J. C.

J. C.
Fredric Brown

- Walter, que é un J. C.? - preguntou a señora Ralston ao seu marido, o doutor Ralston, mentres almorzaban.
- Bo, creo que este era o nome con que se designaba aos membros da chamada Cámara de Comercio Xuvenil. Non se se aínda existen ou non. Por que?
- Martha díxome que Henry murmuraba onte á noite algo acerca dos J. C., cincuenta millóns de J. C. Non quixo contestarlle cando ela preguntoulle que significaba.
Martha era a señora Graham, e Henry, o seu marido, o doutor Graham. Vivían na casa de á beira e os dous doutores e as súas esposas eran íntimos amigos.
- Cincuenta millóns - repetiu o doutor Ralston, meditativamente -. Este é o número de partenoxénesis efectuadas.
El debía sabelo; el e o doutor Graham eran os responsables das partenoxénesis. Vinte anos atrás, en 1980, realizaron o primeiro experimento de partenoxénesis humana, a fertilización dunha célula feminina sen axuda doutra masculina. O froito dese experimento, chamado John, tiña vinte anos e vivía co doutor Graham e a súa esposa na casa de á beira; adoptárano tras o falecemento da súa nai nun accidente ocorrido había algúns anos.
Ningún outro partenoxenésico tiña máis da metade da idade de John. Ata que John cumpriu dez anos, e revelouse como unha persoa sa e normal, non se decidiron as autoridades a retirar todos os obstáculos e permitir a todas as mulleres que quixesen ter un fillo e fosen solteiras ou estivesen casadas cun home estéril que tivesen un fillo partenoxenésicamente. Debido á escaseza de homes - a desastrosa epidemia iniciada en 1970 aniquilara a case a terceira parte da poboación masculina do mundo -, máis de cincuenta millóns de mulleres solicitaron o permiso para ter fillos partenoxenésicos e obtivérono. Afortunadamente, para compensar o equilibrio de sexos, resultou que todos os nenos concibidos por partenoxénesis foron homes.
- Martha cre - dixo a señora Ralston - que Henry está preocupado por John, pero non sabe por que. É un raparigo tan bo!
O doutor Graham irrompeu súbitamente e sen previo aviso na habitación.
Estaba moi pálido e tiña os ollos desorbitados cando se encarou co seu colega.
- Eu tiña razón - declarou.
- Acerca de que?
- Acerca de John. Non llo dixen a ninguén, pero sabes o que fixo cando se nos acabou a bebida na festa de onte á noite?
O doutor Ralston engurrou o ceño.
- Converter a auga en viño?
- En xenebra; estabamos a tomar martinis. E hai un momento foi facer esquí acuático... e non levou os esquís. Díxome que con fe non os necesitaba.
- Oh, non! - exclamou o doutor Ralston.
Sepultou a cabeza entre as mans.
Na historia só houbera un nacemento virxinal antes de entón.
Agora, cincuenta millóns de nenos nados virxinalmente estaban a crecer. Ao cabo doutros dez anos serían cincuenta millóns de... J. C.
- Non! - sollozou o doutor Ralston -. Non!