11 de outubro de 2014

2ª Parte de 20.000 leguas de viaxe baixo os mares (LXXXI)

As redes recolleron un peixe audaz e vigoroso, armado de púas na cabeza e de aguillóns nas aletas, un verdadeiro escorpión de dous a tres metros, encarnizado inimigo dos blenios, dos gados e dos salmóns. Era o coto dos mares setentrionais, de corpo tuberculado, de cor pardo e vermello nas aletas. Os homes do Nautilus tiveron algunha dificultade en apoderarse dese peixe que, grazas á conformación das súas opérculos, preserva os seus órganos respiratorios do contacto desecante do aire e por iso pode vivir algún tempo fora da auga.
Debo deixar constancia tamén dos bosquianos, pequenos peixes que acompañan aos navíos polos mares boreais; dos ableos oxirrincos, propios do Atlántico setentrional, e dos rascacios, antes de chegar aos gádidos e, principalmente, os do inesgotable banco de Terranova.
Pode dicirse que o bacallau é un peixe da montaña, pois Terranova non é máis que unha montaña submarina. Cando o Nautilus abriuse camiño a través das súas apertadas falanxes, Conseil non puido reter unha exclamación:
-Iso é o bacallau! E eu que cría que era plano como os galos e os linguados!
-Que inxenuidade! O bacallau non é plano máis que nas tendas de comestibles onde o mostran aberto e estendido. Na auga, é un peixe fusiforme como o sargo e perfectamente conformado para a marcha.
-Non teño máis remedio que crer ao señor. Que nube! Que formigueiro!
-E moitos máis habería de non ser polos seus inimigos, os rascacios e os homes. Sabes cantos ovos puideron contarse nunha soa femia?
-Sexamos xenerosos. Digamos cincocentos mil.
-Once millóns, amigo meu.
-Once millóns... Iso é algo que non admitirei nunca, a menos que os conte eu mesmo.
-Cóntaos, Conseil. Pero terminarás antes créndome. Ademais, os franceses, os ingleses, os americanos, os daneses, os noruegueses, pescan os abadexos por milleiros. Consómese en cantidades prodixiosas, e se non fóra pola asombrosa fecundidade destes peixes os mares veríanse pronto despoblados deles. Soamente en Inglaterra e en Estados Unidos setenta e cinco mil mariñeiros e cinco mil barcos dedícanse á pesca do bacallau. Cada barco captura como media un corenta mil, o que fai uns vinte e cinco millóns. Nas costas de Noruega, o mesmo.
-Ben, crerei ao señor e non os contarei.
-Que é o que non contarás?
-O once millóns de ovos. Pero farei unha observación.
-Cal?
-A de que se todos os ovos lográsense bastaría con catro bacallaus para alimentar a Inglaterra, a América e a Noruega.
Mentres percorriamos os fondos do banco de Terranova vin perfectamente as longas liñas armadas de douscentos anzois que cada barco tende por ducias. Cada liña, arrastrada por un extremo mediante un pequeno rezón, quedaba retida na superficie por un orinque fixado a unha aboia de cortiza. O Nautilus debeu manobrar con pericia no medio desa rede submarina. Pero non permaneceu por moito tempo nesas paraxes tan frecuentadas. Elevouse até o grao 42 de latitude, á altura de San Xoán de Terranova e de Heart's Content, onde termina o cable transatlántico.

Ningún comentario:

Publicar un comentario

Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.