo coitelo e unha espada coa folla moi afiada; na faltriquera un lindo puñaliño, e nas súas calzas unha navalla de Sheffield. Non había home algún que se atrevese a tocarlle de medo. A súa cara era redonda, e chato o seu nariz. Tiña a cabeza tan pelada como un mono. Ninguén se aventuraba a pór a man sobre el, pois ao momento xuraba haberíallas de pagar, non tardando. Era, en realidade,  un ladrón de gran e fariña, astuto avezado ao roubo. Chamábanlle Simoncín o desdeñoso. Tiña unha muller de ilustre orixe, pois o seu pai era o cura da cidade. Co obxecto de que Simoncín unísese á súa liñaxe, ofreceulle aquel ao mesmo tempo que a súa filla, gran cantidade de vaixela de bronce. Educouse ela nun convento de monxas; porque era o que dicía Simoncín: eu non quero por esposa senón a unha doncela de boa crianza, capaz de manter a súa condición de facendada. Era orgullosa e atrevida como unha picaza. Ambos ofrecían fermoso espectáculo: os días de festa ía el diante coa súa esclavina prendida ao redor do pescozo, e ela seguíalle con traxe encarnado, levando Simoncín unhas calzas do mesmo. Ninguén se atrevía chamala senón «señora». Ningún había tan ousado que, ao ir polo seu camiño, atrevésese a retozar ou chancear con ela tan só unha vez, a non ser que pretendese morrer baixo o coitelo, o puñal ou a daga de Simoncín..Porque os homes ciumentos son perigosos sempre; ao menos queren que as súas mulleres o crean así. Por outra banda, por mor de estar ela algún tanto manchada na súa reputación, era tan repulsiva como a auga estancada, e chea de insolencia e desdén na súa conduta. Pensaba que toda señora debía ceder ante ela, en vista da súa liñaxe e da educación que recibira no convento.
...

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.