Unha cidade flotante XXII

Xulio Verne
Unha cidade flotante XXII

Levar o áncora en tales condicións esixía esforzos considerables. En efecto, o buque, a impulso da corrente, estiraba as cadeas que o amarraban. Ademais, un forte vento do Suroeste, achando na súa masa un obstáculo, unía a súa acción á do fluxo. Para arrincar as pesadas áncoras do fondo de cieno necesitábanse poderosos aparellos. Un anchor-boat, buque especial, destinado a esta operación, enganchouse ás súas cadeas; pero non bastando os seus cabrestantes, houbo que recorrer aos aparellos mecánicos que tiña á súa disposición o Great-Eastern.
Na proa, para izar as áncoras, estaba disposta unha máquina da forza de setent a cabalos. Obtíñase unha forza considerable, que podía actuar inmediatamente sobre o cabrestante a que se enganchaban as cadeas, sen máis que facer pasar aos cilindros o vapor das caldeiras. Pero a inmensa forza da máquina foi insuficiente e houbo que acudir no seu socorro. Cincuenta mariños, obedecendo unha orde do capitán Anderson, colocaron as pancas e empezaron a virar o cabrestante.
O buque empezou a avanzar sobre as súas áncoras, pero con moita lentitude. Os elos rechinaban penosamente nos escobones; paréceme que algunhas voltas de roda, que permitisen embragar máis facilmente, aliviasen moito as cadeas.