Na súa Vida de Apolonio, refire Filostrato que un mancebo de vinte e cinco anos, Menipio Licio, atopou no camiño de Corinto a unha fermosa muller, que tomándoo da man, levouno á súa casa e díxolle que era fenicia de orixe e que se el demorábase con ela, veríaa bailar e cantar e que beberían un viño incomparable e que ninguén estorbaría o seu amor. Así mesmo díxolle que sendo ela pracenteira e fermosa, como o era el, vivirían e morrerían xuntos. O mancebo, que era un filósofo, sabía moderar as súas paixóns, pero non esta de o amor, e quedou coa fenicia e por último casaron. Entre os invitados á voda estaba Apolonio de Tiana, que comprendeu no acto que a muller era unha serpe, unha lamia, e que o seu palacio e os seus mobles non eran máis que ilusións. Ao verse descuberta, ela botouse a chorar e rogoulle a Apolonio que non revelase o segredo. Apolonio falou; ela e o palacio desapareceron.
Robert Burton, The Anatomy of Melancholy (1621).
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.