Unha cidade flotante XXI

Xulio Verne
Unha cidade flotante XXI

CAPÍTULO IV
Fabián separouse de min, para ir recoñecer o seu aloxamento, no camarote 73 da serie do gran salón, cuxo número estaba marcado no seu billete. Naquel momento, grosos borbotones de fume revoloteaban en torno das anchas bocas das chemineas do buque. Oíase estremecer o casco das caldeiras ata nas profundidades da nave. Fuxía o estridente vapor polos tubos de escape, volvendo caer sobre cuberta, en forma de miúda choiva. Estrepitosos remolinos revelaban que se estaban ensaiando as máquinas. A presión dicía ao enxeñeiro que podiamos partir.
Foi preciso ante todo levar o áncora. A marea subía aínda e o Great-Eastern, movido polo seu empuxe, presentáballe a proa. Todo estaba disposto para baixar o río. O capitán Anderson tivera que aproveitar aquel momento para aparellar, pois a eslora do Great-Eastern non lle permitía evolucionar no Mersey. Non arrastrado pola bajamar, senón ao contrario, resistindo a rápida marea, era máis dono do seu barco e estaba máis seguro de poder manobrar hábilmente por entre as numerosas embarcacións que asucaban o río. O máis leve contacto con aquel xigante fose desastroso.