Unha cidade flotante XV

Xulio Verne
Unha cidade flotante XV

O tempo era bastante bo; o sol deixábase ver con claridade e só momentaneamente cubríao algunha nube. En alta mar debía soprar ben o vento, o cal importaba bastante pouco ao Great-Eastern.
Todos os oficiais achábanse a bordo, repartidos por todo o buque, para preparar o aparello. O Estado Maior compúñase dun capitán, un segundo, dous segundos oficiais, cinco tenentes, un deles francés, míster H..., e un voluntario, francés tamén.
O capitán Anderson goza de gran reputación na Mariña mercante inglesa. A el débese a colocación do cable transatlántico. Verdade é que se triunfou onde fracasaron os seus antecesores foi porque traballou en condicións moito máis favorables, tendo o Great-Eastern á súa disposición. O certo é que o seu triunfo valeulle o título de sir, outorgado pola raíña. Atopei nel un comandante moi amable. Era un home duns corenta anos; os seus cabelos tiñan esa cor loura que se conserva a pesar da idade, a súa estatura era elevada, a súa cara ancha e risueña e de tranquila expresión; o seu aspecto era verdadeiramente inglés; o seu paso lento e uniforme, a súa voz doce; os seus ollos
pestañeaban con frecuencia, as súas mans nunca ían metidas nos petos e sempre ostentaban estirados luvas; vestía con elegancia, pero con este aceno particular: a punta do seu pano branco saía sempre do peto do seu levita azul con triplo galón de ouro.