Inicio de BILENIO

BILENIO
J.G. Ballard
 
 
Durante todo o día, e a miúdo nas primeiras horas da mañá, ouvíase o ruído dos pasos que subían e baixaban pola escaleira. O cubículo de Ward fora instalado nun cuarto estreito, na curva da escaleira entre o cuarto piso e o quinto, e as paredes de madeira terciada dobrábanse e cruxían con cada paso nas vigas dun ruinoso muíño de vento. No tres últimos pisos da vella casa de veciñanza vivían máis de cen persoas, e ás veces Ward quedaba esperto até as dúas ou tres da mañá, tendido de costas no catre, contando mecanicamente o número de inquilinos que regresaban do estadio cinematográfico nocturno a tres cadras de distancia. A través da xanela alcanzaba a ouvir uns longos fragmentos de diálogo amplificado que resoaban sobre os teitos. O estadio non estaba nunca baleiro. Durante o día o guindastre alzaba o vasto cubo da pantalla, despexando o terreo onde se sucederían logo os partidos de fútbol e as competencias deportivas. Para a xente que vivía ao redor do estadio o estrondo debía de ser insoportable.
Ward, polo menos, gozaba de certa intimidade. Había dous meses, antes de vir vivir á escaleira, compartira un cuarto con outros sete nun piso baixo da rúa 755, e a marea incesante que pasaba xunto á xanela deixáralle un esgotamento crónico. A rúa estaba sempre colmada de xente: un clamor interminable de voces e de pés que se arrastraban. Cando Ward espertaba ás seis e media, e corría a ocupar o seu sitio na cola do baño, as multitudes xa cubrían a rúa de beirarrúa a beirarrúa, e os trens elevados que pasaban sobre as tendas de en fronte puntuaban o estrépito cada medio minuto.