Novela semanal. Decimoquinta entrega.

No letreiro lese rúa Voleur, indicativo de que Duchamps chegou ao seu destino. Mirando ao seu redor no ve ningunha praza libre para aparcar o coche. Así que decide dar unha volta por se hai sorte e aparece unha libre. Pasa por diante dun bar que se chama Le Gourmet, dentro do cal se ven varios policías tomando a súa rosquilla diaria; unha das diarias para ser máis exactos. Parece que xa só queda unha e forman un círculo. No centro dous policías novatos deberán loitar para conseguir a rosquilla e o respecto do seu compañeiros, que berran e axitan as pistolas apuntando ao teito. O detective segue o seu camiño mentres se escoitan os primeiros gritos de dor. Tras virar por unha rúa atopa unha praza libre para aparcar en batería pero tamén se da conta de que unha señora vella lle ten botado o ollo e se achega a toda velocidade no seu todoterreo. Duchamps debuxa o sinal da cruz no peito e pisa o acelerador. Coa adrenalina polas nubes os dous coches van diminuíndo a distancia que queda pero ningún dos dous ten claro que conseguirá a praza. A pesar dous anos, o Peugeot consegue salvar o honor de Duchamps que dispón a aparcar. De paso saúda á señora, que lle responde cun corte de manga, e aparca o coche.

Parece que xa chegou á entrada da comisaría. Dentro non hai moito movemento porque están aínda no bar. Abre a porta e contesta á recepcionista, que pregunta motiva da visita, que ten unha reunión co comisario. Segue polo corredor principal ata o ascensor cun cartel pegado que avisa dunha avaría. Mala sorte. Non pasaría nada por subir polas escaleiras ao segundo andar pero está canso de estar correndo dentro da mansión. De todos modos non lle queda outra así que empeza a subir, quedando sen aire a cada chanzo que supera. Con suor nas axilas, Duchamps chega ao segundo andar e xa ve ao fondo a porta co nome do comisario. Coas derradeiras forzas que lle quedan atravesa metros finais, dá dous toques na porta e ábrea.

Continuará...