Harry Harrison
O vello tiña cara de poucos amigos, o cal significaba que alguén ía pasar un mal intre. Dado que estabamos sós, non se necesitaba unha gran dose de intelixencia para imaxinar que ese alguén sería eu. Adianteime a falar, por aquilo de que a mellor defensa é un bo ataque.
- Márchome. Non se moleste en dicirme o desagradable traballo que inventou para min, posto que me marcho, e non quererá vostede revelarlle os segredos da compañía a unha persoa que deixou de pertencer a ela...
O rostro do vello distendeuse nun amplo sorriso e pareceume ouvirlle cloquear mentres pulsaba un botón do seu escritorio. Un dos caixóns da mesa abriuse e o vello sacou del un groso documento legal.
- Este é o seu contrato - dixo -. Establece como e até cando traballará vostede aquí. Un contrato encadernado en aceiro e vanadio que non podería vostede romper cunha trituradora molecular.
Inclineime rapidamente, collín o contrato e lanceino ao aire cun só movemento. Antes de que chegase ao chan desenfundara o meu Solar e, disparando contra el, reducino a cinzas.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.