Fragmento de Ebora, de Xosé Carlos Caneiro Pérez, nado en Verín en 1963.
Ao seu carón camiñaban un tipo medio calvo, non demasiado alto, non demasiado baixo e un tipo groso, de pelo envurullado, rizo, gafas redondas, aspecto intrigante, extraviado en esculcadoras miradas. Suceso estaba presto para atacar, podían ser policías. Os outros catro, compañeiros do can abriron a boca.
O individuo pequeno, pelo liso, peiteado para atrás, cunha chaqueta de coiro marrón, fermosa, estirado, cun cigarro negro metido entre os dentes, estirado, moi estirado, volveu falar: Non se preocupen, estamos paseando, facemos ísto con frecuencia.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.