Onde Están Os Deuses?
Ernesto Laureano
-Onde están os deuses? -preguntou o Pequeno, mentres se ocultaba coa súa familia na caverna, daquela noite de tormenta primordial.
E os seus pais ensináronlle como facer lume para iluminar a súa historia pintada nos muros, e a danzar aos deuses que un día chegaran a eles e que se foran co tempo dos seus devanceiros...
...E foi a mañá do primeiro día.
Logo, o Pequeno preguntou á súa tribo:
-Onde están os deuses?
E xunto cos seus pais atravesou un longo inverno en busca dun lugar para sementar o seu futuro...
...E foi a mañá e a tarde do segundo día.
E o Mozo preguntou ao seu pobo, mentres ría a beiras do río:
-Onde están os deuses?
E os seus pais ensináronlle a someter a outros pobos, a outros homes. Construíu pirámides nos desertos, e nas selvas virxes construíu cidades. Aprendeu outros cultos e lendas xunto a sabios e mestres que se perderon co tempo e o vento do esquecemento...
...E foi a mañá e a tarde do terceiro día.
E o Home preguntou aos seus:
-Onde están os deuses?
-Están na vida -respondéronlle, mentres apagaban a vida dos seus irmáns.
E o Home descubriu a orixe da súa forma. Aprendeu a crear vida nos seus laboratorios, con respecto e sabedoría...
...E así foi todo o día cuarto.
E o Home preguntou con desconfianza:
-Onde están os deuses?
-Están no amor -respondéronlle os sacerdotes mentres enchían os petos con moedas e almas da inocencia.
E o Home aprendeu a amar a todo ser vivente que pisase o mundo ou vivise fose del. Con amor, os seus ollos envorcáronse ás artes, e elas as ás do espírito humano acicalaron con tenrura...
...E foi a mañá e a tarde do día quinto.
E o Home preguntou aos nenos que onte rían, e agora eran homes que odiaban:
-Onde están os deuses?
-Están na enerxía -respondéronlle, mentres usaban o átomo para destruírse a si mesmos.
E o Home aprendeu a crer na paz, usou o átomo para ben; sanó a todos os pobos e non houbo máis guerras no seu corazón...
...E foi a mañá e a tarde do día sexto.
E o Home preguntou ao po da súa cultura, ás ovellas sociais da súa época:
-Onde están os deuses?
-No ceo -respondéronlle, drogados polo seu sometemento á relixión.
E o Home aprendeu astronomía, fixo cálculos, tomou soles nos seus apuntamentos e chegaría a lugares que sempre quixo coñecer. E finalmente apoderouse do ceo e viviu nas estrelas...
...E foi a mañá e a tarde do sétimo día.
E o Ancián preguntou á multitude solitaria:
-Onde están os deuses?
-Están no espazo e o tempo -respondéronlle tristes e cabizbaixos.
E o Ancián aprendeu a controlar o espazo e o tempo. E o seu corpo foi como o brillo do Sol, onde o seu pensamento de luz xa non tiña fronteiras, e podía estar en todas partes...
...E foi a mañá e a tarde do oitavo día.
E o Ancián preguntou:
-Onde están os deuses?
...E ninguén respondeu, porque el xa estaba por sobre o espazo e o tempo. E o Ancián comprendeu que a verdadeira resposta debía darlla a si mesmo.
E a medida que o Ancián buscaba aos deuses, ía creando no camiño novos ceos e novas terras; novos espazos e tempos. E nun pequeno mundo azul, que el creara, houbo unha tormenta primordial, antiga e perfecta. E nese pequeno mundo azul, o Ancián escoitou a un Pequeno preguntar algo que o fixo sorrir e descansar:
-Onde están os deuses?...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.