61.- Oh, tempo!, pola túa causa os duros dentes da vellez, aos poucos e con lenta morte, consomen todas as cousas. Elena, mirando ao espello as marchitas engurras da vellez no seu rostro, dolíase e pensaba que fora raptada dúas veces.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.