Ninguén me chamou, pero eu vin porque sen dúbida había unha voz misteriosa que me chamaba. Agora estou soio en Tains. Tan soio como no claustro materno. Como estivera outrora aquel viaxeiro que un día, fai moitos anos, baixou dun carruaxe precisamente eiquí. Fai meses que rematou a guerra, pero para este pobo ninguén voltou
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.