O CAMIÑO DO SUR
Aquela mañá o patio do casteio de Mirez bulía de alegre actividade. O señor Vedromil ía dun lado para outro moi capataz, dirixindo as tarefas dos homes e mulleres e ananos, e gastábalies bromas e ría estentóreo das súas propias chistadas. Xa non usaba Vedromil orelleiras, nin os seus conxéneres tampouco, e os picudos apéndices seus apuntábanlles por entre as guedellas, orgullosos e tesos.
Ferrexaban os ananos en grandes barquíns ó aire libre. Os martelos batían en barras de ferro que ían asumindo feitura de picachóns, e en pranchas que pouco a pouco se transformaban en pas e en rodas de diversos tamaños. Media ducia de homes de regular estatura labraban pequenos puntóns e travesas, ou tal parecían, con aixolas noviñas do trinque, e media ducia de mulleres facían cestos de talas de salgueiro, delas entretecéndoas e delas labrándoas con coiteias de dous mangos.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.