Sentada a carón da lareira, onde un pequeno lume aínda se esforza en facerlle compaña, a vella Resenda ten fixo o pensamento en distantes lembranzas, e poida que nalgún presaxio que esa noite lle escorentou o sono. Por veces bole un pouco, escoita, e de seguida volve ó seu enlevo...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.