Estou sentado xunto ao sumidoiro agardando a que saian as ras. Onte á noite, mentres estabamos a cear, comezaron a armar o gran alboroto e non pararon de cantar ata que amenceu. A miña madriña tamén di iso: que a gritería das ras espantoulle o soño. E agora ela ben quixese durmir. Por iso mandoume a que me sentase aquí, xunto ao sumidoiro, e puxéseme cunha táboa na man para que canta ra saíse a pegar de brincos fóra, a apalcuachara a tablazos...
As ras son verdes de todo a todo, menos no bandullo. Os sapos son negros. Tamén os ollos da miña madriña son negros. As ras son boas para facer para comer con elas. Os sapos non se comen; pero eu cominmos tamén, aínda que non se coman, e saben igual que as ras. Felipa é a que di que é malo comer sapos. Felipa ten os ollos verdes como os ollos dos gatos. Ela é a que me dá de comer na cociña cada vez que me toca comer.
Ela non quere que eu prexudique ás ras. Pero a todo isto, é a miña madriña a que me manda a facer as cousas... Eu quero máis a Felipa que á miña madriña. Pero é a miña madriña a que saca o diñeiro da súa bolsa para que Felipa compre todo o de comer. Felipa só se está na cociña arranxando a comida dos
tres.
tres.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.