ALFREDO BRYCE ECHENIQUE
AVIÓNS DE IDA E VOLTA
E pasaron dous anos daquel regreso ao Perú, ao cabo de case sete lustros
de ausencia. Todo o calculei con bastante detalle, a partir do día de xullo
de 1995 en que, no norteño balneario de Pimentel, tomei a
decisión de volver ao meu país. Desde aquel momento, practicamente todo
o que fixen estivo en función daquela decisión, e, aínda que vivín momentos de certa
impaciencia, oS tres anos e medio que tardei en partir con vultos e
petates e aterrar en Lima transcorreron dacordo a un detallado plan
que me tivo traballando en lugares tan distintos como New Haven, Las Palmas de Gran Canaria,
Montpellier, Formentor e Palma de Mallorca.
E a véspera
da miña partida concretouse a venda do departamento madrileño en que vivín
os meus últimos dez anos en Europa. Non esquezo aquel día de notarios e bancos
e o controlado desastre dunha mudanza perfecta.
Pero, definitivamente, un non pode calcular nada, cando de emocións e
sensacións trátase. E agora lembro a cantidade de respostas con que me enfrontei á curiosidade de amigos e xornalistas, até o día mesmo da
miña partida.
A aqueles que aseguraban que a Europa volvería antes do
que canta un galo, adoitaba neutralizalos con estas palabras: "Ou sexa, que
no fondo ti o que desexas é que me vaia pésimo no Perú". E a aqueles
que querían darlle un contido dramático -e até heroico- á
miña decisión, tranquilizábaos lembrándolles que todos os días sae un voo
de Lima e aterra en Madrid.
Pero tomei este voo Lima-Madrid-Lima varias veces xa e, a verdade,
creo que sempre será unha fonte de inesgotables sorpresas, de tremendas
emocións e sensacións.
Para empezar, o tempo vólvese totalmente
subxectivo e elástico. Pasado, presente e futuro mestúranse unha e outra vez,
incontrolable e agotadoramente, agradable e detestablemente. Un é
atravesado por ruídos que ve, por cheiros que escoita, por visións que
paladea. Lembrarei toda a vida o meu primeiro retorno a Madrid, que, en moitas
formas, o era tamén a todas as cidades e países e casas ou
departamentos en que vivín.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.