Como o concello a mediados do XIX decidiu evitar que se empregaran para lavar a roupa as fontes da cidade, empezaron a ter maior uso os lavadoiros.
E así a construción destes útiles edificios en varios puntos da cidade chegou ao Parrote, á beira da Capitanía e do Xardín de san Carlos, no 1893.
Daba servizo á Cidade Alta. Abastecíase da fonte da praza de Azcárraga ou da Fariña.
Colgaban a coada diante dás murallas da cidade, ás veces directamente sobre as pedras para clarexar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.