Kate Wilhelm
Anna entrou na súa vida unha tarde de primavera, sen que a convidasen. Ese día Gordon abriu a porta da súa oficina para recibir a un cliente, e atopou a un segundo home no corredor. O segundo home traeríalle a Anna, aínda que Gordon aínda non o sabía. Nese momento só dixo:
- Si?
- Gordon Sills? Non teño cita - Podo esperar?
- Témome que non teño sala de espera.
- Aquí estará ben.
Era cincuentón e próspero. Isto manifestábase no seu traxe cor carbón, a súa discreta gravata de seda gris azulada, a súa peiteira de seda. Gordon supuxo que toda a camisa era de seda. Tamén supuxo que a pedra que lucía no dedo era unha esmeralda xenuína de polo menos tres kilates. Un toque de ostentación.
- De acordo - dixo Gordon, facendo pasar ao seu cliente.
Atravesaron un vestíbulo e entraron no estudo. A oficina estaba separada do resto da habitación por tres biombos de papel de arroz con bela caligrafía chinesa. Alí tiña o seu escritorio, dúas cadeiras para as visitas, a súa cadeira e unha biblioteca ateigada, con libros amontoados no chan diante da mesma.
A consulta levoulles só media hora; cando o cliente foise, o corredor estaba baleiro. Gordon encolleuse de ombreiros e regresou á oficina. Tomou o teléfono do escritorio, marcou o número da súa ex esposa, deixouno soar varias veces, colgou.
Reclinouse na cadeira e frotou os ollos. O sol da tarde trazaba franxas de luz ao atravesar a persiana. Pensou que debía irse por un tempo. Pechar e afastarse de todo ata que empezase a recibir advertencias do banco. Tres semanas, díxose, iso bastaría.
(...)
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.