Fragmento de Venenos, de Xesús Pisón

CARLOS
Eu traballo, el crea.

ADOLFO
O triunfo custa sangue.

CARLOS
Daríao todo por conseguilo.

ADOLFO
Aí tes un folio. Baléirate nel.

CARLOS
Dóeme a cabeza. Mañá.

ADOLFO
Agora. ¿Tes medo? Escribe: Teño medo, teño medo, teño medo.

CARLOS
Cala.

ADOLFO
Precisas dunha copa.

CARLOS
Preciso escribir. Unha frase, unha idea para comezar.

ADOLFO
Velaí a tes: "Un escritor entra unha noite no despacho doutro escritor que admira. Oculto pola escuridade, procura algunha cousa na mesa de traballo..."

CARLOS
É unha boa idea, si. ¿Ao tal escritor como lle chamo?

ADOLFO
Antonio.

CARLOS
Non, Lino. Lino admira o outro escritor, Frederico. Lino é un mediocre; Frederico, un xenio. Ben, unha noite, pensando que Frederico está a durmir, Lino entra no seu despacho. ¿En procura de que?

ADOLFO
Dunha idea para plaxiar.

CARLOS
Nón. Lino é incapaz diso. Trátase dunha incursión supersticiosa. Naquela mesa traballa o outro, o triunfador. Alí está a vella máquina que produciu obras soberbias, a estilográfica de ouro que aínda conserva o seu pulso creador; os cartafoles, cheos de tesouros inéditos...
...