Inicio de O XENOCIDA

O XENOCIDA
Steven Utley


As máquinas produciron un gorxeo adormecedor ao seu ao redor, coma se quixesen levarlle suavemente á morte.
Aspirou por segunda vez, con máis aspereza, combatendo así o soño e o frío do sarcófago. Revolveuse, moveu os brazos e gritou sen palabras cando a dor estalou nunhas articulacións que parecían converterse en madeira podrecida.
Terminou? Podo levantarme agora?
O zumbido das máquinas cambiou de ton. As agullas deslizáronse fóra dos seus brazos, pescozo e abdome. Os eléctrodos deixaron de presionar suavemente as súas tempas, peito, ínguas, bonecas e coxas. Os tubos de plástico e as espirais de condutor illado retiráronse a cavidades situadas nos laterais do cadaleito. As máquinas acaláronse.
Silencio no sarcófago, na cripta, no mundo dos mortos.
Succionou aire e preguntou con voz terrible:
- Hai alguén aí?
Pero el sabía que non habería resposta.

...