POR: FRAN MORELL
Un instante despois de terminar a Invocación, o chan encheuse de formigas, e as xanelas comezaron a ferver coa febril actividade de xigantescas moscardas azuis. En pouco tempo lograrían entrar. Sabía que o Libro aconsellaba dar grazas a deus por permitir o contacto cos demos, pero por algún motivo, aquilo pareceume unha blasfemia aínda maior que o acto que acababa de realizar. Unha xigantesca polilla golpeou con forza contra o plafón da lámpada sobre a miña cabeza. Crin que ía rompelo. Mirei ao chan. O círculo de xiz seguía intacto, e ningunha formiga traspasárao.
De súpeto, sentín unha arcada incontrolable. Non pensara que a presenza daqueles insectos abominables puidese afectarme tanto, pero velos todos xuntos, saíndo de ningunha parte e reptando polo chan e as paredes da habitación, produciume unha impresión nefasta. Sabía que non debía derrubarme, que iso era o que os demos estaban a esperar. Debía manterme dentro do círculo, e naquel instante comprendín que contra as miñas previsións iniciais, o debuxara demasiado pequeno. Apenas tiña espazo para os meus propios pés, e temía borrar descuidadamente algún trazo esencial. Rapidamente, repasei o Libro, en busca do esconxuro de despedida, só polo si ou polo non. As miñas mans percorreron nerviosamente as páxinas gastadas e crujientes, e estiven a piques de deixalo caer, o cal fose un desastre.
...
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Nota: só un membro deste blog pode publicar comentarios.