Ao día seguinte comprou un traxe e foi pasear polas rúas da
cidade.
Até as antigas e desvencilladas estruturas do Barrio Miseria enchérono de entusiasmo: as casas vellas, os canellóns angostos que se desmoronaban,
as barracas de cemento picado e gretado que algunha vez
foron edificios comunais. Cuadrillas de pilluelos sucios e harapientos
correteaban polos cráteres das bombas e polos edificios derruidos.
Os vellos e os inválidos chancleteaban pola rúa, cos seus rostros
inexpresivos e a mirada perdida.
Os mozos -algúns ociosos, outros
atareados- entretíñanse como podían. Había postos de alimentos frescos
e secos diseminados nas plantas baixas do sector de vivendas. O
fragor do 3D saía polas xanelas abertas e expandíase polas
avenidas. O hollín e o escape dos motores transformaban o aire nunha
cousa tanxible, palpable, que podía verse e sentirse. O cheiro a comida
se esparcía dunha casa a outra e mesturábase coas emanacións dos
cubos repletos de lixo formando unha totalidade cheirentas de características
sobrecolledoras.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.