ROL DE ESCUROS
Recordade a eses outros, incesantes,
construíndo a paisaxe,
ou liberados nun discreto ritmo
polas pedras da vida ensombrecida,
por longos arrabaldos ou nos trens
das viaxes máis tristes.
Recordade ós que nunca se achegan cun argazo
de evidente derrota: libélulas de loito
nas mans, copias do horror,
nin fan xuntanza alí nun sol caído,
nin incordian, nin inventan desgracias
na baixamar da vida. E son, seguen de pé
nalgunha parte
coma vivos e enteiros.
Pensade nos inscritos na causa dos que perden
e levan un narciso á altura da caída.
Nos da arenga no alto do penedo.
Os que negan Inferno e Paraíso.
Areeiros que asubían
vendo vi-las tormentas.
....
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.