Cazadores de sombras
Cassandra Clare
PANDEMONIUM
- Sen dúbida estás de broma -dixo o gorila da porta, cruzando os brazos sobre o enorme peito. -Dirixiu unha mirada amedrentadora ao raparigo da chaqueta vermella con cremallera e sacudiu a afeitada cabeza. -Non podes entrar con iso aí.
Os aproximadamente cincuenta adolescentes que facían cola ante o club Pandemónium inclináronse cara a adiante para poder ouvir. A espera era longa para entrar naquel club aberto a todas as idades, en especial en domingo, e non afacía suceder gran cousa na cola. Os gorilas eran feroces e caían ao instante sobre calquera que dese a impresión de estar a piques de causar problemas. Clary Frei, de quince anos, de pé na cola co seu mellor amigo, Simon, inclinouse como todos os demais, esperando algo de animación.
- Ah, veña! -O mozo enarborou o obxecto por encima da cabeza. Parecía un pau de madeira cun extremo acabado en punta- É parte do meu disfrace.
O porteiro do local subiu unha cella.
- Que é?
O raparigo sorriu amplamente. Tratándose de Pandemónium, tiña un aspecto en grao sumo normal, díxose Clary. Lucía cabelos tinguidos de azul eléctrico, que sobresaían en punta ao redor da cabeza igual que os zarcillos dun polbo sobresaltado, pero sen complicados tatuaxes faciais nin grandes barras de metal atravesándolle as orellas ou os beizos.
- Son un cazador de vampiros. -Fixo presión sobre o obxecto de madeira, que se dobrou coa facilidade dunha brizna de herba torcéndose cara a un lado.- É de broma. Gomaespuma. Ves?
Os dilatados ollos do raparigo eran dun verde excesivamente brillante, advertiu Clary: da cor do anticonxeante, da herba na primavera. Lentes de contacto coloreadas, probablemente. O home da porta encolleuse de ombreiros, repentinamente aburrido.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.